Της Μαργαρίτας Γερούκη
Δεν έχουν περάσει και πολλά χρόνια από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα διαμαρτυρίας έγινε κόμμα εξουσίας. Δεν έχουν περάσει ούτε δύο χρόνια από την πρώτη φορά αριστερά, με ολίγη ακροδεξιά. Ο ελληνικός λαός ψήφισε και ξαναψήφισε (όσοι τέλος πάντων ξαναψήφισαν γενικώς) τον κ. Τσίπρα πιστεύοντας ότι η κυβέρνησή του θα διαχειριστεί με ανθρωπιά τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα της χώρας. Ήταν εκείνο το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα!
Αντί αυτού, είδαμε τη χώρα να παίρνει πορεία μεθυσμένου καραβιού, το δημόσιο να βολεύει «αριστερά παιδιά», φλερτάραμε με τη χρεοκοπία και τη συνταγματική ανατροπή, γίναμε πειραματόζωα ιδεοληπτικών οικονομολόγων και πολιτικάντηδων, διχαστήκαμε με ένα χωρίς νόημα ΝΑΙ ή ΟΧΙ, χρεωθήκαμε ένα τρίτο μνημόνιο. Στα χρόνια της ο-Θεός-να-την-κάνει-αριστερή-κυβέρνηση με το ακροδεξιό της πρόσημο, το βιοτικό μας επίπεδο μειώθηκε κι άλλο, τα νοικοκυριά χρεωθήκαν περισσότερο, η ανασφάλεια επικράτησε, πιο πολλοί νέοι και νέες εγκατέλειψαν τη χώρα αναζητώντας μια ευκαιρία αλλού.
Πολλά άλλαξαν άλλα τίποτε προς το καλύτερο. Και έπεται συνέχεια. Σιγά σιγά θα ξεφορτωθούμε τα «βοθροκάναλα» στο βωμό της μίας και μόνης αλήθειας (αυτής του κ. Πολάκη πιθανόν). Μετά ποιος ξέρει… οι εφημερίδες, το διαδίκτυο; Έχουμε άλλωστε περιθώριο μέχρι τις επόμενες εκλογές που σύμφωνα με τον πρωθυπουργό πάντα, θα γίνουν το Σεπτέμβριο του 2019.
«Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση». Ο πρωθυπουργός της χώρας μνημονεύει τσιτάτα του Μάο, ξεχνώντας ότι η επανάσταση του μεγάλου τιμονιέρη οδήγησε δεκάδες εκατομμύρια του λαού του στην λιμοκτονία (αφήνουμε έξω τα εκατομμύρια «αντιφρονούντων» που εξοντώθηκαν, όπως γίνεται άλλωστε σε κάθε επαναστατικό καθεστώς που σέβεται τον εαυτό του). Όχι μόνο δε ζητά συγνώμη για τις καταστροφικές, ιδεοληπτικές του αυταπάτες και την αδυναμία να επιλέξει σοβαρούς συνεργάτες αλλά σχεδιάζει το μέλλον της χώρας στη βάση της «αναλογικής» που βολεύει. Προφανώς αυτό ακριβώς μας έλειπε πιστεύει ο διορατικός πολιτικός. Γιατί είναι διορατικός ο κ. Τσίπρας. Είναι διορατικός ως προς την προσωπική του εξασφάλιση. Ξέρει ότι δεν επιβιώνει πολιτικά και θέλει να αλλάξει τους κανόνες μπας και κερδίσει ανανέωση χρόνου. Ανεύθυνος, απέναντι στη χώρα και τα προβλήματά της, μέχρι τέλους.
Για να πραγματοποιηθούν όμως τα σχέδια του κ. Τσίπρα θα πρέπει είτε ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι πρώτο κόμμα (όπως πιστεύει ο ίδιος), είτε δεύτερο όπως δείχνουν οι μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις. Εάν όμως δε συνέβαινε τίποτε από τα δύο και ο ΣΥΡΙΖΑ τελικά έπαιρνε την τρίτη θέση; Είναι και αυτό ένα σενάριο και ίσως μάλιστα αυτό με τη θετικότερη προοπτική για τον τόπο.
Έτσι, ο ρόλος όσων υπηρετούν την υπεύθυνη πολιτική και αγωνίζονται να σηκώσουν τη χώρα στα πόδια της, αξιοπρεπή και περήφανη είναι δύσκολος αλλά ταυτόχρονα είναι και μονόδρομος. Έχουμε μέχρι το Σεπτέμβριο του 2019 (αν πιστέψουμε τον πρωθυπουργό) το χρονικό περιθώριο να ανασυγκροτήσουμε το μεσαίο χώρο, να προωθήσουμε στην κοινωνία τις πολιτικές προτάσεις ενός μεταρρυθμιστικού, ριζοσπαστικού κέντρου, να παρουσιάσουμε ένα σχέδιο δράσης και διακυβέρνησης που στηρίζεται σε κοινούς στόχους, οικονομικά αποτιμημένες προτάσεις και σοβαρές συμμαχίες.
Πιστεύω βαθύτατα ότι ένας ευρύτερα πολιτικοποιημένος και ενεργός λαός όπως ο ελληνικός, ακόμη και με τα όποια πάθη του, θα βρει την εσωτερική δύναμη να ξεπεράσει την απογοήτευση, ίσως και την απελπισία που τον έχουν οδηγήσει οι μέχρι τώρα «κυβερνήσεις της κρίσης». Ας δώσουμε μια ευκαιρία ακόμη. Οι συνθήκες ωρίμασαν, οι μάσκες έπεσαν και τώρα είναι η ώρα για τις δυνάμεις της λογικής και της σοβαρότητας. Είναι το υπαρξιακό στοίχημα αυτών που υπηρετούν την υπεύθυνη πολιτική. Άλλωστε δεν έχουν τίποτε να χάσουν καθώς η πολιτική δεν αποτελεί γι’ αυτούς το ένα και μοναδικό πεδίο κοινωνικής αναγνώρισης και αυτό είναι μεγάλο ατού.
Η Μαργαρίτα Γερούκη είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου στο ΠΟΤΑΜΙ
