Toυ Γ. Λακόπουλου
Είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού και συνιστά ένα από τα παράδοξα της τελευταίας περιόδου: όσο αποδυναμώνεται η κυβέρνηση στο εσωτερικό, τόσο ενισχύεται η υποστήριξή της από το εξωτερικό.
Η εμφανής -και διόλου εξηγήσιμη για αριστερό κόμμα- υποστήριξη από τον αμερικανικό παράγοντα και η ανταπόδοση από την κυβέρνηση -του ‘αντιιμπεριαλιστικού’ κατά λοιπά ΣΥΡΙΖΑ- επεκτάθηκε πλέον και στην Ευρώπη.
Όλοι Τσίπρα. Ο Γιούνγκερ, ο Σουλτς, ο Ντράγκι, από τους θεσμικούς, η συντηρητική Μέρκελ και ο Σόιμπλε, που έχει καθυβριστεί από τους Συριζαίους, οι σοσιαλιστές Ολάντ και Ρέντσι, έχουν να επιδείξουν λόγους και πράξεις που αποτελούν εμφανή στήριξη προς την κυβέρνηση Τσίπρα.
Είναι ένα φαινόμενο. Γιατί οι ξένοι στηρίζουν τον Έλληνα Πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του με τόσο ενδιαφέρον; Οι απαντήσεις είναι απλές.
-Πρώτον, γιατί είναι η νόμιμη κυβέρνηση της χώρας. Παρά τις αερολογίες που εκτοξεύουν κατά καιρούς στελέχη, βουλευτές, αλλά και υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρώπη σέβονται τη λαϊκή ετυμηγορία. Στα κοινοτικά όργανα δεν εξετάζουν το φρόνημα των εκπροσώπων των χωρών, αλλά τις θέσεις και τις πράξεις τους. Ούτε ο Χριστόφιας τους ενόχλησε που ήταν κομμουνιστής, ούτε ο Τσίπρας επειδή είναι αριστερός.
-Δεύτερον, γιατί θέλουν, λοιπόν, να βοηθήσουν την Ελλάδα. Η χώρα θα ήταν εκτός Ευρωζώνης από καιρό χωρίς τη βούληση της Μέρκελ και των λοιπών κοινοτικών παραγόντων να παραμείνει.
-Τρίτον γιατί πιστεύουν ότι μια αριστερή κυβέρνηση μπορεί να περάσει πιο εύκολα τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα και αυτό αποδεικνύεται. Με τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση, οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αποτύγχαναν και στο τέλος αυτοδιαλύονταν. Με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση οι αλλαγές θεσπίζονται εύκολα. Είναι σαν αυτό που έλεγαν για τον Χούβερ του FBI στην Αμερική: ” Είναι καλύτερα να τον έχει μέσα στη σκηνή και να κατουράει έξω…”‘
– Τέταρτο, γιατί ο Αλέξης Τσίπρας αποδεικνύεται περισσότερο μνημονιακός και από τους πιο μνημονιακούς.Πέρα από μια ρητορική για εσωτερική κατανάλωση ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις υποδείξεις του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου και των δανειστών. Στην πραγματικότητα έχει αναλάβει να χαμηλώσει το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων στα ‘πραγματικά κυβικά’ του και να ζουν σύμφωνα με τις δυνάμεις τους. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, άσχετα αν σημαίνει ότι η χώρα θα προσαρμόσει τα εσωτερικά συστήματα της στα επίπεδα της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας σε ότι αφορά μισθούς, συντάξεις, πρόνοια κ.λ.π.
-Πέμπτο, γιατί ο Αλέξης Τσίπρας αποδεικνύεται πολύ βολικός στο προσφυγικό που αποτελεί αυτή τη στιγμή τον μεγάλο πονοκέφαλο για την Ευρώπη και απειλεί πολλές από τις σημερινές κυβερνήσεις. Έχει δεχθεί όλες τις ρυθμίσεις, ακόμη και όταν έγιναν ερήμην του, είτε αφορούν το ρόλο της Τουρκίας, είτε το ρόλο του ΝΑΤΟ, είτε το κλείσιμο των συνόρων. Πρακτικά έχει δεχθεί να καταστεί η Ελλάδα διαμετακομιστικός σταθμός, ανάλογα με τις ανάγκες των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών. Τώρα αν πρόκειται γι’ αυτό που ο Αλέκος Παπαδόπουλος ονομάζει ‘Διομολογήσεις’ είναι μια υπόθεση που θα εξετάσει στο μέλλον και θα έχει τις ανάλογες συνέπειες.
-Έκτο, αλλά όχι τελευταίο, γιατί αυτή τη στιγμή οι ευρωπαϊκοί και οι λοιποί διεθνείς παράγοντες δεν βλέπουν στο άμεσο μέλλον άλλον συνομιλητή από την πλευρά της Ελλάδας. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να υπάρχει κάποιος που να μιλάει εκ μέρους της χώρας, όποιος και αν είναι αυτός. Και Τσίπρας είναι. Έχει ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία και κέρδισε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, ενώ οι αντίπαλοί του είναι σε κατάσταση διάλυσης.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρά τα εσωτερικά λιβανίσματα που του επιφυλάσσει το μιντιακό καταστημένο δεν έχει πείσει ακόμη ότι μπορεί να είναι διάδοχος του Τσίπρα. Δεν τον γνωρίζουν καν στην Ευρώπη. Αλλά και όσο τον μαθαίνουν δεν ενθουσιάζονται ιδιαίτερα μέχρι στιγμής. Π.χ. ενώ οι εκλογές είναι κόκκινο πανί για όσους εμπλέκονται στο ελληνικό πρόγραμμα και ο ίδιος το είχε αποδεχτεί εκλεγόμενος, παρ’ ότι μ’ αυτό το κλίμα πήγε στη Μέρκελ, μετά έκανε αντιστροφή και ζητάει εκλογές, αφήνοντας τους πάντες στην Ευρώπη άναυδους.
Συμπέρασμα. Όσο λοιπόν δεν φαίνεται στον ορίζοντα πραγματικός αντίπαλος του Τσίπρα θα τον στηρίζουν γιατί δεν θέλουν να προκληθεί πολιτικό χάος στη χώρα. Κι αυτό είναι είναι ένα ισχυρό χαρτί με τον Πρωθυπουργό και το παίζει συχνά. Τόσο που μπορεί να το κάψει μόνος του στο τέλος.
