Είναι κι ο Θεός πρώτη φορά αριστερός;

Του Νίκου Λακόπουλου

ΝΙΚΟΣ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

 

Oι σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους ξαναμπαίνουν στο παιχνίδι των εντυπώσεων ως μια κακοστημένη παράσταση. Η Εκκλησία εξαιρείται από τα capital controls, o πρωθυπουργός τρώει με τον Αρχιεπίσκοπο, όλα ωραία. Η δεύτερη φορά αριστεροδεξιά κυβέρνηση ξέχασε όσα έλεγε κάποτε- για διαχωρισμό, για την εκκλησιαστική περιουσία, για το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία.

Η νέα κυβέρνηση έχει συγκλίνουσες απόψεις με τον Αρχιεπίσκοπο και δεν θα κάνει καμιά μονομερή ενέργεια, είπε ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης κι έσπευσε να παραβρεθεί και σε μια ορκωμοσία μητροπολίτη.  Ήταν αυτός που είχε μιλήσει για εμπόριο λειψάνων της Αγίας Βαρβάρας, αν θυμάστε, και οι «κύκλοι της εκκλησίας» είχαν ζητήσει αμέσως την απομάκρυνσή του από το Υπουργείο «Θρησκευμάτων». Αλλά έκαναν ένα λάθος. Ο Νίκος Φίλης είναι άθεος, κομμουνιστής, αλλά πάει σε κάποια εκκλησία τις Κυριακές και ψέλνει! Η Εκκλησία δεν ανήκει ως μεγαλοϊδιοκτήτης στην Ολιγαρχία. Κι είναι πιθανόν ο Θεός να έχει ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ.

Η λέξη αυτή «θρησκευμάτων»- όταν μπήκε στον τίτλο του Υπουργείο Παιδείας- από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή σήμαινε ήδη τον σεβασμό στις άλλες θρησκείες στην Ελλάδα, αλλά το Σύνταγμα ομνύει στην Αγία Τριάδα και επιβάλλει την κυριαρχία της Ορθόδοξης Εκκλησίας στις τελετές, στα σχολεία, στην καθημερινή ζωή. Η βάπτιση- για την ιστορία-αν και είναι αρχαιοελληνική τελετή- επιβλήθηκε από τον Ιουστινιανό και άλλους αυτοκράτορες- επί ποινή θανάτου για όσους δεν το έκαναν.  Ένα θεοκρατικό καθεστώς επιβλήθηκε στην υπό κατοχή Ελλάδα. Είναι αυτό που σκοτώνοντας το «αρχαίο ελληνικό πνεύμα» ευθύνεται όχι μόνο για την πτώση του Βυζαντίου, αλλά και για τον Ελληνικό Μεσαίωνα, που δεν τέλειωσε ακόμα: η Ελλάδα δεν θα υπάρξει αν δεν απαλλαγεί από το σφιχταγκάλιασμα Κράτους και Εκκλησίας, όπως απαλλάχτηκε από την ξενόφερτη Μοναρχία ως βασική προϋπόθεση της δημοκρατίας.

Σα σήμερα, χίλια χρόνια πίσω από τώρα- το Μεγάλο Σχίσμα μεταξύ των δύο Εκκλησιών έστειλε την αυτοκρατορία οριστικά στην Ανατολή με αλληλοαναθέματα. Η ανατολική εκκλησία  θα προτιμούσε το τούρκικο φέσι παρά την παπική τιάρα.  Πέντε αιώνες μετά ήταν σαφές πως η Ορθόδοξη Εκκλησία προτιμούσε  τον Μωάμεθ  τον Πορθητή από τους Λατίνους- που είχαν άλλωστε αλώσει την Πόλη το 1204. Χίλια χρόνια μετά ο Πάπας ζήτησε συγγνώμη (!), αλλά οι μοναχοί του Αγίου Όρους δεν δέχτηκαν! Η Αθήνα μπορεί να ήταν (στ)η Δύση, αλλά η Κωνσταντινούπολη όμως ήταν στην Ανατολή.

