Tου Ανδρέα Λοβέρδου
Λίγο μόλις πριν από ακόμα μία εκλογική αναμέτρηση, που εμείς οι πολιτικοί χαρακτηρίζουμε κρίσιμη! Μόνο που αυτή τη φορά δεν το λέμε μόνο εμείς, με στερεότυπο τρόπο. Κι αν ακόμα περνούσε ως σκέψη, δεν πιστεύω ότι μπορεί να την πληρώσουμε (ως κοινωνία) σαν τον «ψεύτη βοσκό». Όχι, αυτή τη φορά, οι πολίτες ξέρουν. Μετά και την εμπειρία της «πρώτης φοράς Αριστερά» Κυβέρνησης επί 7 μήνες, τα έχουν πια βιώσει όλα. Είδαν τις δήθεν «εναλλακτικές» στην εθνική στρατηγική που μόνοι μας, ως ΠΑΣΟΚ, επιλέξαμε από το 2010, με πολύ δυσμενέστερους απ’ ό,τι σήμερα όρους για τη διαπραγμάτευση και τα αποτελέσματά τους. Αν η ΝΔ της περιόδου 2009-2011 «νομιμοποίησε» στην ουσία τον αντιμνημονιακό λόγο και το σχετικό «μέτωπο» που όξυνε τις κοινωνικές καταστάσεις και γιγάντωσε κόμματα που αλλιώς δεν θα είχαν τέτοια παρουσία, αν έταξε τα «Ζάππεια» και τη «ριζική επαναδιαπραγμάτευση», ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε για να «σκίσει τα Μνημόνια» και να προσφέρει «κοστολογημένη ελπίδα», ύψους 12 δις προς όλους με τη «Θεσσαλονίκη». Τελικά, αντί για παροχές και αφού κόντεψε να βγάλει τη χώρα από το ευρώ και έκλεισε τις τράπεζες για δύο μήνες (πρωτοφανές στην οικονομική μας ιστορία) με ανυπολόγιστες συνέπειες που θα καταστούν ακόμα εμφανέστερες στο κλείσιμο του οικονομικού έτους, επέβαλε μέτρα 14 δις και υπέγραψε νέο τριετές Μνημόνιο δεσμεύοντας τη χώρα.
Σε αυτές τις εκλογές το «ΠΑΣΟΚ-Δημοκρατική Συμπαράταξη» κατεβαίνει με τον πλέον καθαρό λόγο και την πιο σαφή πολιτική πρόταση. Με το πλεονέκτημα που του δίνει η επιβεβαιωμένη στάση του όλα τα χρόνια της κρίσης. Το ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα που «τερμάτισε το κοντέρ» του λαϊκισμού και του ψέματος από το 2010 και μετά. Το κόμμα που λοιδορήθηκε και ραπίστηκε όσο κανένα και υπέμεινε δυσανάλογο κόστος, αλλά δεν παρεξέκλινε της εθνικά υπεύθυνης πορείας. Ούτε τον Ιανουάριο, όταν αντιμετωπίζοντας ακόμα μία εσωτερική κρίση χωρίς σημαντικό αποχρώντα λόγο, συμπιέστηκε στα έσχατά του όρια, είπε ψέματα. Τα πρωτόγνωρα συναισθήματα και οι εμπειρίες για τα στελέχη ενός κόμματος που είχε συνηθίσει να είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής της σύγχρονης ιστορίας, ήταν για εμάς αποκαλυπτικά και απολύτως χρήσιμα. Αυτά όμως ανέδειξαν το μέταλλο από το οποίο είμαστε φτιαγμένοι, τις αντοχές και τις δυνατότητές μας.
Έδειξαν τις ρίζες του Κινήματος στην κοινωνία και την επαφή του με κοινωνικούς χώρους, που δεν έχει διακοπεί. Και «ανακαίνισαν» τις σχέσεις μεταξύ των στελεχών μας, παλαιών και νέων, που με πίστη στις αξίες και το έργο μας, δημιούργησαν μια «αποφασιστική σύμπνοια» που μας έκανε να λειτουργούμε σα μια γροθιά. Τώρα, με τις νέες μας αποφάσεις, την ανανέωση σε όλα τα επίπεδα και την προσπάθειά μας για σύμπηξη της ενιαίας «κεντροαριστεράς», των δυνάμεων του κοινωνικού κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας, προτείνουμε τη μόνη λύση για την ασφαλή έξοδο από την κρίση. Είμαστε η μόνη πολιτική δύναμη που ζητά ξεκάθαρα το σχηματισμό ισχυρής Κυβέρνησης από το σύνολο των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων. Κυβέρνηση στην οποία θα συμμετέχουν αναγκαστικά και τα δύο μεγαλύτερα κόμματα. Και είμαστε η μόνη δύναμη που μπορεί να το επιβάλει.
