Δάκρυα στα κανάλια

Του Μάνου Στεφανίδη

ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ ΜΑΝΟΣΌσο και να φωνάζουν, δεν πρόκειται να μας κάνουν να λυπηθούμε τους διωκόμενους καναλάρχες. Οι οποίοι πάντως παραμένουν οι ίδιοι ή σχεδόν. Με μόνο προς το παρόν χαμένο τον Ψυχάρη και τον ΔΟΛ, τον δόλ-ιο. Κόψτε, πάντως, φάτσες των επίδοξων νέων τζακιών και βγάλτε συμπέρασμα. Όλα αλλάζουν για να παραμείνουν θλιβερά τα ίδια. Με μπαλαντέρ τον Μαρινάκη ως εγγυητή της ποιότητας και της ανανέωσης στο χώρο της ιδιωτικής τηλεόρασης!

Μιας τηλεόρασης που επί δεκαετίες στηρίζει την ευήθεια, την ιδιωτεία και την χειραγώγηση. Την αισθητική της Χούντας τελικά. Τα ιδιωτικά κανάλια, αυτό είναι η θλιβερή αλήθεια, κληρονόμησαν αυτούσια την παράδοση της ΥΕΝΕΔ. Απλώς στη θέση του Άγνωστου Πολέμου έβαλαν τον Καρασεβντά. Ποιοτικές οι διαφορές.

1. Επικοινωνιακά κερδίζουν, ως συνήθως, τα τεκνά του Μαξίμου εφόσον ουδείς θρηνεί για τον ξεπεσμό των παραδοσιακών ιδιωτικών καναλιών. Η κυβέρνηση
νομοθετεί όπως δικαιούται,  μετά από καθυστέρηση δεκαετιών και μετά την διαχρονική συναλλαγή πολιτικού κατεστημένου και καναλαρχών ώστε να ισχύσει επιτέλους ο νόμος. Και βέβαια τον εκάστοτε νόμο θα τον θεσπίσει η εκάστοτε κυβέρνηση. Αιώνες δικομματισμού έχουν διδάξει το μάθημα τους ακόμα και στα νήπια ( ή τα τεκνά του Μαξίμου )

2. Η Αντιπολίτευση βρέθηκε πάλι εκτεθειμένη αλλάζοντας τρεις φορές την άποψη της για τα τεκταινόμενα. Εκτός αυτού έχει τεράστια ευθύνη για την κατάντια
του ΕΣΡ αλλά και για το βέτο που προέβαλε όταν η κυβέρνηση πρότεινε νέα και, κατά τεκμήριο, αξιόπιστα, μέλη. Έτσι, επέτρεψε στον σ. Παππά να πάρει το
παιχνίδι απάνω του. Η Ν.Δ του Κυριάκου αναδιπλώθηκε τρεις φορές εμπρός στους τακτικισμούς του ουσιαστικού κυβερνήτη της χώρας.

3. Τον κόσμο ασφαλώς ουδόλως απασχολούν τα ποικίλα παιχνίδια του Συστήματος που ανακυκλώνεται για να υπάρξει. Τα ζοφερά προβλήματα του κόσμου είναι ο
διευρημένος ΕΝΦΙΑ, ο αυξημένος ΦΠΑ, η ατιθάσευτη ακρίβεια, η διευθύντρια δραματική ύφεση,  η τραγική ανεργία. Και οι πάντες, πολιτικό προσωπικό και “αδιάβλητα “ΜΜΕ ασχολούνται με την ουρά του γάιδαρου, συγγνώμη τα ιδιωτικά κανάλια. Τα συγχαρητήρια μου στον υπερυπουργό Ν. Παππά. Μακάρι να ήταν το ίδιο αποτελεσματικός και για τα ουσιαστικά προβλήματα του τόπου.

4. Γιατί λοιπόν γίνονται όλα αυτά;  Ακόμη δεν το καταλάβατε; Η κυβέρνηση κερδίζει πολιτικό χρόνο πετώντας τη μπάλα στα…. κανάλια. Και γεμίζοντας τα
κανάλια με… δάκρυα. Αύριο όμως είναι Σεπτέμβριος και τα δάκρυα δεν θα είναι για την πλειοψηφία ούτε κροκοδείλια ούτε για την οικονομία του θεάματος. Βλέπετε, η πραγματική οικονομία είναι σαρκοβόρα.

5. Προς τί λοιπόν ο ορυμαγδός;  Μα πρέπει να βολευτούν και οι στρατιές των πραιτωριανών του συστήματος που λέγονται κατ’ευφημισμόν δημοσιογράφοι. Όλοι αυτοί που χρόνια τώρα παρουσίαζαν ως πραγματικότητα τα συγκεκριμένα συμφέροντα των συγκεκριμένο αφεντικών. Το θέμα είναι πως να ξεφύγουμε λίγο
από την αιώνια ομφαλοσκοπία μας και να ξαναγνωρίσουμε τον κόσμο. Απροκάλυπτα!  Όσο για τους “δημοσιογράφους” αυτοί θα βρουν πάλι εργασία την επαύριο της πολυδιαφημισμένης δημοπρασίας. Έτσι χτυπιέται η ανεργία!

ΥΓ. Ευτυχώς που παραμένει στο παιχνίδι ο συμπαθής κ. Κοντομηνάς. Ποιά μεγαλύτερη διαβεβαίωση θέλουμε πως τίποτε δεν θα αλλάξει;