Τι θα πει “αντικείμενο των διεθνών σχέσεων”, αντί για υποκείμενό τους

 

Του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ΄Εχει τόσο ισχυρή δόση γελοίου, που θα ήταν εύκολο να μείνει κανείς εκεί με την υπόθεση των “συσκέψεων για την Ελλάδα χωρίς την Ελλάδα”, που μόνον η πλέον πρόσφατη – δηλαδή ασφαλώς όχι η πρώτη, ασφαλώς και όχι η τελευταία! – περίπτωση τους είναι εκείνη του Washington Group για το Ελληνικό χρέος.

Έχει προηγηθεί, απο τις αλήστου μνήμης ημέρες Βαρουφάκη, το Brussels Group που ήταν μια διευρυμένη λειτουργία της Τρόικας/Κουαρτέτου αλλά και η πρακτική να γράφονται Staff Level Agreements τόσο διεξοδικά μετά από κάθε αξιολόγηση, που να ισοδυναμούν με Diktat προς προτεκτοράτο. (Συν λίγη νομοθέτηση εξ αποστάσεως, να μην ξεφύγει ο όποιος Κατρούγκαλος ή Αχτσιόγλου).

Προσέξτε τώρα και την συνέχεια: ακριβώς για να αποφευχθεί η εντύπωση – άσε την ουσία κατά μέρος! – της υπαγόρευσης, σκαρφίστηκε τις ημέρες δόξης του ο Γ. Κατρούγκαλος το να δημιουργηθεί η Ομάδα Εμπειρογνωμόνων με ILO, ΕΕ κι άλλους ειδικούς (Koukiadis Group), προκειμένου να προνομοθετήσει “σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο” για τα εργασιακά, συνδικαλιστικά κοκ.

Α, ναι, υπάρχει και εκείνο το Καταστατικό/ ο Κανονισμός λειτουργίας του ΥπερΤαμείου, που ακόμη αναμένεται η σύνταξή του που θα προδιαγράφει την λειτουργία του στην πράξη – στοίχημα ότι κι αυτό θα μας προσγειωθεί “πακέτο”…

Ε, λοιπόν, ένα φαινόμενο υπεραναπλήρωσης φαίνεται ζήσαμε αυτές τις τελευταίες ημέρες, με τον ρόλο Νίκου Κοτζιά στο μπλοκάρισμα της διαπραγμάτευσης του Κυπριακού με την σθεναρή προβολή της απαίτησης – σωστής στον πυρήνα της, αλλά με πλήρη αγνόηση των συσχετισμών – να αποδεχθεί εκ των προτέρων η Τουρκία την απόσυρση των κατοχικών στρατευμάτων απο την Κύπρο προτού συμφωνηθεί και ξεκινήσει η Πενταμερής ή άλλη Πολυμερής για “επισφράγιση” οποιασδήποτε συμφωνίας για το Κυπριακό με την (καίρια, όντως) διάσταση της ασφαλείας, πέρα από τα εδαφικό και την διαρρύθμιση των δικαιωμάτων εγκατάστασης/επανόδου με την περιουσιακή συνακόλουθη διάσταση.

Γιατί μιλάμε για “υπεραναπλήρωση;” Μα… επειδή ακριβώς αισθανόμενη κλοτσοσκούφι – ευγενέστερα: αντικείμενο αντί για υποκείμενο των διεθνών σχέσεων – η Ελλάδα και η πολιτική της τάξη (=Κοτζιάς) επιχειρεί να δείξει ότι παίζει ρόλο. Μεταφέροντας το κόστος σε άλλους (=Κύπρο).

Πείτε το κι αλλιώς; απειλουμένη αύριο με Φινλανδοποίηση (Αιγαίο, Θράκη: εκεί κι αν είναι τα δύσκολα!) η χώρα μας και οι εκπρόσωποί της αναλίσκονται σε απαιτητικότητα εκεί που άλλοι σηκώνουν τις συνέπειες: δείτε, άμα π.χ. βρεθεί η ΤΔΒΚ ενσωματωμένη de facto ή και de jure στην Τουρκία ποια θα είναι η ακτογραμμή που θα απομείνει στην Κυπριακή Δημοκρατία που ξέρουμε σήμερα, ποια η τότε ΑΟΖ , ποια η υφαλοκρηπίδα…