Toυ Γ. Λακόπουλου
Ως τώρα είχαμε κυβέρνηση αποτυχημένη, αλλοπρόσαλλη και διχαστική. Ο Αλέξης Τσίπας κάνοντας το ένα λάθος μετά το άλλο ξεκίνησε να αλλάξει την Ελλάδα κι επειδή δεν του έβγαινε τόριξε στην αλλαγή της Ευρώπης. Για να καταλήξει σε ένα σκληρό παιχνίδι εξουσίας, χωρίς αρχές και θεσμικές αναστολές. Ωστόσο, καθώς οι Ευρωπαίοι δεν έχουν άλλον συνομιλητή και τον στηρίζουν -και ο ίδιος δεν έχει ενδιάμεσες εκλογές για να κριθεί ως το τέλος της τετραετίας-, στην πραγματικότητα δεν κινδυνεύει. Ακόμη και αν τα σπάσει με τον Καμμένο.
Για να κλιμακώσει τη στρατηγική της έντασης, πίσω από την οποία θέλει να κρύψει τις αποφάσεις που πρέπει να πάρει για να παραμείνει εκλεκτός της τρόικας, καταφεύγει στο εργαλείο των εξεταστικών επιτροπών που δεν είχε χρησιμοποιήσει ως τώρα. Κάνοντας χρήση της πλειοψηφίας του στη Βουλή θα ερευνήσει τα δάνεια των κομμάτων και των ΜΜΕ για τα οποία έπρεπε να έχει επιληφθεί η Δικαιοσύνη και όχι φυσικά ένα πολιτικό σώμα. Δεν το κάνει τυχαία. Είναι η παγίδα που στήνει στον Μητσοτάκη.
Τώρα έχουμε και αξιωματική αντιπολίτευση με τα ίδια χαρακτηριστικά, που πέφτει σ’ αυτή την παγίδα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκίνησε ως αποφασισμένος ανανεωτής του πολιτικού ύφους και της ΝΔ, η κομματική βάση ανταποκρίθηκε, η κοινωνία το είδε με ενδιαφέρον, αλλά εξελίσσεται σε φυσικό διάδοχο του Σαμαρά: δημαγωγικός, σκληρός Δεξιός, εσωκομματικός ισορροπιστής. Και όπως φάνηκε στην τελευταία συζήτηση στη Βουλή αδέξιος λαϊκιστής που επιζητεί το στημένο χειροκρότημα.
Καθώς αυτό είναι έξω από τις προδιαγραφές με τις οποίες πήρε την αρχηγία – αλλά και από τις φυσικές του δυνατότητες- στην πραγματικότητα λειτουργεί συμπληρωματικά στο σκηνικό που στήνει ο Τσίπρας και χωρίς να το καταλαβαίνει περιέρχεται στο έλεός του. Στην πολιτική των εξεταστικών επιτροπών του Τσίπρα απαντά με δικές του εξεταστικές επιτροπές για να αποφύγει τη συμμετοχή στον έλεγχο των κομματικών και μιντιακών δάνειων.
Μόνο που ο Πρωθυπουργός ελέγχει το παιχνίδι και μπορεί να επιβάλει τις δικές του επιλογές. Ο Κυριάκος απλώς θα γίνει εύκολος στόχος με την κατηγορία ότι καθίσταται όργανο της διαπλοπής- ειδικά από τη στιγμή που άλλαξε θέση και ζητάει και εκλογές, όπως του… ζητούσαν ! Ότι κάνει αντιπερισπασμό για λογαριασμό της ολιγαρχίας που βρίσκεται σε διένεξη με το σύστημα Τσίπρα. Καθώς μεγάλο σκάνδαλο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ο Μητσοτάκης με την πρόταση του για εξεταστική ποντάρει στην κατάθεση του …Βαρουφάκη.