Κανείς δεν δικαιούται να διαφύγει των ευθυνών του. Κανείς δεν μπορεί πια να μείνει «απ’ έξω» και να κάνει τον πονηρό. Όπως το καλοκαίρι, ενώπιον του εθνικού κινδύνου, βρέθηκαν στη Βουλή 220 ψήφοι για να στηρίξουν την προοπτική της χώρας, έτσι και τώρα χρειάζεται μια ισχυρή Κυβέρνηση να στηριχθεί σε αντίστοιχη ευρεία πλειοψηφία. Θα επαναλάβουμε το επιτυχημένο πρότυπο που ισχύει σε άλλες χώρες, που ήδη βγήκαν από την κρίση. Το 80% της κοινωνίας, που σύμφωνα με κάθε μέτρηση συμφωνεί με την ευρωπαϊκή μας προοπτική, να αντιστοιχιστεί κοινοβουτλευτικά. Έτσι μόνο θα δώσουμε το σήμα, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό της χώρας, ότι η Κυβέρνηση θα έχει διάρκεια 4ετίας, τη συνταγματική της δηλαδή που κοντεύουμε να ξεχάσουμε. Γιατί διαφορετικά, μια Κυβέρνηση στηριζόμενη μόνο σε ένα από τα πιο μεγάλα κόμματα και πχ 2 από τα μικρότερα, δεν προβλέπω να έχει μακρά προοπτική. Ιδίως αν πρώτο κόμμα αναδειχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος σύμφωνα και με τα πρόσφατα δείγματα γραφής του, αλλά και με βάση της ανάλυσης της πολιτικής του ανθρωπογεωγραφίας, θα οδεύσει πολύ σύντομα σε νέα διάσπαση οδηγώντας ξανά τη χώρα σε εκλογές.
Με μια ισχυρή, αποφασισμένη Κυβέρνηση, η οικονομία μας μπορεί να ανακάμψει θεαματικά. Να επανέλθει στις προοπτικές που είχε στο τέλος του προηγούμενου έτους και ακόμα καλύτερες. Με ρυθμούς ανάπτυξης, πτώση της ανεργίας, κίνηση στην αγορά. Κι αυτή είναι η μόνη, χειροπιαστή ελπίδα. Το μόνο πραγματικό «ισοδύναμο». Γιατί είναι πλέον βέβαιο πως το βασικό πρόβλημα της χώρας όλα τα τελευταία χρόνια, ήταν αυτό της πολιτικής αβεβαιότητας και αστάθειας.
Την Κυριακή το «ΠΑΣΟΚ-Δημοκρατική Συμπαράταξη» δίνει μια καθαρή και έντιμη μάχη για να είναι η τρίτη, ρυθμιστική και καθοριστική πολιτική δύναμη. Η δύναμη με εκείνη την παράδοση και ιδίως την προοπτική, που εγγυάται μια αποτελεσματική Κυβέρνηση που θα λειτουργήσει προς όφελος της πατρίδας. Με τη θέση αυτή θα διασφαλιστεί η σταθερή διακυβέρνηση, αλλά και θα διασωθεί το κύρος του πολιτικού συστήματος, αφού δεν θα «επιτραπεί» στο μόρφωμα της Χ.Α. να διεκδικεί έστω, ρόλο ρυθμιστικό στη χώρα.
Με το νου μας στην προσεχή Δευτέρα, όταν και όλοι πρέπει να βρισκόμαστε στο ίδιο τραπέζι και να εξασφαλίζουμε την προοπτική της χώρας, λέμε πως ψήφος στο ΠΑΣΟΚ σημαίνει ψήφος στη σταθερότητα και ψήφος στην προοπτική μιας αναγκαίας, σύγχρονης και τελικά χρήσιμης δύναμης, στο χώρο του κέντρου και της κεντροαριστεράς.
