[Συνέχεια από το προηγούμενο]
7. Μια απροσδόκητη συνάντηση.
Η εικόνα που αντίκρισε ο Αντώνης Θεοδωρίδης μπαίνοντας στο διαμέρισμα του Καρά τον άφησε άναυδο. Όρθιος στο σαλόνι, με ένα ποτήρι στο χέρι, στεκόταν ο μόνος άνθρωπος που δεν περίμενε να συναντήσει εκεί.
Ο Κώστας Νικολούδης.
Τον κοίταζε και χρειάστηκε ώρα για να δει ότι σε ένα μεγάλο καναπέ καθόταν ένα ακόμη πρόσωπο. Ο Γιάννης Λαζάρου, γνωστό κομματικό στέλεχος. Όλοι τον ήξεραν παλιά ως προσωπικό οπαδό του υπουργού Γεωργίας Στέλιου Ευαγγελίου, αλλά από καιρό είχε προσχωρήσει στην ομάδα του Καρά.
Αυτός μάλλον τον προώθησε τώρα τελευταία στη θέση του επικεφαλής της Επιχείρησης Πετρελαίων. Πολλοί εξεπλάγησαν καθώς ο Λαζάρου δεν είχε καμία σχέση μ’ αυτά τα θέματα, αλλά μετά το θέμα ξεχάστηκε. Ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος ήταν που έπαιρνε ένα κρατικό αξίωμα, χωρίς να έχει γνώσεις γι’ αυτό.
Ο Νικολούδης κατάλαβε το ξάφνιασμά του και χαμογελούσε. Ο Θεοδωρίδης εξακολουθούσε να κοιτάζει έκπληκτος. Είχε έλθει εδώ για να συζητήσει με τον Καρά για τις εξελίξεις, όπως είχαν συμφωνήσει τηλεφωνικά το πρωί.
«Έλα κατά τις δώδεκα, θα έχουμε χρόνο μέχρι τις δύο που θα πάω στο υπουργικό συμβούλιο» του είχε πει.
Δεν είπε τίποτε στους συνεργάτες του γιατί ήθελε να συζητήσει πρώτα μαζί του για τη νέα κατάσταση. Ο Θεοδωρίδης δεν θα υποστήριζε ποτέ κάποιον για τη διάδοχή του Κωνσταντίνου αν δεν ξεκαθάρισε τις σχέσεις του μαζί του. Πολύ περισσότερο τώρα που δεν υπήρχε ο Κωνσταντίνου.
Ποτέ δεν περίμενε ότι θα βρεθεί μπροστά σε έναν άνθρωπο που λογικά δεν είχε καμία επαφή με τον Καρά. Ο Θεοδωρίδης αμφέβαλε αν ο ένας μπορούσε πλέον να αντέξει την παρουσία του άλλου στον ίδιο χώρο. Και τώρα τους έβρισκε μαζί.
Δεν μπορούσε να δώσει καμία εξήγηση. Η παρουσία του Λαζάρου ήταν επίσης ανεξήγητη, αλλά προς το παρόν δεν τον απασχολούσε.
«Δεν καταλαβαίνω…» ήταν τα πρώτα λόγια του και γύρισε προς το μέρος του οικοδεσπότη.
Ο Καράς του είπε να καθίσει και τον ρώτησε αν θα πάρει κάτι. Ήθελε ένα δυνατό ποτό, αλλά το αρνήθηκε. Το μυαλό του δούλευε εντατικά προσπαθώντας να καταλάβει τι σήμαιναν όλα αυτά. Ο Καράς με τον Νικολούδη και μαζί τους ένα κομματικό στέλεχος.
«Αντώνη ξέρω ότι για άλλο λόγο ήλθες» του είπε ο Καράς. «Αυτός ο λόγος μπορεί να περιμένει.»
Ο Θεοδωρίδης συνέχισε να κοιτάζει απορημένος. Βρέθηκε μπροστά σε μια κατάσταση που δεν είχε προβλέψει. Τι στην ευχή του διέφευγε τόσο καιρό;
«Αν αλλάξεις γνώμη για το ποτό μου το λες.»
Ο Θεοδωρίδης βολεύτηκε σε μια πολυθρόνα και το μυαλό του δούλευε με ταχύτητα για να ερμηνεύσει αυτό που έβλεπε. Ο Καράς τον αιφνιδίασε και δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί. Προτίμησε να μην ρωτήσει τίποτε προς το παρόν.
Τότε πήρε το λόγο ο Νικολούδης.
«Αντώνη σε καλέσαμε για να ακούσεις μια ιστορία.»
«Με καλέσατε είπες Κώστα;»
«Έχεις δίκιο, μην κολλήσουμε σ’ αυτό. Βρισκόμαστε και οι τρεις εδώ, εν πάση περιπτώσει, γιατί πρέπει να σε ενημερώσουμε για κάτι πολύ σοβαρό, που μπορεί να κρίνει τις εξελίξεις.»
Εμμέσως του έδινε μια εξήγηση για την παρουσία του στο σπίτι του Καρά, σκέφθηκε ο Θεοδωρίδης.
«Δεν καταλαβαίνω τίποτε» είπε σαν χαμένος.
«Θα σου εξηγήσει ο Γιάννης» είπε ο Καράς.
«Γιάννη…» στράφηκε προς τον Λαζάρου.
Αυτός άναψε ένα τσιγάρο και γύρισε προς το μέρος του.
«Αυτά που θα ακούσεις τώρα τα γνωρίζουν ελάχιστοι άνθρωποι.»
