Του Χρήστου Γκίμτσα
Ποιος θα το πίστευε πως η διαδικασία της επικείμενης εκλογής αρχηγού στο κόμμα της αξιωματικής, να γίνεται με το ζόρι είδηση στις εφημερίδες.
Τόση απαξίωση.
Και πόση αφέλεια, αθωότητα ή βλακεία πρέπει να υπάρχει εκεί στην Νέα Δημοκρατία για να νομίζουν πως η γκρίνια και η κλοτσοπατινάδα των ημερών μέσα στους κόλπους της , εκπορεύθηκε από την ανικανότητα μιας εταιρείας να διαχειριστεί την εκλογική διαδικασία.
Μάλλον δεν μπορούν ή δεν θέλουν να καταλάβουν πως η αιτία όλων των εξευτελιστικών και όχι καινοφανών που συμβαίνουν εκεί, είναι βαθιά και διαχρονική. Η αποτυχία μίας ψηφοφορίας για τεχνικούς λόγους, απλώς άνοιξε το καπάκι της κατσαρόλας με τα προβλήματα, σ’ αυτό το κόμμα.
Να μετρήσουμε μερικά:
Ανυπαρξία ιδεολογικού μπούσουλα και πολιτικού προσανατολισμού.
Γερασμένο και ανεπαρκές πολιτικό προσωπικό.
Άσκηση πολιτικής -όταν ασκούν!- με παλαιοκομματικές και αναχρονιστικές συνταγές.
Βλακώδεις και καταστροφικές μεταγραφές από ακραίους χώρους.
Οικογενειοκρατία και μη παραγωγή πολιτικού δυναμικού που να έχει επίγνωση της τρέχουσας πολιτικής ιστορίας, εσωτερικής και εξωτερικής.
Έτσι για να πούμε μερικά.
Και αν νομίζουν ότι εκλέγοντας αρχηγό θα κλείσει και το καπάκι, είναι βαθιά νυχτωμένοι.
Μερικοί μάλιστα πιστεύουν πως η κομματική σωτηρία μπορεί να εξασφαλιστεί με την ανάκληση και απόψυξη παροπλισμένων και μισοξεχασμένων πρώην.
Τόσος πανικός και αφέλεια μαζί.
Κάποιοι ίσως πρέπει να τους πουν εκεί στην ΝΔ ότι μερικές φορές η διάσπαση και το σχίσμα μπορεί να έχει και ευεργετικό επακόλουθο.
Ας το σκεφτούν.
Από την άλλη, στο κυβερνητικό στρατόπεδο, μπορεί να παίζουν μόνοι τους μπάλα στο πολιτικό γήπεδο, αλλά μην νομίζετε πως τα πράγματα είναι καλύτερα εκεί.
Δεν ξανάγινε τέτοιο ματς! Αυτοί κάνουν φάουλ μεταξύ τους και χάνουν με αυτογκόλ!
Ξέρω, θα μου πείτε, πως εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν το ήξεραν το κυβερνητικό άθλημα, αλλά δεν θέλουν και να μάθουν.
Δεν αδικώ την άποψη σας. Μόνο που το αποτέλεσμα της πολιτικής τους το εισπράττουμε εμείς οι κοινοί θνητοί σε αριστερό, άρα φιλολαϊκό, περιτύλιγμα.
Δεν ξέρω σε τι μέγεθος διαστολής εκρήγνυται το ψέμα και η αστοχία τους ,αλλά υποψιάζομαι πως βρισκόμαστε κοντά στην έκρηξη.
Θέλεις τα κόκκινα δάνεια και το νέο ασφαλιστικό που όπου νάναι έρχεται, θέλεις η αγροτική πολιτική, η εμμένουσα ανεργία και η φορολογία σε κάθε τι που κινείται και ανασαίνει, όλα αυτά κάπου οδηγούν και καταλήγουν.
Προφανώς όχι σε χαζοχαρούμενη παραθαλάσσια εκδρομή μία ανοιξιάτικη ημέρα!
Δεν ξέρω, αν προσέξατε, πως η πρόσφατηδιεκδικητική συγκέντρωση των αγροτών έξω από την βουλή, είχε άλλα χαρακτηριστικά από ότι συνήθως.
