Γιατί  όλοι ΟΧΙ; Οι δύο δρόμοι του Αλέξη Τσίπρα  

Φωτό: ΑΠΕ-Παντελής Σαϊτας)

 

 

Του Γιώργου Λακόπουλου

ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣΤο 2009 ο  Κ.Καραμανλής, λόγω της δημοσιονομικής εκτροπής  που επέφεραν η κρίση και οι χειρισμοί των κυβερνήσεών του, προσέφυγε στη μόνη λύση που είχε στη διάθεση του για να αναστραφεί η πορεία: προκήρυξε πρόωρες εκλογές.  Η  πρωτοβουλία είχε αύρα δημοψηφισματικου τύπου: θέλετε η όχι  πολιτική  λιτότητας για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία;

Οι πολίτες απάντησαν με ένα υπερήφανο 45% στον αντίπαλό του, που έταζε παροχές και διαβεβαίωνε ότι λεφτά  υπάρχουν. Την επομένη της νίκης του ο Γ. Παπανδρέου επέμενε θριαμβευτικά ότι το πρόγραμμα του ήταν αδιαπραγμάτευτο. Σε έξι μήνες η Ελλάδα είχε τεθεί υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο.

Την περασμένη Κυριακή με τη χώρα ακόμη σε διεθνή οικονομικό έλεγχο  ο Αλέξης Τσίπρας, μετά το αδιέξοδο των χειρισμών του με τους εταίρους, προσέφυγε σε δημοψήφισμα με το δίλημμα: θέλετε να συνεχιστεί η πολιτική λιτότητας και οι μεταρρυθμίσεις που ζητούν οι εταίροι για να συνεχίσουν το δανεισμό ή ….;

Το δίλημμα δεν είχε άλλο σκέλος. Άφηνε να το διαμορφώσει η επίκληση της κυβέρνησης  στη Δημοκρατία και αξιοπρέπεια του λαού.

Παρά τις κλειστές τράπεζες και και τη δραματική επιδείνωση της οικονομίας οι πολίτες απάντησαν με ένα περήφανο 61%  και κατατρόπωσαν τους εταίρους  που ζητούσαν αποδοχή της πρότασης  και συμμόρφωση με τους κοινοτικούς κανόνες για να συνοψίζουν την υποστήριξη. Το ίδιο  βράδυ ο Παν. Λαφαζάνης, ως Νο2 του ΣΥΡΙΖΑ, διαβεβαίωσε ότι αν δεν εξασφαλιστεί αυτή η στήριξη λεφτά υπάρχουν για να ανοίξουν οι  τράπεζες, χωρίς άλλες διευκρινίσεις.

Οι αποτυχημένοι, οι  προβοκάτορες, οι πονηροί και οι εξαφανισμένοι

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι άρνηση της λιτότητας, αλλά ταυτόχρονα είναι και άρνηση για μεταρρυθμίσεις. Είναι αντίδραση στις  παρεμβάσεις των κοινοτικών στη χώρα, αλλά  είναι και αντίδραση στις κοινοτικές υποχρεώσεις της χώρας. Είναι απόρριψη  των Μνημονίων που επέβαλαν οι ξένοι στους Έλληνες μπροστά στη χρεοκοπία, αλλά και απόρριψη των ευθυνών που έχουν οι Έλληνες για τη χρεοκοπία. Είναι ένα ηχηρό, αλλά και υποκριτικό αποτέλεσμα. Αυτό το αποτέλεσμα διογκώθηκε για  συγκεκριμένους λόγους.

-Πρώτα από όλα το ερώτημα περιείχε την απάντηση του και η κυβερνητική παράταξη με στοχευόμενη καμπάνια την έκανε θελκτική. Από την άλλη πλευρά  έγιναν όλα τα λάθη που θα μπορούσαν αν γίνουν. Οι «φίλοι του ΝΑΙ ήταν οι καλύτεροι πελάτες του ΟΧΙ.

Το ΝΑΙ ακυρώθηκε σε μεγάλο βαθμό από εκείνους που το εκπροσωπούσαν. Ο ένας είχε ήδη αποκαθηλωθεί από την ηγεσία του κόμματός του και ο άλλος ξηλώθηκε το βράδυ των αποτελεσμάτων. Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, αδύναμοι απέναντι στην καταιγιστική παρουσία του Τσίπρα,  με τις εμφανίσεις τους με αφροσύνη υπενθύμιζαν την πολιτική τους που αποδοκιμάστηκε μόλις πριν από έξι μήνες κι έστελναν κύματα ψηφοφόρων στο ΟΧΙ. Όπως είχαν στείλει και τον Ιανουάριο κύματα ψηφοφόρων στηνκάλπη του ΣΥΡΙΖΑ.

– Οι ευρωπαίοι εταίροι της χώρας, αντί να ξεκαθαρίσουν απλώς της θέση τους και να περιμένουν το αποτέλεσμα, πρακτικά πήραν μέρος στον προεκλογικό αγώνα. Οι συχνές και έντονες τοποθετήσεις τους υπέρ του ΝΑΙ προκάλεσαν  το εθνικό αίσθημα των  ψηφοφόρων που τις διάβασαν ως απροκάλυπτη παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας και απάντησαν ανάλογα.