Σταμάτησε λίγο, κοίταξε τους άλλους σαν να ζητούσε ενθάρρυνση και συνέχισε:
«Πρόκειται για ένα νέο κοίτασμα πετρελαίου που βρέθηκε πριν από μήνες έξω από το Γύθειο. Δεν έχουμε υπολογίσει ακόμη πόσο μεγάλο είναι, αλλά όλες οι ενδείξεις, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η εξόρυξη του αλλάζει τα δεδομένα στην περιοχή. Θα μπορούσα να πω ότι αν οι προβλέψεις μας επαληθευτούν η Ελλάδα θα υπολογίζεται σύντομα σαν πετρελαιοπαραγωγός χώρα. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό.»
Ο Θεοδωρίδης άκουγε και προσπαθούσε να συνδέσει την ιστορία του Λάζαρου με τα γεγονότα. Ποια σχέση είχαν αυτά με την δολοφονία του Πρωθυπουργού και πολύ περισσότερο με τις εξελίξεις στο κόμμα;
«Τι είναι αυτά που μου λέτε» είπε, από αντίδραση περισσότερο. «Εδώ χαλάει ο κόσμος κι εσείς μου λέτε για πετρέλαια.»
«Υπομονή» είπε ο Καράς.
«Όταν ανακαλύφθηκε το κοίτασμα με κάλεσε ο πρόεδρος και μου ζήτησε να αναλάβω την κρατική εταιρία πετρελαίων, που θα το διαχειριστεί.»
«Γιατί εσένα;» ρώτησε ο Θεοδωρίδης.
«Γιατί η υπόθεση ήταν σοβαρή κι έπρεπε να τη χειριστεί άνθρωπος του κόμματος. Μετά κατάλαβα ότι υπήρχε και ένας πιο συγκεκριμένος λόγος και γι’ αυτό ήθελε κομματικό στέλεχος σ’ αυτή τη θέση. Γύρω από αυτό το θέμα είχε ξεκινήσει μία σοβαρή ενδοκυβερνητική τριβή.»
«Σαν περίεργα μου ακούγονται αυτά Γιάννη. Για ποια τριβή μιλάς;»
«Θα σου εξηγήσω. Μόνοι μας δεν μπορούμε να οργανώσουμε την εξόρυξη. Εκ των πραγμάτων έπρεπε να την αναθέσουμε σε ξένους. Και αυτοί που μπορούσαν να ανάλαβαν το έργο ήταν δυο. Μια αμερικανική εταιρία και ένα κονσόρτσιουμ ευρωπαίων, με τους γερμανούς επικεφαλής.»
«Δεν μου λες τίποτε ακόμη Γιάννη» διέκοψε πάλι ο Θεοδωρίδης ανυπόμονα.
«Τότε προέκυψε μια σημαντική διαφωνία. Ο Γρηγοριάδης, ως υπουργός Βιομηχανίας, επέμενε να πάρουν τη δουλειά οι αμερικανοί. Ο πρόεδρος στην αρχή έδειχνε να συμφωνεί, αλλά κάποια στιγμή με κάλεσε στο γραφείο του και μου ανακοίνωσε ότι οι αμερικανοί πρέπει να αποκλειστούν και να αρχίσουμε συνομιλίες με τους γερμανούς.»
«Είπε γιατί άλλαξε γνώμη;»
«Όχι.»
«Και τι έγινε στη συνέχεια;»
«Ο Γρηγοριάδης αρνήθηκε να το δεχτεί και επέμενε ότι οι αμερικανοί θα δώσουν περισσότερα ανταλλάγματα. Το συζήτησαν πολλές φορές και ήταν ανένδοτος, με το επιχείρημα ότι δεν υπογράφει κάτι που βλάπτει τη χώρα. Στην τελευταία σύσκεψη απείλησε ότι θα παραιτηθεί. Ο πρόεδρος όμως επέμενε. Και μια μέρα με κάλεσε πάλι επειγόντως στο γραφείο του.»
«Μόνο σου;»
«Ναι μόνο μου. Εκεί λοιπόν μου είπε ότι η απόφαση του είναι οριστική και αν ο Γρηγοριάδης εξακολουθεί να διαφωνεί, θα φύγει από την κυβέρνηση. Έδειχνε ανήσυχος και τον ρώτησα για ποιο λόγο επιμένει, αφού κι εγώ έβλεπα ότι με τους αμερικανούς θα ήταν καλύτερα τα πράγματα. Νόμιζα ότι θέλει τους γερμανούς επειδή είναι στη μέση η Ευρωπαϊκή Ένωση. Εκεί μου εξομολογήθηκε κάτι που με έκανε να αλλάξω γνώμη.»
«Τι σου είπε δηλαδή;»
«Ο λόγος για τον οποίο στράφηκε στους γερμανούς ήταν οι πληροφορίες που είχε για μια μυστική συμφωνία των αμερικανών.»
«Μυστική συμφωνία με ποιούς;»
«Με τους τούρκους. Εδώ και χρόνια αμερικανοί και τούρκοι έχουν συμφωνήσει ότι κάθε εξόρυξη πετρελαίου που θα κάνουν αμερικανικές εταιρίες στην ανατολική Μεσόγειο θα συμμετέχουν, χωρίς να φαίνονται και τουρκικές επιχειρήσεις.»
«Είπε από πού είχε αυτές τις πληροφορίες;»
«Όχι, αυτό ψάχναμε κι εμείς» μπήκε στη μέση ο Καράς.
«Εσείς; ποιοι εσείς;»
«Στο υπουργείο όπως ξέρεις έχουμε υπηρεσίες που παρακολουθούν πολύ στενά τα πράγματα στην περιοχή σε σχέση με την Τουρκία. Ο Γιάννης είχε την καλοσύνη να με ενημερώσει.»
