Εντάξει, κύριε Τραμπ, καταλάβαμε!

Γράφει ο Χρήστος Γκίμτσας

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι την πατήσαμε.

Εκεί που είχαμε αρχίσει να τον λυπόμαστε, (ξέρετε τώρα: που πάει ο φουκαράς, θα το κάνει σκόνη η Κλίντον,  άλλον  δεν βρήκαν οι ρεπουμπλικάνοι  και άλλα τέτοια), μας  την έφεραν καπάκι και χάσαμε ότι είχαμε στοιχηματίσει, μέχρι δεκάρας.

Ήξεραν  ‘’αυτοί’’ που τον έσπρωξαν στην υποψηφιότητα και στην διεκδίκηση της προεδρίας της Αμερικής. Γιατί δεν πιστεύω να νομίζετε πως ο Τραμπ,  ως ένας φτωχός και μόνος καουμπόη,  ξύπνησε ένα πρωί  και του ήλθε η φλασιά να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ.

Λοιπόν εκείνοι που  τον επέλεξαν και πόνταραν επάνω   του, μας έβαλαν στον ύπνο. Πριν καταλάβουμε πως και γιατί, μας προέκυψε  ο 45ος πρόεδρος της  Αμερικής που ακούει στο όνομα Τραμπ.

Τι και αν τον κατάγγειλαν ως πάμπλουτο, ως φοροφυγά, ως γυναικά, ως αμόρφωτο, και άλλα τόσα. Το βαθύ κράτος των ΗΠΑ, Τραμπ ήθελε  και  Τραμπ έβγαλε.

Και εδώ που τα λέμε, τον παραδέχομαι τον νεοεκλεγέντα, γιατί  άνοιξε αμέσως τα  χαρτιά εμπρός στα εμβρόντητα μάτια του κόσμου.

Έχουμε και λέμε λοιπόν,  κατά δήλωση του:

-Ότι νόμοι ψηφίστηκαν μέχρι τώρα  που προστάτευαν οικοσυστήματα και παρεμπόδιζαν γεωτρήσεις για πετρέλαιο, τέλος.  Θα καταργηθούν. Όποιος θέλει να προστατεύσει πουλάκια και ζωάκια , να τα πάρει στο σπίτι του. Προηγείται η ενέργεια.

-Το σύστημα υγείας που με τόσο κόπο έκανε ο απερχόμενος Ομπάμα και έβρισκαν επιτέλους  οι φουκαράδες ένα κρεβάτι σε νοσοκομείο, επίσης τέλος. Αυτό έλειπε να πληρώνουν κράτος και ασφαλιστικές εταιρείες για άπορους  Πορτορικανούς,  νέγρους, Μεξικάνους, άνεργους λευκούς, πάσης φύσεως άστεγους  και ανίκανους να καταβάλουν ασφάλιστρα. Από εδώ και πέρα, νοσοκομείο θα βλέπει όποιος έχει να πληρώσει. Τελεία και παύλα.

Παγκόσμια οικονομία και ελεύθερη αγορά, τέλος επίσης. Η Αμερική θα προστατεύσει  τον εαυτό της από την ελεύθερη   εισαγωγή   φτηνών και ανταγωνιστικών προϊόντων  επιβάλλοντας υψηλή φορολογία, για να καταναλώνονται τα δικά της  . Και όσες Αμερικάνικες βιομηχανίες έβγαλαν τα εργοστάσια  σε  χώρες φτηνής εργασίας  στερώντας μεροκάματο σε αμερικάνικα χέρια, θα φέρουν τα εργοστάσια πίσω  γιατί  διαφορετικά  τους περιμένει άγρια φορολογία. Όχι, παίζουμε!

Το πυρηνικό οπλοστάσιο της Αμερικής  χρειάζεται ανανέωση και εκσυγχρονισμό. Και αυτό μέχρι ο κόσμος  να βρει  την  νέα  ισορροπία του! (Τώρα, αν τον πω ανισόρροπο, κινδυνεύω;).

– Το ΝΑΤΟ είναι ξεπερασμένο και μας κοστίζει ακριβά. Να  φροντίσουν οι Ευρωπαίοι και οι λοιποί «σύμμαχοι»,  και αυτοί για την άμυνά τους. Δηλαδή να μπουν στο τρυπάκι των εξοπλισμών. Δεν θα πληρώνει η Αμερική γι’ αυτούς!

