Αριστερότερα της αριστεράς είναι πάντα η πολύ, μα πολύ δεξιά

Του Γιώργου Μαρκάκη

ΜΑΡΚΑΚΗΣΣε ένα κλειστό γυάλινο πολιτικό κύλινδρο μέσα στην ζέστη όταν έχουν πακεταριστεί πολλά διαφορετικά σώματα εξασκούνται τρομερές πιέσεις. Δεν είναι μόνο το θερινό άνυδρο κατακαμμένο τοπίο που χειροτερεύει την κατάσταση αλλά και όταν ο κύλινδρος μπει πάνω απο την φωτιά και σιγοβράζει που το περιεχόμενο δοκιμάζεται. Όσο περισσότερα τα ξένα σώματα που έχουν κλειστεί, τόσο περισσότερο αισθάνονται την σημασία αλλά και την ουσία της λέξης ‘εγκλωβισμένα’ όταν αλλάξουν οι αρχικές προγαμιαίες συνθήκες.

Τα διαζύγια άλλωστε δεν γίνονται πριν από το γάμο. Πάντα μετά και αφού  αναπτυχθούν εκτός από τα ‘ζουμιά’ του έρωτα ορίζόντια αλλά και οι ατμοί των καυγάδων στα κάθετα.

Αν η ζωή είναι ένα απέραντο σκανδιναβικό σταυρόλεξο κανείς δεν μπορεί να καταλάβει και να λύσει τα καθέτως προβλήματα αν δεν γνωρίζει τις οριζόντιες χαρές που απολαμβάνουν οι συνταξιδιώτες.

Σκέψου πόσες σχέσεις και γάμους δεν ‘κατάλαβες’ ποτέ σου, πως έγιναν με τελείως μα τελείως κατά την άποψη σου αταίριαστα ζευγάρια ή πολιτικά κόμματα, που παρόλα αυτά περάσαν μαζί το σκαλοπάτι  του σπιτιού τους και έμειναν ‘αγκαλιασμένοι’ παραπάνω βολευτικά από ένα καυτό εορταστικό γαμήλιο βράδυ εκλογικών αποτελεσμάτων.

Αυτά βέβαια ισχύουν την περίοδο που στο πικ απ  παίζει  ακόμα το κομμάτι του Henry Mancini  “The days of wine and roses”

Όταν ο ένας στο δεσμό αρχίζει και σιγοψιθυρίζει κακόφωνα ή Ευρυθμικά “Thorn in my side” τότε δεν είναι φρόνιμο να της ή του  κάνεις ένα  υπερφουσκωμένο πολύχρωμο μπαλόνι δώρο. Αν τη γλυτώσει απο τα αγκάθια (συμπεριφοριακά γαϊδουροάγκαθα όλοι έχουμε δοκιμάσει άσχετα αν εμείς τα σερβίραμε ή κάποιοι άλλοι μας τα πρόσφεραν ‘φασκελαπλόχερα’ ) τότε η καύτρα απο το μετοργασμικό τσιγάρο θα φέρει το μεγαλειώδες ΜΠΟΥΜ !

Εκτός φωτιάς πολλά λέγονται αλλά όταν οι ένοικοι  φτάσουν στο μαξιμου(μ) και τσουρουφλίζονται τα ‘θα’ λογίδρια σταματούν και τα μανίκια ανεβαίνουν.  Εκεί τι παρατηρούμε μεταξύ άλλων πολλών φαινομένων; Όποια σώματα για κάποιους λόγους ειδικού -ή παντελούς έλλειψης ειδικού- βάρους φύγουν με τις αποπνικτικές συνθήκες αυτές που επικρατούν εκεί μέσα απο τα δεξιά και πορευτούν προς τα αριστερά,  τόσο περισσότερο αυτά που βρίσκονταν στην αριστερά πλευρά  ωθούνται και αρχίζουν να πηγαίνουν προς την δεξιά πλευρά του κυλίνδρου για να κατασκηνώσουν ή ακόμα και να ριζώσουν. Πολύ απραγική σκόνη ισοδυναμεί με εύφορο χώμα ή σωστή φωλιά “επώασης αυγών”.

Επειδή όμως οι τρομακτικές πιέσεις που αναπτύσσονται είναι ‘καταιγιστικές και ανεξέλεγκτες’  όπως οι φωτιές που ανάβουμε σε όλη την χώρα, τότε  μπορεί να συμβεί το εξής: κάποια σώματα που βρίσκονταν στα αριστερά ωθούνται όχι όπως τα άλλα προς τα δεξιά,  αλλά πηγαίνουν ακόμα περισσότερο προς τα άκρα και πέραν αυτών της αριστεράς πλευράς!  Όταν ο κύλινδρος μάλιστα είναι κουλουροκυκλικός  –γιατί η ζωή μας δεν μοιάζει με πείραμα εργαστηρίου – τότε συμβαίνει ξαφνικά να παρατηρήσουμε πως κάποια σώματα από τα αριστερά δεν κινήθηκαν ποτέ προς το κέντρο αλλά  βρίσκονται πλέον αγκαλιά με άλλα αναπάντεχα που κατοικοεδρεύουν στα άκρα της δεξιάς πλευράς !

Παράδοξο;

Όχι ,καθόλου . Απεικονιστικά ας το απλουστέψουμε. Μπορείς να δώσεις χειραψία στο δεξί σου χέρι μπροστά στο σημείο της καρδιάς αλλά μπορεί   αν οι περιστάσεις το απαιτήσουν ή οι συνθήκες το επιβάλλουν, το αριστερό  σου χέρι να το ‘κολλήσει’ με το δεξί πίσω από την πλάτη σου. Όχι αναγκαστικά πισώπλατα. Αλλά με πλήρη γνώση και συναίσθηση. Έχει ενδιαφέρον να σκεφθούμε πότε γίνεται αυτό !

Δηλαδή;

Απλά  πότε βλέπουμε το φαινόμενο  να έχει κάποιος ενωμένα τα χέρια του πίσω από την πλάτη; Για να μην σας κουράσω! Δύο είναι τα πιο πολυσύχναστα παραδείγματα μέσα στη ζωή μας: αν ο ‘ιδιοκτήτης΄ των χεριών δεν έχει να κάνει πολλά πράγματα στη ζωή του και σουλατσάρει ανέμελος και άεργος και β)  όταν ο εν λόγω κύριος ή κυρία ασπάζεται και δρα μέσα σε αυταρχικά πλαίσια.

Δείτε πως περπατά μιά βασίλισσα ή ένας αξιωματικός ή ένας φύλακας έχοντας απέναντί του τους υποτελείς, τους πολίτες που κυβερνά ή τους φυλακισμένους. Περπατά πάνω κάτω σαν τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο με τα χέρια πάντα σφιγκτά αγκαλιασμένα πίσω από την πλάτη ενώ το όλο παρουσιαστικό και συμπεριφορά αντανακλά “κυττάτε τώρα να δείτε τι θα πάθετε… ή “τι πάτε και κάνετε ρε ‘σείς; ή γιατί δεν μ’ακούτε ρε ‘σεις…”.

Βέβαια γέλιο στην κατάσταση μας δεν βγαίνει όπως έβγαζε μέσα στις ταινίες ο αξέχαστος  ηθοποιός. Βγαίνουν όμως δάκρυα – ή και τα δυό μαζί. Ειδικά αν υπάρχουν πολιτικοί που συνδυάζουν και τις δύο των παραπάνω περιπτώσεων

Κλαυσίγελως.

 

* Δημοσιογράφος παραγωγός ραδιοφώνου – κλινικός ψυχολόγος.