«Το ήξερε ο πρόεδρος;» ρώτησε ενστικτωδώς περισσότερο ο Θεοδωρίδης.
«Όχι. Ήταν δική μου πρωτοβουλία» απάντησε ο Λαζάρου. «Όταν είδα το αδιέξοδο που δημιουργήθηκε σκέφθηκα ότι ο Αλέκος θα μπορούσε να βοηθήσει.»
Ο Θεοδωρίδης δεν πίστεψε ότι τα κίνητρα του ήταν τόσο αγνά. Κατάλαβε ότι ο Λάζαρου ενημέρωνε για όλα τα θέματα τον Καρά, πίσω από την πλάτη του Πρωθυπουργού. Δεν μπορούσε όμως να εξηγήσει την εμπλοκή του Νικολούδη
«Κι εσύ Κώστα; Σε ενημέρωσε κι εσένα από ανησυχία ο Γιάννης;» ρώτησε με σαρκασμό.
«Μην αρπάζεσαι» μπήκε στη μέση ο Καράς. «Τον Κώστα τον ενημέρωσα εγώ. Το θέμα έπαιρνε τέτοιες διαστάσεις που μας αφορά όλους.»
Ο Θεοδωρίδης σκέφθηκε ότι κι αυτός του έλεγε ψέματα. Αυτός δεν ήταν λόγος για τον οποίο θα μπορούσε να ενημερωθεί ο Νικολούδης από τον Καρά για ένα θέμα που χειρίζονταν προσωπικά ο Πρωθυπουργός. Είχαν τελείως διαφορετικά συμφέροντα και ήταν τόση η αντιπάθεια του ενός προς τον άλλο, που για να συνεργάζονται ερήμην του πρωθυπουργού, κάτι άλλο συνέβαινε.
«Χρειάσθηκε να κινητοποιήσουμε ολόκληρο το μηχανισμό που διαθέτουμε» διέκοψε τις σκέψεις του ο Καράς. «Και πάλι δεν βρήκαμε άκρη. Ξέραμε μόνο τους λόγους, που έκαναν τον πρόεδρο να μη θέλει τους αμερικανούς. Αυτό δηλαδή που ο ίδιος είπε στο Γιάννη. Τίποτε άλλο. Μόνο μετά από αυτό που συνέβη χθες μάθαμε από πού τις είχε.»
«Από πού;»
«Από εκεί που ούτε κι εμείς περιμέναμε. Από μια ιδιωτική πηγή. Μια διεθνή εταιρία δικηγορών που αναλαμβάνει να διερευνήσει τέτοιες υποθέσεις.»
«Δηλαδή;»
«Είναι μια εταιρία στην οποία ο πρόεδρος είχε αναθέσει να συλλέξει πληροφορίες γι αυτή την υπόθεση.»
«Αν καταλαβαίνω καλά, μου λέτε ότι ο Πρωθυπουργός είχε μια διχογνωμία με τον υπουργό Βιομηχανίας και ανέθέσε σε ντετέκτιβ να κάνουν έρευνες για λογαριασμό του και χωρίς να το γνωρίζει ο υπουργός.»
«Ακριβώς. Και από αυτές τις έρευνες κατέληξε ότι η κρυφή συμφωνία αμερικανών και τούρκων για τα πετρέλαια θα ισοδυναμούσε με εθνική ήττα. Θα έβαζαν από την πίσω πόρτα τους τούρκους. Φαντάσου τι θα συνέβαινε όταν αυτό γίνονταν κάποτε γνωστό.»
«Λίγο περίεργα μου φαίνονται όλα αυτά. Και για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, με καλέσατε εδώ για να μου πείτε ότι η δολοφονία του προέδρου έχει σχέση μ’ αυτή την υπόθεση;»
«Αυτό δεν το ξέρουμε. Αλλά ο καθένας που θα ήξερε την ιστορία με τα πετρέλαια θα ανησυχούσε. Θα καταλάβεις στη συνέχεια γιατί.»
«Είστε με τα καλά σας; Είναι αδιανόητο.»
«Ηρέμησε Αντώνη, ούτε εμείς ξέρουμε τίποτε συγκεκριμένο» είπε ο Νικολούδης.
«Τότε που το πάτε;»
«Ξέρουμε, όπως σου είπα ότι ο πρόεδρος παρακολουθούσε στενά αυτό το θέμα. Χθες λοιπόν μάθαμε ότι ενημερώνονταν σχεδόν κάθε μέρα.»
«Από ποιον;»
«Περίμενε μια στιγμή.»
Ο Καράς σηκώθηκε και πήγε στο διπλανό δωμάτιο. Σε λίγο επέστρεψε συνοδεύοντας μια γυναίκα γύρω στα σαράντα. Ο Θεοδωρίδης δεν την είχε ξαναδεί και η έκπληξη επανήλθε στο πρόσωπο του.
«Αντώνη να σου γνωρίσω την κύρια Αλεξίου. Είναι η αντιπρόσωπος στην Ελλάδα της νομικής εταιρίας στην οποία ανέθεσε ο πρόεδρος τις έρευνες που σου ειπα. Θα σου εξηγήσει.»
Στράφηκε στη γυναίκα
«Κυρία Αλεξίου, για να μην επαναλαμβάνετε τα ίδια πράγματα, έχουμε ήδη εξηγήσει στον κύριο Θεοδωρίδη. Ίσως όμως θέλει να σας ρωτήσει κάτι. Γνωρίζετε τη θέση του δίπλα στον πρόεδρο.»