Για να αντιμετωπίσει τον Τσίπρα σκληραίνει τη θέση του, αλλοιώνοντας το προφίλ του. Και θα ήταν ευχής έργον σ’ αυτό το παιχνίδι να μην χρησιμοποιήσει τις μεθόδους που χρησιμοποίησε ο πατέρας του για να αντιμετωπίσει τον Ανδρέα Παπανδρέου. Αν μη τι άλλο, γιατί ο ίδιος είναι ευάλωτος.
Η ώρα της Φώφης
Αυτές οι παρατηρήσεις για τα δύο μεγάλα κόμματα οδηγούν σε ένα ορατό συμπέρασμα: Μπαίνουμε σε φάση σκληρής πόλωσης, πολιτικής έντασης και αντιπαράθεσης χωρίς όρια και χωρίς αρχές. Και το ερώτημα είναι τι κάνουν τα άλλα κόμματα σ’ αυτό το σκηνικό, το οποίο με μαθηματική ακρίβεια θα βγάλει και δεύτερη Χρυσή Αυγή και δεύτερο Λεβέντη. Για την ακρίβεια, τι κάνει ένα ιστορικό κόμμα, σαν τον ΠΑΣΟΚ, με την παρουσία και τη δράση του οποίου διαμορφώθηκαν οι μεταπολιτευτικοί πολιτικοί κανόνες;
Μετά τους δύο Παπανδρέου, τον Σημίτη και τον Βενιζέλο η πέμπτη κατά σειρά αρχηγός του πρέπει να πάρει ιστορικές αποφάσεις ώστε να μην συνθλιβεί στην επερχόμενη πόλωση, αλλά να επωφεληθεί από αυτήν. Η Φώφη Γεννηματά βρίσκεται μπροστά σε κρίσιμα διλλήμματα και από τις επιλογές που θα κάνει θα κριθεί η τύχη της και το μέλλον του ΠΑΣΟΚ.
Η απλή λογική της πολιτικής λέει ότι εφόσον αλλάζει το πολιτικό περιβάλλον πρέπει να αλλάξει και η ίδια τα εργαλεία με τα οποία κινήθηκε ως τώρα. Να φύγει μπροστά με στρατηγικές πρωτοβουλίες. Σε αυτές δεν περιλαμβάνεται η ζύμωση για την δημιουργία νέου φορέα της Κεντροαριστεράς, την οποία και η ίδια τροφοδότησε ως τώρα.
Είναι μια υπόθεση την οποία η διαπλοκή, με τα μέσα που διαθέτει, στήριξε, αλλά για τους δικούς της λόγους. Όπως στηρίζει από χρόνια την προσπάθεια να φύγει ο τίτλος ΠΑΣΟΚ και να πάρει τη θέση του μια σούπα παραγόντων και περιφερομένων με ένα κόμμα που δεν θα έχει ιστορία, και σαφείς ιδεολογικές αναφορές, τύπου ‘Ελιάς’.
Η Φώφη πρέπει να αποφύγει αυτή την παγίδα. Να εγκαταλείψει τις συζητήσεις με τον Σταύρο Θεοδωράκη, τον Γ. Παπανδρέου και διάφορους σαλτιμπάγκους που κόβονται για την Κεντροαριστερά, αλλά διαπραγματεύονται και την προσχώρηση τους στον Μητσοτάκη, με την προσδοκία να διαγραφεί η λέξη ΠΑΣΟΚ από την πολιτική.
Αυτή η συζήτηση ακυρώνει την μόνη αποτελεσματική στρατηγική που μπορεί να έχει η Γεννηματά: τη στρατηγική του επαναπατρισμού των ψηφοφόρων από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Και να θέλουν κάποιοι να επιστρέψουν δεν θα το κάνουν αν είναι να βρουν μπροστά τους όσους διέσπασαν το ΠΑΣΟΚ και διάφορους καριερίστες πρώην ‘ εκσυγχρονιστές’.
Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα εδραιώσει την παρουσία της ανάμεσα στον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη, ως τρίτος πόλος, αν εμπεδώσει τη συνεργασία της με τον ευπρεπή προέδρο της ΔΗΜΑΡ Θανάση Θεοχαρόπουλο και να ξεκαθαρίσει ότι το κόμμα θα κατεβεί στις επόμενες εκλογές με τα δικά του ιστορικά σύμβολα και την επωνυμία ΠΑΣΟΚ-Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Τίποτε άλλο. Αυτό το σχήμα δεν έχει λόγο να το διαπραγματευτεί ούτε με αυτόν που το διέλυσε, το χρέωσε και το διέσπασε, ούτε με κάποιον για τον οποίον είναι αδύνατο να εντοπιστεί σε τι θεό πιστεύει και βρίσκεται σε φάση αποδιάρθρωσης. Ο Παπανδρέου είναι τοξικός και ο Θεοδωράκης αδιάφορος για το ΠΑΣΟΚ. Η πρόεδρός του δεν έχει λόγο να παρασύρεται σε συζητήσεις μαζί τους επειδή πάλι ένα σύστημα διαπλοκής διαμορφώνει ανάλογες συνθήκες.
Η πολιτική δεν γίνεται με αποκόμματα εφημερίδων και η Φώφη κινδυνεύει να θεωρηθεί συμπληρωματική του Μητσοτάκη στην υποστήριξη της διαπλοκής, αν συνεχίσει να συνομιλεί με τους εκλεκτούς της. Δεν είναι απλώς θέμα ιστορικής τιμής αλλά και θέμα κοινής λογικής να ξεκαθαρίσει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν εξαφανίζεται, ούτε φτιασιδώνεται, αλλά, παρά τις ήττες του, παραμένει ο φορέας της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα.
Συνεπώς, όποιος αισθάνεται κεντροαριστερός, δεν έχει παρά να προσχωρήσει στο ΠΑΣΟΚ. Ειδικά όσοι υπήρξαν πριν στελέχη του, με ορισμένες εξαιρέσεις των οποίων η προσχώρηση μάλλον ζημιά θα έκανε. Καθαρά πράγματα: ΠΑΣΟΚ και τίποτε άλλο.
Αυτή η πολιτική μπορεί να καταστεί ελκυστική για όσους εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ μετά το 2010 -για τα λάθη που έκαναν οι ηγεσίες του- και τώρα βλέπουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν καλή επιλογή, αλλά δεν έχουν πού να επιστρέψουν.
Η Φώφη οφείλει να απευθύνει σ’ αυτόν τον κόσμο προσκλητήριο επιστροφής, αφού ξεκαθαρίσει ότι δεν σκοπεύει να συμπράξει στην εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ, ούτε να σφάξει μόσχους σιτευτούς για κανέναν. Και κυρίως δεν πρόκειται να κάνει το κόμμα, εργαλείο υπέρ της διαπλοκής, δίπλα στον Μητσοτάκη. Δεν έχει λόγο να γίνει συμπληρωματική της πολιτικής που εγκαινιάζει ο αρχηγός της ΝΔ και σωστά είπε στη Βουλή ότι θα ψηφίσει υπέρ των εξεταστικών για τα δάνεια κομμάτων και ΜΜΕ.
Το σημερινό ΠΑΣΟΚ για να εξελιχθεί σε νέο ΠΑΣΟΚ οφείλει να μην εμπλακεί στη διαμάχη ΣΥΡΙΖΑ –Διαπλοκής. Άρα και να μην συναγελάζεται με όσους προσβλέπουν στην υποστήριξη της διαπλοκής για να σταδιοδρομήσουν στην πολιτική, όπως έκαναν ως τώρα. Όπως οφείλει να αντιταχθεί στην προπαγάνδα ότι ‘το ΠΑΣΟΚ ήταν διεφθαρμένο και πρέπει να διαλυθεί’. Δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ διεφθαρμένο αλλά συγκεκριμένα πρόσωπα, ορισμένα από τα οποία φιγουράρουν και σήμερα στο κεντροαριστερό καλαμπούρι- αφού εν τω μεταξύ αποκαταστάθηκαν ποικιλοτρόπως. Αν το διασφαλίσει η Φώφη θα βρει στην κάλπη την ανταμοιβή της.
