Του Γ. Λακόπουλου
Το Μάρτιο του 2004 ο Κ. Καραμανλής κέρδισε τις εκλογές που είχε χάσει στο νήμα το 2000-μόλις τρία χρόνια από την ανάληψη της ηγεσίας της ΝΔ. Κέρδισε με δυο συνθήματα: την καταπολέμηση της διαπλοκής και την επανίδρυση του κράτους.
Η χώρα βρίσκεται στο επίκεντρο της διεθνούς αμφιβολίας για την ικανότητα της να διοργανώσει του Ολυμπιακούς Αγώνες. Η κυβέρνηση Σημίτη έχει αρχίσει να παραπαίει προτού παραδώσει και η μόνη εγγύηση είναι η δραστηριότητα της Γιάννας Αγγελοπούλου -στην οποία οφείλεται τελικά το θαύμα της επιτυχίας
Λίγοι διέκριναν ότι η συγκυρία δεν ήταν η καλύτερη δυνατή για την υλοποίηση των προεκλογικών δεσμεύσεων του νέου Πρωθυπουργού. Λόγω της εκκρεμότητας των Ολυμπιακών Αγώνων και καθώς δεν μπορεί να γνωρίζει ποιους σκελετούς του άφησαν οι προηγούμενοι – πέρα από τα ‘καλά’ δημοσιονομικά στοιχεία που αμφισβητεί η Κομισιόν και ζητάει απογραφή- είναι υποχρεωμένος να μην αναλάβει καμία πρωτοβουλία που θα διαταράξει την πορεία προς τους Αγώνες. Ζητάει ακόμη και στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να μείνουν στις θέσεις τους -ματαίως.
Το Σεπτέμβριο όμως που άρχισε να ασκεί ‘κανονικά’ τη διακυβέρνηση ήταν πολύ αργά. Το παιχνίδι είχε χαθεί ουσιαστικά καθώς το πολιτικό προσωπικό της ΝΔ έχει στραφεί σε άλλες κατευθύνσεις και ενσωματώνεται στο ‘σύστημα’ , το οποίο δεν θέλει πλέον να αλλάξει αλλά να αξιοποιήσει.
Η επανίδρυση του κράτους κόλλησε στην ουσία στην παραδοσιακή λογική της βαθιάς Δεξιάς που απλώς ήθελε να το θέσει υπό τον έλεγχο της ή να το απο-Πασοκοποιήσει όπως έλεγαν οι πιο σκληροί εκπρόσωποι της- παρά την προγραμματική δέσμευση του πρωθυπουργού για επανίδρυση.
Στο θέμα της διαπλοκής ο Καραμανλής άνοιξε το μέτωπο με την εγχώρια ολιγαρχία, μιλώντας για τους ‘νταβατζήδες’ που χειραγωγούν την πολιτική ζωή και αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα στην πρόοδο της χώρας.
Με τη νομοθεσία για τον βασικό μέτοχο, επιχείρησε να πλήξει τη διαπλοκή στο πιο ισχυρό σημείο της: τη σχέση της με τα ΜΜΕ. Αλλά στην ουσία ηττήθηκε από μέσα. Δεν ήταν λίγοι οι παράγοντες τους δικού του κόμματος που ενεργούσαν για λογαριασμό της διαπλοκής . Οι λανθασμένες νομοθετικές διατυπώσεις, έκαναν την κοινοτική γραφειοκρατία της επιτροπής Μπαρόζο να του κλείσει την πόρτα.
Το θέμα έκλεισε με τον Καραμανλή ηττημένο. Αλλά η μάχη δεν τελείωσε καθώς για πολλούς το θέμα μετατέθηκε σε δεύτερο γύρο αναμέτρησης. Ήτοι στην επόμενη των πρόωρων εκλογών του 2007. Αν τις κέρδισε- καθώς απέναντί του άλλωστε είχε έναν αντίπαλο του χεριού του- θα μπορούσε να αρχίσει από την αρχή με καλύτερους όρους τη σύγκρουση με τους ‘ νταβατζήδες’ που του είχαν κηρύξει τον πόλεμο, ακόμη και για λόγους πρεστίζ. Π.χ. ένας από αυτούς που δεν χώνεψε ποτέ όταν ζήτησε να τον συναντηθεί με τον Πρωθυπουργός εκείνος τον παρέπεμψε στον… αρμόδιο υφυπουργό.