Η γυναίκα του πρότεινε το χέρι της και μόλις την τελευταία στιγμή το αντελήφθη για να της δώσει το δικό του. Έδειχνε αποχαυνωμένος.
Κάθισε δίπλα του και άρχισε να μιλάει.
«Η εταιρία μας είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο, σε αυτόν τον τομέα. Αναλαμβάνουμε να εξακριβώσουμε εταιρικές σχέσεις με απόλυτη εχεμύθεια και συνήθως πελάτες μας είναι κυβερνήσεις που πρόκειται να υπογράψουν συμβάσεις με άλλες χώρες ή με μεγάλες εταιρίες. Αυτό αναλάβαμε να κάνουμε και για την ελληνική κυβέρνηση. Για να ακριβολογώ για λογαριασμό του ίδιου του πρωθυπουργού.»
«Συνεπώς μου λέτε ότι όσα άκουσα προηγουμένως είναι αλήθεια» είπε ο Θεοδωρίδης που είχε ξαναβρεί την αυτοκυριαρχία του.
«Δεν ξέρω ακριβώς τις ακούσατε.»
«Ότι ο πρόεδρος ήθελε να μάθει περισσότερα για το θέμα των πετρελαίων στο Γύθειο και σας προσέλαβε.»
«Έτσι είναι» »
«Μήπως ξέρετε τότε γιατί υπουργός Βιομηχανίας επέμενε;»
«Το ερευνήσαμε κι αυτό. Ο πρόεδρος μας εξουσιοδότησε να το ερευνήσουμε.»
«Και λοιπόν;»
«Λοιπόν, τίποτε. Δεν καταλήξαμε πουθενά. Σε ότι μας αφορά δεν υπήρχε προφανής λόγος, ούτε βρήκαμε τίποτε επιβαρυντικό. Τα υπόλοιπα δεν είναι δική μας δουλειά.»
«Θα σου πω εγώ Αντώνη» είπε ο Καράς. « Φαίνεται ότι ο Πέτρος έχει συνδέσει το πολιτικό μέλλον του με τους αμερικανούς. Πίστευε ότι αυτή η υπόθεση θα ανεβάσει τις πολιτικές μετοχές του. Αυτή την εξήγηση δίνω εγώ.»
«Πίστευε ότι θα ανεβάσει τα μετοχές του από μια υπόθεση στην οποία ήταν μπλεγμένοι και οι τούρκοι; Αυτό μου λέτε;»
«Αυτό δεν το ήξερε ο κύριος Γρηγοριάδης» μπήκε στη μέση ο Λαζάρου. «Ο πρόεδρος δεν του είπε ποτέ για τις σχέσεις των αμερικανών με τους τούρκους. Δεν ξέρω για ποιο λόγο, αλλά είναι σίγουρο ότι δεν του το ανέφερε ποτέ. Και φυσικά δεν μπορούσα να του το πω ούτε εγώ»
Ο Θεοδωρίδης κοίταζε τη γυναίκα και προσπαθούσε να βάλει σε τάξη τις σκέψεις του. Τα πετρέλαια, ο πόλεμος αμερικανών και γερμανών, η διαφωνία του πρωθυπουργού με τον υπουργό Βιομηχανίας, αυτή η παράξενη εταιρία και η δολοφονία. Πόση αλήθεια είχαν όλα αυτά;
«Υπάρχει και κάτι ακόμη κύριε Θεοδωρίδη» άκουσε τη γυναίκα να του λέει. «Ο πρόεδρος ήθελε να ξέρει αν υπήρχε περιθώριο να βρεθεί μια τρίτη λύση και είχε αρχίσει ανεπίσημα συνομιλίες με τη γαλλική κυβέρνηση γι’ αυτό. Εμείς αναλάβαμε να ερευνήσουμε πως κινούνται οι γάλλοι σ’ αυτόν τον τομέα και ήδη καταλήξαμε. Έχω εδώ την τελική μας έκθεση για τις γαλλικές εταιρίες πετρελαίου. Θα του την παρέδιδα την επόμενη εβδομάδα, αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβα.»
«Τι εννοείτε ότι είχε αρχίσει συνομιλίες;»
«Ένας δικός του άνθρωπος είχε επαφές με τη γαλλική κυβέρνηση.»
«Ποιός άνθρωπος;»
«Τον ξέρεις Αντώνη» απάντησε ο Νικολούδης. «Ο φίλος του ο Αναγνώστου.»
Ο Θεοδωρίδης έκανε σαν να τον χτύπησε κεραυνός.
«Ο Αναγνώστου είπες; Αυτός που…» πήγε να πει και σταμάτησε κοιτάζοντας προς την Αλεξίου.
Ο Νικολούδης συνέχισε.
«Ναι αυτός, δεν είναι μυστικό. Αυτός που χρησιμοποίησε το όνομα του ο άγνωστος για να συναντήσει τον πρόεδρο.»
Για λίγα λεπτά δεν μίλησε κανείς.
«Εμένα τώρα θα μου επιτρέψετε» είπε ξαφνικά η γυναίκα και άπλωσε το χέρι της σε όλους. «Είμαι στη διάθεση σας, για ότι με χρειαστείτε.»
Είχε φτάσει στην πόρτα, όταν ο Θεοδωρίδης τη σταμάτησε.
«Θέλω να μου πείτε κάτι ακόμη. Ποιος άλλος ήξερε για τους γάλλους;»
Η Αλεξίου κοντοστάθηκε σαν κάτι να προσπαθούσε να θυμηθεί.