Για ορισμένους πολιτικούς παρατηρητές οι  παρεμβάσεις είχαν  προβοκατόρικο χαρακτήρα: ενίσχυαν σκόπιμα το «όχι» για να διευκολύνουν τις ευρωπαϊκές δυνάμεις που  θέλουν να θέσουν την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης . Από αυτή την άποψη οι εμπνευστές του δημοψηφίσματος απλώς έπεσαν την παγίδα. Αν αυτό εξυπηρετεί και δικά τους σχέδια, μένει να το δούμε.

.

Η  επανεμφάνιση των πρώην

Στην κάλπη της  Κυριακής αποδοκιμάστηκε συλλήβδην το πολιτικό σύστημα που είχε ηττηθεί και στις εκλογές του Ιανουαρίου. Όσοι  αποτυχημένοι εξέλαβαν την προεκλογική περίοδο ως αφορμή για να υπενθυμίσουν την παρουσία τους  και να διεκδικήσουν τη ρεβάνς συνεθλίβησαν. Όσοι  πονηροί εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία για αυτοπροβολή προκάλεσαν. 

Περισσότερο προνοητικοί  κάποιοι από όσους είχαν διαδραματίσει ευρωπαϊκούς ρόλους στο παρελθόν εξαφανίστηκαν. Δεν τόλμησαν καν να εμφανιστούν επί σκηνής  για να υπερασπιστούν την ευρωπαϊκή υπόσταση της χώρας. Ακόμη και πρόσωπα με  προσοδοφόρα αξιώματα  στην Ευρώπη και δίκτυα υπέρ της Ευρώπης εξαφανίστηκαν από το προσκήνιο. 

Κανείς από τους πρώην δεν τόλμησε να επιδιώξει δημόσια αντιπαράθεση με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Τα στελέχη των δυο κομμάτων που έφεραν τη χρεοκοπία, είτε κρύφτηκαν, είτε προσπάθησαν να κερδοσκοπήσουν, είτε  κατέφυγαν σε δηλώσεις  της σειράς. Οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις  της χώρας κατάντησαν να εκπροσωπούνται  από την πολιτική των κραυγών του θορυβώδους Άδωνη Γεωργιάδη και τον Θεοδωράκη.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε αντίπαλο, ούτε καν για τους τύπους. Οι παρηκμασμένοι και συνένοχοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ  μετά από αυτό το αποτέλεσμα  απέρχονται οριστικά και αφήνουν πίσω τους τη δυσάρεστη ανάμνηση της επιζήμιας  διαδρομής τους.

-Τέλος  κάποια από τα μέσα ενημέρωσης  αποδείχτηκαν οι καλύτεροι προπαγανδιστές του ΟΧΙ υποστηρίζοντας απροκάλυπτα το ΝΑΙ. Η τηλεοπτική ενημέρωση μετατράπηκε σε προπαγάνδα και χειραγώγηση, παραγνωρίζοντας την κρίση αντιπροσώπευσης που μαστίζει τα μέσα ενημέρωσης τα τελευταία χρόνια. Κάποιοι διόλου δημοφιλείς, σχολιαστές μόλις άνοιγαν το στόμα τους για το ΝΑΙ έριχναν νερό στον μύλο του όχι.

Ο δύσκολος, αλλά ασφαλής δρόμος της Ευρώπης

Κάπως έτσι προέκυψε ένα απίστευτο αποτέλεσμα που έχει δυο αναγνώσεις και  φυσικά οδηγεί και σε δυο δρόμους τον Πρωθυπουργό.

Ο ένας είναι να το αξιοποιήσει για πραγματική  διαπραγμάτευση  -που δεν έκανε το Φεβρουάριο- και να καταλήξει σε μια συμφωνία  που θα εξασφαλίσει τη χρηματοδοτήση τη χώρας με βάση ένα μνημόνιο και φυσικά με περιοριστική πολιτική. Να το αξιοποιήσει δηλαδή για την εφαρμογή ενός σχεδίου εξόδου από την κρίση που θα στηρίζεται στη συνδρομή των εταίρων και τους κανόνες λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο δρόμος της Ευρώπης είναι δύσκολος, εκεί που έφερε η Ελλάδα τον εαυτό της, αλλά είναι ασφαλής.

Ο άλλος δρόμος είναι να το αξιοποιήσει για να περάσει στην επομένη φάση που του αποδίδεται για αποσύνδεση της χώρας από το  ευρωπαϊκό σώμα, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του, γιατί δεν θέλει να την κυβερνήσει με τους ευρωπαϊκούς κανόνες. Να υλοποιήσει δηλαδή τη δεύτερη ατζέντα που του καταλόγιζαν οι αντίπαλοι του και του ζητούν αρκετοί στο κόμμα του και να κλιμακώσει με διάφορα προσχήματα τη ρήξη με την Ευρώπη. Σ’ αυτή την περίπτωση το ΟΧΙ  δεν θα αποδειχθεί όχι επιβράβευση της πολιτικής του, αλλά τιμωρία του.