Του Ανδρέα Δεληγιάννη
Από κάποιες πλευρές προβλήθηκε ότι η αύξηση του ΦΠΑ στο 24% έγινε για να καλυφθεί ότι η κυβέρνηση δεν προχωρεί τελικά στην υλοποίηση της απόφασης να επιβάλει τέλος πέντε λεπτών ανά στήλη στον ΟΠΑΠ. Πρόκειται για ανάγνωση που παραβιάζει τη λογική.
-Πρώτον, πριν από όλα τέλος δεν θα επιβάλλονταν στον ΟΠΑΠ αλλά στους παίκτες του ΟΠΑΠ. Γι’ αυτό και οι πρώτοι που εξεγέρθηκαν ήταν οι πράκτορες που έρχονται σε άμεση και καθημερινή επαφή μαζί τους.
-Δεύτερον, ήταν ένα τέλος που δεν είχε καμιά νομική βάση και όχι απλώς θα έπεφτε στα δικαστήρια αλλά θα επέσυρε και πρόστιμα ή αποζημιώσεις σε βάρος του ελληνικού δημόσιου. Πώς λοιπόν να επιβληθεί κάτι που δεν μπορεί να σταθεί; .
-Τρίτον, ήταν μια αντιλαϊκή απόφαση γιατί το τέλος στρέφονταν εναντίον των παικτών του ΟΠΑΠ, οι οποίοι κατά κανόνα ανήκουν στη χαμηλότερη εισοδηματική κατηγορία και πολλοί δεν έχουν καν εισόδημα. Η επιβάρυνσή τους θα ήταν τουλάχιστον άδικη.
-Τέταρτον, ήταν μια απόφαση που έφερνε σε ρήξη τη κυβέρνηση έναν ισχυρό επενδυτή και κατ’αναλογία έστελνε ανάλογα αρνητικά μηνύματα στο διεθνή χώρο. Γιατί να επενδύει κάποιος στην Ελλάδα όταν ανά πάσα στιγμή μπορεί μια κυβέρνηση να αλλάξει μονομερώς τους συμβατικούς όρους της επένδυσης;
Για όλα αυτά ορθώς δεν επιβάλλεται αυτό το τέλος. Η άρση της αρχικής απόφασης δεν είναι ενέργεια υπέρ του ΟΠΑΠ, αλλά υπέρ των εκατομμυρίων πολιτών που παίζουν- άσχετα αν κάνουν καλώς ή όχι- και των επαγγελματιών πρακτόρων.
Άλλωστε αυτό το τέλος ήταν ένα “έσοδο” που κατασκευάστηκε στα χαρτιά. Ότι μένει στα χαρτιά δεν σημαίνει ότι φέρει το βάρος ισοδυνάμου που καλύπτεται από την αύξηση του ΦΠΑ, όπως προβάλλεται. Εκτός αν θέλουμε να παραβιάσουμε όλους τους κανόνες της λογικής, της νομοθεσίας και της οικονομίας.