«Αυτό δεν μπορώ να το γνωρίζω» είπε στο τέλος.
Άνοιξε την πόρτα και βγήκε.
Μόλις έφυγε η γυναίκα ο Θεοδωρίδης στράφηκε στο Λαζάρου.
«Ήξερε ο Γρηγοριάδης για τους γάλλους Γιάννη;»
«Το αποκλείω» απάντησε αυτός.
«Πως είσαι σίγουρος;»
Ο Νικολουδης πάλι μπήκε στη μέση.
«Ξέχασα να σου πω οτι η ιδέα να αναζητηθεί μια τρίτη λύση ήταν δική μου. Την συζήτησα με τον Αλέκο κι ο Γιάννης την πέρασε στον πρόεδρο.»
«Έτσι είναι» παραδέχθηκε, με ένοχο ύφος, ο Λαζάρου. «Ο Αλέκος μου το ζήτησε και εγώ την μετέφερα στον πρόεδρο σαν δική μου. Τη δέχθηκε, αν και νομίζω ότι η γνώμη του για τους γερμανούς δεν άλλαξε. Απλώς ήθελε να έχει μια εφεδρική λύση. Στο Γρηγοριάδη όμως είμαι σίγουρος ότι δεν το είπε.»
Ο Θεοδωρίδης δεν ήταν ανόητος. Ήξερε καλά τις στενές σχέσεις του Καρά με του γάλλους, λόγω των εξοπλιστικών προγραμμάτων που τους έδινε. Η προτίμηση του στη γαλλική πολεμική βιομηχανία είχε προκαλέσει τριβές στις σχέσεις του με τον Χριστόπουλο, τον υπουργό Εξωτερικών που ήθελε να μοιράζονται οι στρατιωτικές προμήθειες σε πολλούς γιατί αυτό τον βοηθούσε στην εξωτερική πολιτική.
Και τώρα διαπίστωνε ότι πήγαινε να βάλει και στα πετρέλαια τους γάλλους και μάλιστα μαζί με τον Νικολούδη.
Πριν από λίγες μέρες όλα αυτά θα τους φαινόταν αδιανόητα. Τώρα έβλεπε ότι ήταν πολλά αυτά που δεν ήξερε γα την κυβέρνηση.
«Ωραίες δουλειές κάνετε εσείς οι τρεις» σχολίασε.
Πριν του απαντήσει κάποιος χτύπησε το πορτοκαλί τηλέφωνο στο διπλανό δωμάτιο που ήταν το γραφείο του Καρά και σηκώθηκε για να το πάρει. Ο Θεοδωρίδης τον έβλεπε από την πόρτα να μιλάει αλλά δεν άκουγε τι έλεγε, καθώς είχε γυρισμένη την πλάτη. Σε δυο λεπτά επέστρεψε.
«Ήταν ο Μάνος από το νοσοκομείο. Η εγχείρηση τελείωσε και ο πρόεδρος μεταφέρθηκε στην εντατική.»
«Ζει;» τον διέκοψε ο Θεοδωρίδης.
«Αυτό δεν μπορεί να το πει κανείς με βεβαιότητα. Όλες οι λειτουργίες του υποστηρίζονται μηχανικά. Θα χρειαστούν δύο εικοσιτετράωρα για να δουν την αντίδραση του οργανισμού του.»
«Δόξα τω Θεώ» είπε με ανακούφιση ο Λαζάρου, που δεν είχε μιλήσει για αρκετή ώρα.
Σαν να θυμήθηκε εκείνη τη στιγμή την παρουσία του ο Καράς γύρισε προς το μέρος του:
«Γιάννη, σ’ ευχαριστώ για όλα. Θα ήθελα να μείνω λίγο με τα παιδιά.»
«Ότι ετοιμαζόμουν να φύγω» απάντησε ευγενικά.
Καθώς σηκώθηκε ο Θεοδωρίδης τον κοίταξε επίμονα.
«Γιάννη θα σε ρωτήσω και αν θέλεις μου απαντάς. Πώς τα πήγαινες με τον Γρηγοριάδη;»
«Τι εννοείς;»
«Είναι ο προϊστάμενος σου, πώς είναι η συνεργασία σας;»
«Καλή, είναι άνθρωπος που δεν ανακατεύεται.»
«Τόσο καλή που λειτουργούσες πίσω από την πλάτη του;»
«Αυτή την εντολή είχα.»
Ο Θεοδωρίδης δεν συνέχισε. Ο Λαζάρου τους χαιρέτησε έναν-έναν και ο Καράς τον συνόδευσε μέχρι την πόρτα.
Όταν γύρισε πίσω το ύφος του είχε αλλάξει.
Για κάμποση ώρα κανείς δεν μιλούσε. Όλοι είχαν βυθιστεί στις σκέψεις τους και στο δωμάτιο επικρατούσε απόλυτη σιωπή. Σε λίγο ο Καράς γύρισε προς τον Θεοδωρίδη.
«Αντώνη, τι συμπέρασμα βγάζεις;»
«Από τί;»
«Απ’ όλα»
«Δεν βγάζω κανένα συμπέρασμα.»
«Ελπίζω να καταλαβαίνεις γιατί σου επιφυλάξαμε αυτή τη μικρή έκπληξη. Έπρεπε να ακούσεις από πρώτο χέρι αυτή την υπόθεση. Μπορεί να μην είναι άσχετη με όσα συμβαίνουν.»
