Του Γ. Λακόπουλου
‘
Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει…’. Καμπανέλης και Χατζιδάκις; Όχι. Μεϊμαράκης.
Από την ώρα που ο Πρωθυπουργός έθεσε σε κίνηση την διαδικασία των πρόωρων εκλογών ο προσωρινός πρόεδρος της ΝΔ έστησε αντίσκηνο έξω από το – εκλογικό – νεκροταφείο. Και από εκεί άρχισε να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο, εκλαμβάνοντας την πολιτική σαν καυγά κουτσαβάκηδων.
Το πιο χαρακτηριστικό είναι η γλώσσα που άρχισε να χρησιμοποιεί. Το υβρεολόγιο κατά Τσίπρα βρίσκεται στα όρια του οχετού και επιπλέον είναι ακατανόητο. Γιατί συνιστά «πολιτική αλητεία» να ασκεί ο νόμιμος Πρωθυπουργός της χώρας, νόμιμο δικαίωμά του;
Μετά άρχισαν τα κουφά. Ότι θα ψάξει ακόμη και στον Μιχαλολιάκο το ενδεχόμενο να σχηματίσει κυβέρνηση. Οτι θα συνεννοηθεί με την … Ζωή. Και ότι θα καλέσει τον Πρωθυπουργό στο… γραφείο του για εξηγήσεις.
Αν δεν έχει πάθει κάτι από το λιοπύρι, βγάζει από μέσα του έναν εαυτό που δεν είχε εμφανίζει ως τώρα. Ο λαϊκός μάγκας που ξέραμε έγινε φοβισμένος μάγκας.
Έτσι όμως δεν μπορεί να κάνει προεκλογικό αγώνα ένα μεγάλο κόμμα και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να χτυπήσει εκλογές. Αυτά δεν είναι πολιτική. Είναι θεριακλίκι χωρίς θηρίο.
Το διάγγελμα του Αλέξη Τσίπρα είχε λάθη, ανακρίβειες, παραποιήσεις, υπερβολές που θα μπορούσε να αξιοποιήσει ο Μεϊμαράκης και να πάρει κεφάλι, αντί να τον στολίζει με γαλλικά. Όταν μιλάει ο Πρωθυπουργός για ενδεχόμενο «απομείωση του χρέους» δεν λέει την αλήθεια. Και όταν αναφέρεται στο «κύρος της χώρας» μάλλον αστειεύεται.Τι άλλο περίμενε ο αντίπαλος για να τον αποστομώσει, αντί να τον βρίζει;
Ο πολιτικός λόγος πρέπει να διατυπώνεται με πολιτικά επιχειρήματα όχι με διατυπώσεις χαμαιτυπείου. Ο πρόεδρος της ΝΔ έχασε την ευκαιρία να αρχίσει την προεκλογική καμπάνια του με σοβαρότητα και το μόνο που κατάφερε είναι να επιδεινώσει τη θέση του κόμματος του. Η ΝΔ ουσιαστικά πάει στις εκλογές ακυβέρνητη. Ο άνθρωπος που την εκπροσωπεί αντί να σηκώσει το γάντι άρχισε το κατενάτσιο .
Η περιγραφή των διαδικασιών της διερευνητικής εντολής σχηματισμού κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή συνιστά πράξη ευτελισμού αυτής της διαδικασίας και οδηγεί στην αυτογελοιοποίηση. Όταν ο Μειμαράκης προσπαθεί να κερδίσει χρόνο με κόλπα το μόνο που καταφέρνει είναι να αποκαλύπτει την ένδεια πολιτικής και επιχειρημάτων, αλλά και την αδυναμία του να οργανώνει τον εκλογικό αγώνα του κόμματος τους με αξιοπιστία.
Ενδεχομένως, ο Βαγγέλης Μειμαράκης έχει αίσθηση ότι οι δελφίνοι της ΝΔ τον χρησιμοποιούν για να εισπράξει τη νέα ήττα του κόμματος αντί γι’ αυτούς. Όπως τον χρησιμοποίησε και ο Σαμαράς για να την κοπανήσει, αντί να οργανώσει συνέδριο από το οποίο θα προέκυπτε ο διάδοχός του.
Ο προσωρινός αρχηγός της ΝΔ όμως δεν φαίνεται να το καταλαβαίνει και το απολαμβάνει όπως είδαμε από τις -οιονεί υποψηφίου πρωθυπουργού-δημόσιες εμφανίσεις του. Μόνο που στον υπολανθάνοντα δονκιχωτισμό που προβάλλει, ο ίδιος έχει το ρόλο του Σάντσο Πάντσα.