Αυτήν την φορά οι «ένστολοι προστάτες της δημοκρατίας» δεν είχαν να κάνουν με τίποτα μπαχαλάκηδες ή άσαρκους συνταξιούχους, αλλά με ανθρώπους που και δουλεμένες πλάτες έχουν και μαγκούρες ξέρουν να κρατάνε…
Με ό,τι σημαίνει αυτό. Χώρια που άρχισαν να ζεσταίνονται και οι μηχανές των τρακτέρ.
Και επειδή λίγο -πολύ οι κυβερνώντες καταλαβαίνουν «τι έρχεται και τι τους περιμένει» προσπάθησαν να ανοίξουν χαραμάδες «συναίνεσης» βάζοντας στο παιχνίδι και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ψάχνοντας για συνενοχή.
Ακόμα, στην πρόσφατη συνέντευξή του ο Πρωθυπουργός χαρακτήρισε, εμμέσως πλην σαφώς και προκαταβολικά, ως συνωμότες και προδότες όσους θα τολμούσαν να διαφοροποιηθούν στις επικείμενες εντός της βουλής ψηφοφορίες και να διαταράξουν την κυβερνητική πλειοψηφία.
Κάτι ξέρει; Κάτι φοβάται;
Από τους υπόλοιπους πολιτικούς κομπάρσους, δεν πιστεύω να περιμένετε τίποτα σοβαρό.
Βλέπετε, όλες οι τούρτες,-ακόμα και οι πολιτικές- κοινοβουλευτικές, πρέπει να έχουν τα ανάλογα κερασάκια. Όχι μόνο για να ξεγελάνε στο μάτι, αλλά και για να τρώγονται και πιο ευχάριστα. Και όλα αυτά την στιγμή που ο κόσμος γύρω μας δονείται τρομακτικά.
Η Μέση Ανατολή για ακόμα μία φορά φλέγεται από παντού και οι φλόγες έφτασαν μέχρι την καρδιά της καθ’ όλα αμαρτωλής και ένοχης Ευρώπης και την πυρπολούν.
Μέσα στην Μεσόγειο η καταμέτρηση των πτωμάτων των κολασμένων της γης, δεν έχει πια νόημα.
Ήδη στην Μυτιλήνη επεκτείνουν τα νεκροταφεία της, γιατί τα υπάρχοντα δεν αρκούν για να συμπεριλάβουν και τους Ανώνυμους Αθώους.
Ο ξεριζωμός , η απελπισία και ο θάνατος, έκαναν στάση αυτές τις ημέρες στην Ειδομένη .
Η Τουρκία μία ανάσα δίπλα μας, αποθρασύνθηκε και επιτέθηκε προγραμματισμένα και μεθοδικά στον νέο «παίκτη »της περιοχής, την Ρωσία καταρρίπτοντας ένα από τα Σουκχόι της, αναγκάζοντας τον κόσμο να κρατήσει την ανάσα του.
Ο Σόιμπλε ξαναχτυπά τα τύμπανα του οικονομικού πολέμου και το ΔΝΤ εξακολουθεί να «σκάβει» κάτω από τα πόδια της Πατρίδας.
Και μέσα σε όλα αυτά η Ελλαδίτσα με απλωμένο χέρι να ζητιανεύει στα ευρωπαϊκά σταυροδρόμια.
Μην αμφιβάλετε. Ο νέος αρχηγός της ΝΔ , όποιος και αν εκλεγεί, ο Τσίπρας και οι υπόλοιποι αρχηγίσκοι, όλοι αναλώσιμοι είναι μέσα στον ορυμαγδό των γεγονότων. Γιατί τόσο είναι το μπόι και η αντοχή τους. Ζήτημα χρόνου και μόνον.
Και το ότι και οι νυν και οι πρώην μας πήραν στο λαιμό τους, καλά να πάθουμε που τους εμπιστευθήκαμε.
Αρκεί να μην καταλήξουμε και εμείς αναλώσιμοι. Ως Έθνος, εννοώ.
Ο Χρήστος Γκίμτσας είναι γιατρός και συγγραφέας
[email protected] – facebook Χρήστος Γκίμτσας
+
+
+
+
=0=
+
++
+
+
+
Τλ./ξκυ6-./