«Πάλι κάτι εννοείς;»
«Είναι σύμπτωση ότι ο Αναγνωστου στον οποίο είχε αναθέσει ο πρόεδρος μια συγκεκριμένη και μάλιστα απόρρητη αποστολή είναι το πρόσωπο που χρησιμοποιεί ο δολοφόνος για να μπει στο γραφείο του; Είναι απλώς σύμπτωση, ή μήπως…»
«Τί λες τώρα;» τον έκοψε ο Θεοδωρίδης. «Και δεν καταλαβαίνω γιατί μπλέξατε αυτήν την εταιρία. Που τη βρήκατε αυτή την Αλεξίου, ή όπως αλλιώς τη λένε. Θα μας τινάξουν στον αέρα αυτοί.»
«Δεν τη μπλέξαμε εμείς, άκουσες ότι την προσέλαβε μόνος του ο πρόεδρος» απάντησε ο Καράς. «Πριν μου μιλήσει ο Λαζάρου δεν είχα ιδέα.»
«Προηγουμένως κατάλαβα, από όσα είπατε, ότι σ’ αυτό το θέμα ανακατεύτηκαν οι υπηρεσίες σας.»
«Αυτό έγινε πολύ αργότερα. Επισήμως κανείς δεν μας ενημέρωσε. Όταν έμαθα από τον Λαζάρου την υπόθεση είχα υποχρέωση να ψάξω. Αυτό έκανα. Αυτό κάναμε αν θέλεις.»
«Και η Αλεξίου ποια σχέση είχε μ’ όλα αυτά. Πως τη βρήκατε;»
«Δεν κατάλαβες. Όταν πέσαμε πάνω στην Αλεξίου δεν είχαμε ιδέα ποια ήταν…»
Σταμάτησε απότομα καταλαβαίνοντας ότι είπε κάτι που δεν έπρεπε.
Ο Θεοδωρίδης τον κοίταξε επίμονα. Έπιασε αμέσως τι δεν ήθελε να πει ο Καράς, δεν ήταν αφελής. Συνειδητοποίησε ότι έφτασαν σ’ αυτήν τη γυναίκα γιατί παρακολουθούσαν το τηλέφωνο του Πρωθυπουργού.
Τώρα εξηγούνταν η συνεργασία του Καρά με τον Νικολούδη. Ο δεύτερος ήλεγχε τον ΟΤΕ, από εκεί γινόταν οι παρακολουθήσεις. Θυμήθηκε την υπόθεση Σταυρίκη που είχε συνταράξει την πολιτική ζωή. Και τότε υπήρχε ένα σκοτεινό παρασκήνιο με παρακολουθήσεις τηλεφώνων πολιτικών προσώπων.
Τι άλλο είχαν κάνει μαζί αυτοί οι δύο, όσο ο ίδιος τους θεωρούσε άσπονδους αντιπάλους;
Ξαφνικά στο νου του, ήρθε η πρωινή συζήτηση με την ομάδα του στο κόμμα και τις σκέψεις που γέννησε η τυχαία αναφορά του Νίκου στο ενδεχόμενο να υπάρχει στη μέση κάποια γυναίκα. Αυτή η γυναίκα που ο ίδιος είχε ακούσει πολλές φορές στο ακουστικό του Κωνσταντίνου και που ποτέ δεν του επέτρεψε να είναι παρών όταν της μιλούσε. Η γυναίκα με τη βραχνή φωνή.
Μήπως η γυναίκα που μιλούσε στον πρωθυπουργό ήταν η Αλεξίου;
Αυτή ήταν. Και την ανακάλυψαν επειδή κατέγραφαν τα τηλεφωνήματα του Κωνσταντίνου.
Ήταν ο Νικολούδης με τον ΟΤΕ μόνο; Ή μήπως ο Καράς είχε δικό του μηχανισμό στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας; Και αν παρακολουθούσαν τον Πρωθυπουργό, γιατί δεν το έκαναν με όλους τους άλλους; Μα τι συνέβαινε τελοσπάντων όλα αυτά τα χρόνια και ο ίδιος δεν το είχε πάρει είδηση; Ένα κύμα οργής τον πλημμύρισε και πήγε να ξεσπάσει.
Συγκρατήθηκε. Δεν ήταν ώρα για τέτοια. Έπρεπε να μείνει ψύχραιμος και να μάθει περισσότερα.
«Κι όμως μου δώσατε την εντύπωση ότι έχετε από καιρό επαφή με αυτή την κυρία.»
«Όχι. Απλώς ξέραμε ότι επικοινωνεί τηλεφωνικά με τον Πρωθυπουργό» είπε ο Νικολούδης. «Δεν ξέραμε ποια είναι, ούτε περί τίνος πρόκειται. Το μόνο που υπήρχε ήταν ότι τηλεφωνούσε στο μέγαρο Μαξίμου τις πιο απίθανες ώρες. Ακόμη και όταν ο Αλέκος μου είπε την ιστορία με τα πετρέλαια που έμαθε από τον Λαζάρου, δεν σκέφθηκα ότι μπορεί να έχει σχέση.»
Μπήκε στη μέση ο Καράς:
«Σε βεβαιώνω δεν ξέραμε τίποτε παραπάνω, μέχρι χθες το βράδυ, μετά τα γεγονότα.»
«Τι έγινε χθες το βράδυ;»
«Ήμουν στο νοσοκομείο, όταν με ειδοποίησαν ότι με ζητάει στο γραφείο μου μια γυναίκα, η Αλεξίου. Την βρήκα να με περιμένει, μου συστήθηκε και μου είπε αυτά που άκουσες.»