Οι εξελίξεις όμως περιέκλειαν μια έκπληξη. Οι θιγόμενοι από την πρόθεση του Καραμανλή να αποδυναμώνει τα κυκλώματα οικονομικής ισχύος, φοβούμενοι τη ρεβάνς, έπεσαν με τα μούτρα στη δημιουργία ενός νέου κόμματος στο μαλακό υπογάστριο της ΝΔ, για να τον αποδυναμώσουν.
Ο Γ. Καρατζαφέρης – τον οποίο ο Καραμανλής είχε διαγράψει προηγουμένως- προσφερόταν. Μαζεύοντας κάθε καρυδιάς καρύδι κατάφερε με την προκλητική στήριξη των μέσων ενημέρωσης να γίνει αρχηγός κόμματος. Ουδείς μιλούσε για τη διαδρομή του και η προβολή του ήταν καθημερινή.
Παρά τις ακροδεξιές και μισαλλόδοξες απόψεις του και το παρελθόν του κατάφερε να μπει στη Βουλή και έτσι ο Καραμανλής μόλις που εξασφάλισε πλειοψηφία . Τρύπια κι αυτή όπως αποδείχθηκε, ενώ ο Καρατζαφέρης άρχισε αμέσως να παίζει το ρόλο για τον οποίο προοριζόταν.
Σύντομα η νέα κυβέρνηση Καραμανλή κατέληξε να στηρίζεται στο σηκωμένο δάκτυλο του Παυλίδη που την κρατούσε με τη ψήφο του. Έχοντας τους πάντες εναντίον της, συχνά με χτυπήματα κάτω από τη μέση, ήταν μια αδύναμη κυβέρνηση και ο δεύτερος γύρο στου Καραμανλή με τους νταβατζήδες δεν έγινε πότε.
Χωρίς κατάλληλο έμψυχο δυναμικό δυσκολευόταν να συγκροτήσει αποτελεσματικό μηχανισμό διακυβέρνησης και τα παλιά χαρακτηριστικά της Δεξιάς άρχισαν να γίνονται κυρίαρχα και να ακυρώνουν τη μετακίνηση προς το Κέντρο που έχει επιβάλει. Η σφήνα Καρατζαφέρη απέδιδε.
Η κρίση, η δημοσιονομική εκτροπή, η αποτυχία των υπουργών του, η σκανδαλολογία και τα σκάνδαλα, η επίθεση από παντού τον αποδυνάμωναν περισσότερο, ενώ το κυβερνητικό σχήμα χώλαινε.
Η κυβέρνηση αδυνατεί να πάρει μέτρα για να αντιμετωπίσει την κρίση που περνάει τα ελληνικά σύνορα. Η συμβουλή Καραμανλή για ‘σεμνότητα και ταπεινότητα’ παραβιάζεται από τους υπουργούς και λοιδορείται από τα ΜΜΕ. Τελικά βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, έχοντας να αντιμετωπίσει ένα σκληρό μέτωπο στο χώρο των ΜΜΕ που μετέρχεται κάθε είδους μέσων εναντίον του -βάλλοντας εναντίον οικείων προσώπων του. Οι υπουργοί του πελαγοδρομούν. ‘Η Δεξιά κατέστρεψε τον Καραμανλή’ θα σχολιάσει κάποιος.
Μια απόπειρα να συνεννοηθεί με τον Γ. Παπανδρέου- στον οποίον επενδύουν πλέον οι ‘νταβατζήδες’- στο ασφαλιστικό δεν βρίσκει ανταπόκριση. Τον Δεκέμβριο του 2008 καίγεται η Αθήνα και η σύγκρουση στο Βουκουρέστι με τους Αμερικανούς -και η προηγούμενη στάση του στο Σχέδιο Ανάν, τον καθιστούν στόχο και του υπερατλαντικού παράγοντα.