Θα χρειαστούν άλλα πεντακόσια χρόνια για να διαμορφώσει αυτός ο λαός μια εθνική –κι ελληνική- συνείδηση.  Mια ματιά στη βυζαντινή ιστορία μας δείχνει πως δεν υπήρχαν Έλληνες βυζαντινοί αυτοκράτορες, αλλά πολλοί Σουλτάνοι είχαν …ελληνικό αίμα. Η Τουρκοκρατία  δίνει κρατική υπόσταση στην Εκκλησία.  Ο «Βετσερές κάνει ότι του λέει ο Σουλτάνος» λέει ο Κολοκοτρώνης για τον πατριάρχη. Ο ηγέτης της Επανάστασης έχει απόλυτη συνείδηση κι έλληνα και χριστιανού, αλλά διαχωρίζει την Πίστη και την θρησκεία από το Πατριαρχείο. Αυτός που σκότωσε τον Ρήγα Φεραίο, ήταν το πατριαρχείο, γιατί δεν απειλούσε την οθωμανική κυριαρχία, αλλά το καθεστώς. Οι δυνάμεις που εκπροσωπούσε ο Φεραίος ηττήθηκαν, αλλά η Εκκλησία στην Ελλάδα είναι ακόμα -φεουδαρχικού τύπου- καθεστώς.

Αυτή είναι περίπου η εποχή που ο Βίσμαρκ διαχωρίζει εκκλησία και κράτος -κάτι που επιχείρησε να κάνει βίαια κι ο Όθωνας. Οι εξεγέρσεις στην Κεφαλονιά των αριστερών Ιακωβίνων έχουν στόχο την Εκκλησία, αφού ανήκει στο φεουδαρχικό καθεστώς και είναι ο ιδεολογικός εκφραστής του. Η Φιλική Εταιρεία- αναφέρεται στο «Υπέρτατο Ον» και όχι σε ό,τι εκπροσωπεί ο Πατριάρχης που άλλωστε αφόρισε την Επανάσταση. Κι έτσι,  η πρώτη επανάσταση που χάθηκε. Διακόσια χρόνια μετά η αριστεροδεξιά κυβέρνηση περιφέρει τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας και υποδέχεται το Άγιο Φως με τιμές Αρχηγού Κράτους!

Η πανίσχυρη εκκλησία – κατ΄αρχήν με την οικονομική της δύναμη, ως μεγαλοϊδιοκτήτης αλλά και με την ιδεολογική και την πολιτική κυριαρχία έχει επιλέξει στρατόπεδο σε όλες τις μεγάλες συγκρούσεις. Το ανάθεμα στον Βενιζέλο, η συμπόρευση με τον βασιλιά και τις χούντες- αποδεικνύουν πως η Παναγία στην Ελλάδα δεν είναι αμέτοχη πολιτικά. Είναι συντηρητική και αντικομμουνίστρια! Οι πρώτες συγκρούσεις με την σοσιαλιστική κυβέρνηση του 1981- με αφορμή τον πολιτικό γάμο- είναι ανάμεσα σε παπάδες και αστυνομικούς: οι μοναχοί αν και δεν παντρεύονται οι ίδιοι, θέλουν να έχουν άποψη για τις ζωές των άλλων, όπως οι κάθε είδους μουλάδες ή τζιχαντιστές όλων των εποχών.

Το πρόβλημα δεν είναι φυσικά η θρησκεία. Είναι η υπερκρατική εξουσία που ασκεί ακόμα και σήμερα η Εκκλησία σε μια χώρα που αναζητεί την εθνική, ιδεολογική, πολιτική της ταυτότητα. Θα χρειαστούν εκατόν πενήντα χρόνια για να υπάρξει μια σύγκρουση ανάμεσα στην Εκκλησία και την Πολιτεία-για το θέμα των ταυτοτήτων. Είχε προηγηθεί το περίφημο «Αντώνη, έγραψες Ιστορία» του Ανδρέα Παπανδρέου προς τον κατά τύχη Κεφαλλονίτη Τρίτση, που είχε πιστέψει ότι όταν το ΠΑΣΟΚ μιλούσε για διαχωρισμό εκκλησία και κράτος το εννοούσε κι άρχισε να βάζει χέρι στην εκκλησιαστική περιουσία.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο Ανδρέας Παπανδρέου πήγε να προσκυνήσει στην Παναγία Σουμελά- ανάμεσα σε συσκέψεις της συζύγου του με μάγους κι αστρολόγους κι ο Σημίτης έχασε- αν είχε ποτέ- το λαϊκό έρεισμα που απέχτησε – ο πιο δημοφιλής κι απ΄το Χριστό- ακροδεξιός αλλά μοντέρνος Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος – ο «Δεν Πειράζει- Ελάτε και με τα Σκουλαρίκια στην Εκκλησία».