«Και γιατί ήλθε να σε βρει μόνη της;»
«Νομίζω ότι αυτές τις οδηγίες είχε από τον πρόεδρο. Η ίδια μου είπε πως της είχε ζητήσει να απευθυνθεί μόνο σ’ εμένα σε περίπτωση ανάγκης. Την ώρα που την συνάντησα όλοι πιστεύαμε ότι έχει επέλθει το μοιραίο.»
«Το βρίσκεις φυσιολογικό ότι έσπευσε αμέσως;»
«Το βρίσκω επαγγελματικό.»
«Κώστα μην μου πεις ότι κατόπιν ήλθε σ’ εσένα» είπε με κάποια ειρωνεία ο Θεοδωρίδης.
«Όχι, εγώ τα έμαθα από το Αλέκο.»
«Ήταν λογικό να τον ενημερώσω» είπε σαν να απολογούνταν ο Καράς.
«Σου ξανάλεω ότι μέχρι εκείνη την ώρα ψάχναμε στα τυφλά» συμπλήρωσε ο Νικολούδης «Ξέραμε την ιστορία με τα πετρέλαια και τη διαφωνία του Γρηγοριάδη, από τον Λαζάρου. Η επαφή της Αλεξίου με τον πρόεδρο μας ήταν ανεξήγητη.»
«Και πότε την εξηγήσατε;»
«Σου είπα, χθες που εμφανίσθηκε η ίδια.»
Ο Θεοδωρίδης δεν ήξερε αν τους πίστευε. Όσα του έλεγαν είχαν μια λογική, έστω και αν τον τρόμαζαν αυτά που ανακάλυπτε πίσω τους.
Ο Καράς μαθαίνει από τον Λαζάρου την υπόθεση των πετρελαίων και την παρακολουθεί στενά. Κάποια στιγμή -για λόγους που δεν μπορούσε να ξεκαθαρίσει ακόμη- ενημερώνει τον Νικολούδη, παρά τις πολιτικές διαφορές τους. Και οι δυο μαζί προσπαθούν να βάλουν στο παιχνίδι τους γάλλους, χρησιμοποιώντας το Λαζάρου σαν βαποράκι για να περνάει ιδέες στον Πρωθυπουργό.
Ταυτόχρονα εμπλέκουν και τον ΟΤΕ και αρχίζουν παρακολουθήσεις τηλεφώνων, οπότε πέφτουν πάνω στην Αλεξίου, λόγω των τηλεφωνικών επαφών της με τον Πρωθυπουργό.
Σκέφθηκε κάπως πικρόχολα τη βεβαιότητα του ότι ήλεγχε τα πάντα στο κόμμα.
Το άφησε για αργότερα και συγκεντρώθηκε σ’ αυτά που άκουσε. Του έλεγαν την αλήθεια όταν ισχυρίζονταν ότι οι δυο υποθέσεις συνδέθηκαν μετά τη δολοφονία;
«Ας πούμε πως όλα αυτά είναι έτσι. Από πού προκύπτει ότι η δολοφονία έχει σχέση με τα πετρέλαια;»
«Σου είπα και πριν. Δεν ξέρουμε σίγουρα ότι έχει σχέση. Μια υποψία έχουμε. Λόγω της αναφοράς του ονόματος του Αναγνώστου. Μπορεί πράγματι αν είναι σύμπτωση. Αν δεν είναι όμως, ίσως είναι η αρχή του νήματος…»
Σταμάτησε χωρίς να συμπληρώσει τη φράση του.
Στο δωμάτιο επικράτησε πάλι σιωπή. Ο Θεοδωρίδης δεν ήξερε τι να πει. Σκέφθηκε λίγο και μετά ρώτησε:
«Εμένα γιατί με φωνάξατε;»
«Όπως ήλθαν τα πράγματα έχουμε μπροστά μας εξελίξεις» είπε ήρεμα ο Νικολούδης. «Είσαι ο πιο στενός συνεργάτης του Κωνσταντίνου, έπρεπε να ξέρεις.»
«Εκτός από μένα ποιοι άλλοι πρέπει να ξέρουν;»
«Κανείς. Εγώ, ο Αλέκος κι εσύ.»
«Και η Αλεξίου» είπε με κακεντρέχεια ο Θεοδωρίδης.
«Η Αλεξίου έκανε μια δουλειά και νομίζω ότι σ’ αυτά τα πράγματα είναι εχέμυθοι. Δεν κινδυνεύουμε με διαρροή, αν αυτό εννοείς.»
«Αυτό θα το δούμε. Από μένα τι περιμένετε τώρα; Ο πρόεδρος όπως άκουσες πριν από λίγο, ζει ακόμη. Και να είσαι σίγουρος ότι θα τα μάθει όλα αυτά.»
«Να είσαι σίγουρος ότι αν τα καταφέρει δεν πρόκειται να του κρύψουμε τίποτε.»
«Θα του πείτε και ότι τον παρακολουθούσατε;»
«Μην είσαι αφελής. Στα θέματα εθνικής ασφάλειας δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί. Είμαι σίγουρος ότι ο πρόεδρος θα το καταλάβαινε. Άλλωστε και ο ίδιος για την εθνική ασφάλεια χειρίσθηκε το θέμα με τα πετρέλαια όπως το χειρίσθηκε.»
«Σας διαφεύγει κάτι.»
«Τί εννοείς;»
«Μου μιλάτε τόση ώρα για ένα πολιτικό σκάνδαλο που κατέληξε σε μια πολιτική δολοφονία – δεν ξέρω αν το καταλαβαίνετε..»
«Απολύτως, γι αυτό σε ενημερώσαμε.»
