Του Γ. Λακόπουλου
Αν εξαιρέσει κάνεις την υπερφίαλη θεωρία ότι η εκλογή του στη αρχηγία της ΝΔ συνιστά ‘νέα Μεταπολίτευση’, το πιο αρνητικό στοιχείο στην εναρκτήρια ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο συνέδριο του κόμματός του ήταν οι ακόλουθες φράσεις.
«Είναι μαζί μας ο Αντώνης Σαμαράς, ο άνθρωπος που έκανε τα πάντα για να κρατήσει την Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Που βρέθηκε, με αίσθημα ευθύνης, απέναντι στην τυχοδιωκτική αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρωθυπουργός που το 2014 είχε καταφέρει να βγάλει τη χώρα από την κρίση υλοποιώντας ένα τολμηρό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και μεταρρυθμίσεων. Είχα την ευθύνη να τον υπηρετήσω ως υπουργός».
Σ’ αυτές τις εξήντα λέξεις συμπυκνώνεται η μεγαλύτερη πολιτική συσκότιση της Μεταπολίτευσης – της πραγματικής. Ο γιος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη απέδωσε επαίνους στον άνθρωπο που πριν από 23 χρόνια ανέτρεψε τον πατέρα του- η παρουσία του οποίου κατά την εκφώνηση αυτών των φράσεων υποδήλωσε τη συγκατάθεσή του.
Αν ήταν μια προσωπική τους υπόθεση δεν θα μας έπεφτε λόγος. Δικαίωμά τους να σφάζονται και μετά να τα βρίσκουν. Θα ήταν απλώς υπόθεση ενός απλού σχολιασμού ακόμη και αν επρόκειτο για εσωκομματική ιστορία. Γούστο τους και καπέλο τους να είναι τη μια μέρα εχθροί και την άλλη σύμμαχοι.
Με άλλα λόγια κανείς δεν ενδιαφέρεται για τα προσωπικά αισθήματα που τρέφει η οικογένεια Μητσοτάκη για τον Αντώνη Σαμαρά, κατά περιόδους. Δικό του δημιούργημα ήταν η ανάδειξή του, δικό του έργο ήταν η ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη– που θα τον έστελνε στο Ειδικό Δικαστήριο αν δεν άλλαζε γνώμη ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ότι τσαλάκωσε τη Ντόρα Μπακογιάννη και ανέδειξε τον Κυριάκο είναι επίσης μια υπόθεση που ας κριθεί μεταξύ τους.
Το θέμα όμως εν προκειμένω είναι η ανατροπή μιας κυβέρνησης. Δηλαδή η πρόκληση πολιτικής ανωμαλίας. Πολλούς από τους λόγους τους ξέρουμε, άλλους τους υποψιαζόμαστε και άλλους θα τους βρει η δημοσιογραφική έρευνα και τελικά η ιστορία.
Για να μείνουμε σ’ αυτά που δεν αμφισβητούνται όμως , γι’ αυτή την ανατροπή ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έχει εκφρασθεί δημοσίως. Δεν έχει καταλογίσει μόνο στον Σαμαρά ότι κινήθηκε υπέρ των ‘διαπλεκομένων συμφερόντων’, αλλά και ότι με την πράξη του εμπόδισε τη ΝΔ να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα που θα είχε ευνοϊκές συνέπειες στη χώρα.
Δεν έχει νόημα να επαναληφτούν όσα έχει αναφέρει γι αυτή την υπόθεση ο πρώην Πρωθυπουργός, οι απαντήσεις του θύτη του και όσα διακινήθηκαν επί χρόνια στα ΜΜΕ , στους νεοδημοκρατικούς κύκλους και οπουδήποτε συζητήθηκε αυτό το θέμα. Τα ξέρουν όλοι.
Αυτό που δε ξέρουν είναι αν αυτά ο έλεγε ο πατήρ Μητσοτάκης για τον Σαμαρά ισχύουν. Πίσω πάντως δεν τα πήρε.. Αν ισχύουν πως τον αναδεικνύει ο γιος του σε σωτήρα της χώρας. Αν αισθάνεται την ‘ευθύνη’ ότι υπήρξε υπουργός του, απλώς αναδεικνύει ένα ακόμη ερώτημα για τί υπήρξε υπουργός του.
Ότι περιορίσθηκε μόνο στην πρωθυπουργία Σαμαρά και δεν αναφέρθηκε στην κομματική διαδρομή του και στο ρόλο του στη ΝΔ δεν αλλάζει την εικόνα.
Όλοι ξέρουν ότι ο Σαμαράς συνέδραμε στην εκλογή του. Πως προέκυψε αυτή η συναναστροφή; Κάποιος σ’ αυτή την υπόθεση βρίσκεται εν αδίκω. Είτε ο Μητσοτάκης συκοφάντησε τον Σαμαρά και πρέπει να τον αποκαταστήσει, είτε δικαίως του καταλόγισε όσα ξέρουμε και προκαλεί εντύπωση ο έπαινος που του επιφύλαξε ο γιος του.
Να το πούμε απλά. Τα γεγονότα του 1993 είναι ιστορικά γεγονότα και κάποια στιγμή πρέπει να φωτιστούν πλήρως γιατί αφορούν τη χώρα και την πολιτική ιστορία της. Δεν είναι οικογενειακές υποθέσεις.
Να το κάνουμε απλούστερο. Ό,τι κάνει τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως αρχηγό της ΝΔ να μιλάει για τον Σαμαρά του 2012 , πρέπει να τον κάνει να μιλήσει και για τον Σαμαρά του 1993. Η σιωπή για το ένα προκαλεί την υπόνοια ότι αυτό που εμφανίζεται ως συμβιβασμός μεταξύ Μητσοτάκηδων και Σαμαρά στην πραγματικότητα είναι μια συναλλαγή. Και όπως σε όλες συναλλαγές δεν μπορεί να έγινε χωρίς ανταλλάγματα εκατέρωθεν.
Όπως και αν έχουν τα πράγματα, επειδή ο ένας υπήρξε Πρωθυπουργός και ο άλλος φιλοδοξεί να γίνει πρέπει να γνωρίζουμε τι χώρισε και τι επανασυνέδεσε τις δυο πλευρές. Όχι μόνο γιατί πρέπει να ξέρουμε τη αλήθεια. Αλλά και γιατί η πολιτική έχει και μια παιδαγωγική πλευρά. Και η σχέση του Κυριάκου Μητσοτάκη, που καταγράφηκε και σε ένα επίσημο συνέδριο της ΝΔ με τον Αντώνη Σαμαρά- χωρίς εν τω μεταξύ να έχουν δοθεί εξηγήσεις από καμία πλευρά- συνιστούν αρνητική παιδαγωγική.
