Του Μάνου Στεφανίδη
Αγαπητέ μου Γιαν
Κατ’ αρχάς ψυχραιμία! Βγάλε το παλτό γιατί με αγχώνεις και ας πούμε δύο λόγια με ηρεμία. Ξέρεις ότι είμαστε ένας λαός που μας αρέσει να αυτομαστιγωνόμαστε και το εκμεταλλεύεσαι για να μας μαλώσεις. Πάλι! Αφού το ξέρεις ότι έχουμε κατά βάθος δίκιο. Δεν σε προκαλέσαμε εμείς αλλά εσύ ήρθες χωρίς να ανοίξεις τον παραμικρό διάλογο με την καλλιτεχνική κοινότητα και με νοοτροπία νεοαποικιοκράτη ανακοίνωσες το πρόγραμμα σου δηλαδή την φλαμανδοποίηση του Φεστιβάλ. Και έπειτα θύμωσες κιόλας επειδή αντιδράσαμε.
Αντί να στραφείς εναντίον όσων σε κάλεσαν, σε παραπληροφόρησαν, σε χρησιμοποίησαν, σε απομόνωσαν ανάμεσα Μπουμπουλίνας και Μαξίμου χωρίς λεφτά και σε έπεισαν ότι το Φεστιβάλ είναι πλέον προσωπική σου υπόθεση !
Λειτούργησες δηλαδή πολύ ελληνικά δηλώνοντας “le Festival c’est moi” και φλαμανδοποιώντας κάθε του πτυχή και εκδήλωση. Επίσης δήλωσες ότι είσαι κιουρέητορ του εαυτού σου και όχι διευθυντής του Φεστιβάλ προσθέτοντας και άλλα προβλήματα στον ήδη πολυταλαιπωρημένο θεσμό.
Καημένε μου Γιάν! ( Όπως λέμε “καημένε μου Μάρικ” ).
Αντί να στραφείς εναντίον όσων σε εξαπάτησαν, λοιδορείς με ειρωνεία όχι σωκρατική αλλά φλαμανδική, δηλαδή λίγο πριμιτίφ, μόνο εκείνους που έκαναν το αυτονόητο: Υπερασπίστηκαν την ιστορία του Φεστιβάλ και την προϊστορία του. Που βέβαια δεν γράφτηκε χτες και δεν περίμενε τον Μπαλτά για να την αξιολογήσει!
Αλήθεια ενημερώθηκες για το έργο του Λούκου και το φετινό πρόγραμμα που το “έτρεχαν” εκατοντάδες καλλιτέχνες ή πείστηκες από τον Δούρο, τον Δούρειο Ίππο του θεσμού ότι όλα αρχίζουν με σένα και από σένα; Αν συνέβη κάτι τέτοιο, διέπραξες μέγα λάθος. Βέβαια και εμείς διαπράξαμε λάθη και υπερβολές (η στιγμή της αυτομαστίγωσης που σου είπα). Έναν καλλιτέχνη δεν τον αποκαλούν ποτέ καλλιτέχνες personna non grata. Μόνο που αυτός ο χαρακτηρισμός δεν σε αφορούσε ως δημιουργό αλλά ως διευθυντή- “σωτήρα” τοποθετημένο άνωθεν και αξιωματικά. Με αδιαφάνεια και με απόλυτες εξουσίες. Το νεοαποικιακό πνεύμα που σου έλεγα. Εξ ου και η ομόθυμη, η μαζική, η αυθόρμητη αντίδραση. Από την άλλη σε τιμά και η δική σου άμεση παραίτηση που έλυσε ένα γόρδιο δεσμό και βραχυκύκλωσε γραφειοκράτες και παρατρεχάμενους. Γι’ αυτό σου λέω. Κι αν αλλάξαμε λόγια βαριά, ρίχτα όλα αν θες στη φωτιά… (είναι η γούνα σου που με εμπνέει). Γιατί θα άξιζε να τα ξαναπούμε σε πιο δημοκρατικό κλίμα.
Ούτως ή άλλως ευχαριστούμε Γιαν Φαμπρ!