Η μοιραία συνέντευξη της Θεσσαλονίκης -στην οποία δεν αποκήρυξε δυο υπουργούς όπως περίμεναν πολλοί,καθώς του αναγνώριζαν πάντα ηθικό πλεονέκτημα-τον οδήγησε σε αδιέξοδο. Η κρίση διογκωνόταν και η κυβέρνησή του,βαλλόμενη από παντού, έδειχνε ανίσχυρη. Δεν του έμενε παρά να ζητήσει νέα εντολή. Η αποστολή Καρατζαφέρη εξετελέσθη.
Οδεύοντας προς την κάλπη έκανε στον αντίπαλο του ένα δώρο που δε αξιοποίησε πότε: πρότεινε πολιτική λιτότητας. Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Όπως άλλη ιστορία είναι γιατί τελικά απέτυχαν οι κυβερνήσεις Καραμανλή και γιατί ο ίδιος δεν έχει μιλήσει ακόμη γι’ αυτή την περίοδο. Ούτε στις ιδιωτικές συζητήσεις του.
Ο Καραμανλής έφυγε αφήνοντας τη δημοσιονομική εκτροπή των κυβερνήσεων του, αλλά με την κατάσταση αντιμετωπίσιμη ακόμη. Αν η νέα κυβέρνηση έπαιρνε τουλάχιστον τα μέτρα που ο ίδιος πρότεινε προεκλογικά, όπως παραδέχθηκε ακόμη και ο Γ. Στουρνάρας.
Ο Καρατζαφέρης με τη συνδρομή του Γ. Παπανδρέου -που αγνόησε την πάσα Καραμανλή και πήγε τη χώρα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο- μπήκε στα σαλόνια της πολιτικής, αμειβόμενος. Μέχρι που τον ξεδόντιασε ο Σαμαράς παίρνοντας τα πουλέν του στη ΝΔ . Στη συνεχεία τον παρέλαβαν οι ανακριτές και βγήκε στο περιθώριο -εκτός Βουλής. Πλέον έδειχνε να οδεύει προς τη δύση του.
Ωστόσο η ιστορία επαναλαμβάνεται. Το τελευταίο διάστημα ο Γ. Καρατζαφέρης επιστρέφει με …τιμές μέλλοντος αρχηγού. Πάλι με μαζέματα πάσης φύσεως, από ακροδεξιούς μέχρι βασιλικούς, από λούμπεν στοιχεία μέχρι τελειωμένους της Δεξιάς, αλλά και με τη γνωστή λαϊκιστική ρητορική του, προσπαθεί να ξαναστήσει ένα νέο κόμμα.
Αυτή τη φορά έχει δίπλα του και τον θρυλικό Μπαλτάκο . Κυρίως όμως φαίνεται να έχει πάλι την υποστήριξη μηντιακών παραγόντων που άρχισαν την προβολή του σκανδαλωδώς ήδη. Όλο ‘κύριε πρόεδρε, , χωρίς καν μνεία στο βίο και την πολιτεία του.
Ο Καρατζαφέρης από αποσυνάγωγος της ΝΔ βρέθηκε να πριονίζει τον Καραμανλή στα υπόγεια της ‘δεξιάς πολυκατοικίας’ και έγινε ως και κυβερνητικός εταίρος. Κι εκεί που φαινόταν ότι μια τέτοια δραστηριότητα θα έφτανε στο φυσικό τέλος της, επανεμφανίζεται με τη φιλοδοξία για τον ‘ΣΥΡΙΖΑ της Δεξιάς” .
Το ερώτημα είναι ποιον προσπαθεί να πλαγιοκοπήσει αυτή τη φορά. Δηλαδή για ποιον δουλεύει. Η απάντηση είναι το μυστικό σ’ αυτή την υπόθεση.