«Μη νομίζετε ότι θα περάσει έτσι. Οι εφημερίδες θα ψάξουν την υπόθεση. Ξέρετε ήδη τι γίνεται, έχουν αρχίσει τα σενάρια. Και η αντιπολίτευση όπου νάναι θα ζητήσει έρευνες και προανακριτικές επιτροπές. Αφήνω τον διεθνή παράγοντα. Διάβολε τον Πρωθυπουργό πυροβόλησαν. Θα κρατήσει μήνες ο θόρυβος. Και αν όσα μου είπατε έχουν και την παραμικρή βάση…»
Σταμάτησε λίγο και τους κοίταξε. Έδειξε να μην θέλει να συνεχίσει τη σκέψη του. Κανείς τους δεν τον παρότρυνε να το κάνει. Συνέχισε σε άλλος ύφος.
«Είμαι υποχρεωμένος να σας ευχαριστήσω για την ενημέρωση. Αλλά να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Εγώ ευθύνες για την κυβέρνηση δεν έχω. Εσείς είστε υπουργοί. Εμένα η δουλειά μου είναι να κρατήσω ενωμένο το κόμμα. Και
δεν σας κρύβω ότι, με όσα άκουσα, δεν αισθάνομαι καλά αυτή τη στιγμή.»
Σταμάτησε για λίγο και κοίταξε τον Καρά.
«Θα προτιμούσα όμως να σταματήσουμε εδώ. Νομίζω ότι είναι καλύτερα να φύγω. Αν χρειαστεί θα επικοινωνήσουμε εντός της ημέρας»
«Αντώνη…» κάτι πήγε να πει ο Καράς.
«Δεν χρειάζεται Αλέκο. Και δεν ξέρω και αν χρειάζεται να κάνουμε και τη συζήτηση για την οποία ήλθα. Αν έχεις να μου πεις κάτι στείλε μου μήνυμα»
Κινήθηκε προς την πόρτα και ξαφνικά κάτι θυμήθηκε και κοντοστάθηκε:
«Θα ήθελα μια διευκρίνιση αν δεν έχετε αντίρρηση.»
«Ότι θέλεις» είπε ο Καράς.
«Ποιος έβαλε τον Λαζάρου στην υπόθεση;»
«Δεν σε καταλαβαίνω, σου είπαμε ότι το συζητούσε με τον πρόεδρο.»
«Άλλο σε ρωτάω Αλέκο. Ποιος μίλησε για τον Λάζαρου στον πρόεδρο; Γιατί τον έβαλε στην εταιρία πετρελαίων, χωρίς να ρωτήσει το Γρηγοριάδη;»
«Δεν ξέρω, ο ίδιος σου είπε επειδή είναι στο κόμμα.»
«Να στο πω αλλιώς. Στον πρόεδρο ποιος τον συνέστησε; Εσύ;»
«Όχι, εγώ το έμαθα όταν έγινε ήδη. Σε βεβαιώνω.»
«Τότε ποιος τον πρότεινε, δικός σου άνθρωπος είναι.»
«Έχει σημασία;»
«Μπορεί και να έχει.»
«Ο Ευαγγελινός.»
Ο Θεοδωρίδης έμεινε έκπληκτος
«Τι είπες; Ο υπουργός Γεωργίας προτείνει τον επικεφαλής της εταιρίας πετρελαίων; Θα με τρελάνετε.»
«Είναι λογικό, όλοι ξέρουν τις σχέσεις τους. Ποιος άλλος μπορούσε να ελέγχει καλύτερα τον Λάζαρου;»
«Διαπίστωσα ήδη ποιον τον ελέγχει, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.»
«Ποιο είναι;»
«Προηγουμένως μου είπατε ότι μόνος εμείς ξέρουμε. Τώρα μου βγάζετε στη μέση και τον Ευαγγελινό.»
«Δεν έχει σχέση με την υπόθεση. Απλώς πρότεινε σε ανύποπτο χρόνο τον Λαζάρου, βρίσκεις κάτι περίεργο;»
«Όλα τα βρίσκω περίεργα, αλλά δεν είναι του παρόντος. Πρέπει να σας αφήσω.»
Καθώς έφευγε σηκώθηκε και ο Νικολούδης.
«Πρέπει να φύγω κι εγώ.»
Ο Θεοδωρίδης σκέφθηκε ότι για κάποιο λόγο δεν ήθελε να μείνει πίσω με τον Καρά. Ίσως ήθελε να πει κάτι στον ίδιο κατ’ ιδίαν.
Οι δυο άνδρες πήραν μαζί το ασανσέρ, αλλά δεν είπαν λέξη.
Βγήκαν στο δρόμο και ο Θεοδωρίδης πήγε προς το αυτοκίνητο του. Είδε ένα μικρό Fiat να βγαίνει από τη γωνία που είχε παρκάρει και τον Νικολούδη να ανοίγει την πόρτα του συνοδηγού και να μπαίνει. Είχε έλθει με κάθε προφύλαξη.
Κοίταξε γύρω του, δεν είδε τίποτε περίεργο και συνέχισε μέχρι το δρόμο που είχε αφήσει το αυτοκίνητο του. Το μυαλό του βούιζε, με όσα άκουσε.
Κοίταξε το ρολόι του, κόντευε τέσσερις το απόγευμα. Για Σάββατο απόγευμα η περιοχή είχε κίνηση. Έβαλε μπροστά τη μηχανή και εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησε ότι είχε να κοιμηθεί δυο μέρες. Από το απόγευμα της Παρασκευής είχαν συμβεί τόσα πολλά. Αποφάσισε να γυρίσει στο σπίτι του και να περιμένει τους δικούς του που θα έρχονταν το βράδυ.
[Συνεχίζεται]