Αυτό το πολιτικό τσίρκο- με την ιδεολογική έννοια- που ζούμε τώρα δεν απειλεί ούτε την τάξη, ούτε στην σταθερότητα, ούτε το καθεστώς. Είναι η νέα μορφή- ένα νέο καθεστώς- με απίστευτα στοιχεία αναχρονισμού. Η συμπόρευση του ακροδεξιού Καμμένου με τους εθνοκομμουνιστές και τον αριστερό μεγαλοιδεατισμό δεν είναι μόνο πολιτική. Είναι ιδεολογική. Το Άγιος Φως έρχεται με τιμές Αρχηγού Κράτους και γίνεται πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων.  Τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια στην Ελλάδα είναι φορείς σκοταδισμού και συντήρησης.  Κι η κρατική τηλεόραση προστατεύει την Παράδοση πιο πολύ από ό,τι καινούργιο συμβαίνει στην Ελλάδα και τον κόσμο.

Οι παπάδες τα πρώτα χρόνια της ζωής τους γράφουν ωραία στην έγχρωμη οθόνη με τα ασπρόμαυρα ράσα τους. Μετά έρχονται φιγούρες όπως ο Γεωργιάδης και ο Βορίδης- που δεν λείπουν από κανένα παράθυρο- ως νέοι και μοντέρνοι- να θεμελιώσουν αυτή την ιδεολογική κυριαρχία της συντήρησης. “Πατρίς- θρησκεία- Οικογένεια”. Για πάντα. Αυτό που δεν έχει γίνει κατανοητό όλα αυτά τα χρόνια είναι πόσο συντηρητική και οπισθοδρομική είναι η ελληνική παραδοσιακή Αριστερά, άξιο τέκνο της οποίας είναι και ο “μοντέρνος” Αλέξης Τσίπρας. Το παράδοξο είναι πως ο συντηρητικός “Εθνάρχης” ζήτησε να ταφεί σε ιδιωτικό χώρο κι όχι σε χριστιανικό νεκροταφείο, αλλά ο Μανώλης Γλέζος, ήρωας κομμουνιστής ζητά από τον Αρχιεπίσκοπο μια χριστιανική κηδεία.

Στην Ελλάδα είναι δύσκολο να διακρίνουμε τι είναι προοδευτικό και τι συντηρητικό, αφού τα πιο συντηρητικά κόμματα της Ευρώπης είναι πιο προοδευτικά στο τρόπο σκέψης τους από ένα ελληνικό κομμουνιστικό και αναχρονιστικό κόμμα. Αυτό που μας διδάσκει ο σεβαστός- όπως άλλωστε και όσοι έχουν χριστιανικό θρήσκευμα- είναι πως όλα όσα έγιναν στην Ελλάδα από την εποχή των Ιακωβίνων και του πρωτοκομμουνιστή Ρήγα Φεραίου, την εποχή που γράφτηκε η “Ελληνική Νομαρχία”, όταν υπήρχε πιο πολύ ιδεολογική ελευθερία- έγιναν για μια χριστιανική κηδεία. Οι αγώνες απέναντι στον Σκοταδισμό ήταν χαμένοι. Αναζητείστε αλλού το Φως και την Ελευθερία.

Το συμπέρασμα είναι πως τόσα χρόνια μετά είμαστε παρά πολύ πίσω. Οι νεώτεροι θα πρέπει να συγκρουστούν με ένα τρόπο σκέψης, μια κουλτούρα, μια ιδεολογία που κάνει έναν λαό να ακούει στο δελτίο ειδήσεων πως το Άγιο Φως ανάβει μόνο του ή πως η εικόνα της Αγίας Βαρβάρας είναι θαυματουργή και δεν αντιδρά καθόλου. Ίσως γιατί η εικόνα αυτή είναι πράγματι θαυματουργή. Ο Αλέξης έπαιρνε ένα μικρό ποσοστό, ώσπου τούδωσε ο Αρχιεπίσκοπος στον Πειραιά τη μέρα των Θεοφανείων το περιστέρι να τ’ αφήσει να πετάξει κι έφτασε 36%- βοήθειά μας. Και δεν έχει πάει ακόμα στην Παναγία του Σουμελά.

Γυρίστε πίσω. Μάταιο ήταν το ταξίδι. Η Αριστερά δεν είναι εδώ. Ο Θεός τελικά είναι …αριστερός. Αναζητείστε αλλού το Φως και την Ελευθερία. Ή αποδεχτείτε πόσο μεγαλοδύναμος είναι ο Θεός και το Άκτιστο Φως, που τα υπερβαίνει όλα.“Ποία δόξα ἔστηκεν ἐπὶ γῆς ἀμετάθετος; Πάντα σκιᾶς ἀσθενέστερα, πάντα ὀνείρων ἀπατηλότερα· μία ῥοπή, καὶ ταῦτα πάντα θάνατος διαδέχεται. Ὡς ἄνθος μαραίνεται, καὶ ὡς ὄναρ παρέρχεται, καὶ διαλύεται πᾶς ἄνθρωπος”.