Χρειάζεται να σας πω ποιος ελέγχει το λόμπυ των πολεμικών βιομηχανιών  στον κόσμο; Ποιος «κατασκευάζει» πολέμους και  τι ξοδεύουν τα έθνη αγοράζοντας εξοπλισμούς κατασκευασμένους από  αμερικάνικα χέρια σε αμερικάνικα εργοστάσια, π.χ. της Lockheed;

– Ο Πούτιν  είναι φίλος,  δηλώνει ο νέος πρόεδρος. Και εδώ που τα λέμε, εγώ πιστεύω  πως η Ρωσική  Αρκούδα, έβαλε τα νύχια της  υπέρ της εκλογής του. Τόσα λέγονται  για  ρωσικές κυβερνοπαρεμβάσεις  στην προεκλογική περίοδο. Τώρα τι έχει  προηγηθεί  και τι  συνεννοήσεις είχαν γίνει μέσα σε σκοτεινά γραφεία, δυστυχώς δεν μπορώ να σας πληροφορήσω. Μάλλον τα βρήκανε  όσον αφορά  την Μέση Ανατολή, όπου ο κόσμος ξαναμοιράστηκε. Μία ιστορία  που άρχισε με δύο πολέμους (Κόλπος, Ιράκ) και συνεχίστηκε με την λεγόμενη Αραβική Άνοιξη (έτσι λένε την κόλαση τώρα). Και μέσα από τις  νέες σφαγές, διαφαίνεται η νέα ισορροπία, αφού μέσα στην εξίσωση  μπήκε και ένας νέος παράγοντας που ακούει στο όνομα  Βλαδίμηρος και που μάλιστα βγήκε σφόδρα κερδισμένος.

Πάντως, μου έκανε εντύπωση σε όλη αυτή την φασαρία της Μ. Ανατολής, εχθροί , φίλοι, κυβερνητικοί, αντικυβερνητικοί, Αλ Κάιντα, Ιsis, Κούρδοι,  κατά τεκμήριο, όλοι με ένα καλάσνικοφ είναι στα χέρια.

(Κουίζ: Μήπως συμβαίνει να ξέρετε ποια χώρα παράγει κυρίως, και πουλάει αυτά τα όπλα; )

Φίλοι λοιπόν με τον Πούτιν, όπως παραδέχεται ο νέος πρόεδρος.  Φίλοι και με το Ιράν. Τώρα πόσο θα κρατήσουν αυτές οι  λυκοφιλίες, γιατί περί  αυτού πρόκειται, άγνωστο. Καθώς όπως λέει και ο Νικολό  Μακιαβέλι, σημερινός φίλος, αυριανός εχθρός και τούμπαλιν.  Βλέπεις  η Αμερική έψαχνε συνεταίρους για να  βάλουν πλάτη, με το αζημίωτο βέβαια, για να εξασφαλιστεί την νέα ισορροπία στη περιοχή, και τους βρήκε. Και γιατί αυτό παρακαλώ; Γιατί η Αμερική ετοιμάζεται να φύγει  από την περιοχή και θέλει να απελευθερώσει στρατό και χρήμα.

«Και που θα πάτε, Κύριε Πρόεδρε;» θα ρωτούσε κάποιος δημοσιογράφος, ας πούμε.

-Εκεί, στον Ειρηνικό ωκεανό, απέναντι από την Κίνα γιατί αυτή είναι ο υπ’ αριθμόν ένας  εχθρός των ΗΠΑ, από δω και πέρα.

Η Κίνα που πήρε τόσα από την Αμερική και αυτή δεν έδωσε τίποτα. Που έχει κλειδωμένο στα χρηματοκιβώτια της το μισό  εξωτερικό χρέος της χώρας, που κατάφερε να κάνει τρελούς ρυθμούς ανάπτυξης και που η επιρροή της εξαπλώνεται συνέχεια  και επικίνδυνα στις γύρο χώρες, και όχι μόνο.

Καιρός, λοιπόν, να της κόψουμε τον αέρα!

Και μην νομίζετε πως αυτά είναι σκέψεις του Τράμπ. Μάλλον δεν του φτάνει  το μυαλό  να κάνει  τόσο πολύπλοκες σκέψεις και κινήσεις στην παγκόσμια σκακιέρα.  Άλλοι σκέφτονται γι’ αυτόν.

Και εδώ που τα λέμε, το αγριοκοίταγμα της Αμερικής προς  την Κίνα, δεν είναι κάτι το καινούργιο. Οι κακές σκέψεις έχουν αρχίσει προ πολλού, και πριν τον Ομπάμα, και τώρα ήλθε ο καιρός να γίνουν οι σκέψεις , πράξη.

Εκεί θα πάει λοιπόν ο στόλος των ΗΠΑ. Στη θάλασσα της  Κίνας, Της Ιαπωνίας, των Φιλιππίνων.  Εκεί που έχει στριμωχθεί ο μισός πληθυσμός της γης:  Κίνα,  Φιλιππίνες, Ιαπωνία, Μαλαισία, Κορέα, Ταϋλάνδη, Βιετνάμ και άλλες τέτοιες εξωτικές περιοχές. Χώρες  που  με εργαλείο κυρίως την φτηνή εργασία και την ραγδαία βιομηχανική παραγωγή, έχουν να κατακτήσει  τις παγκόσμιες αγορές.

Και επειδή η Κίνα τα αφουγκράζεται και τα ‘’ακούει ‘’ όλα αυτά ,ετοιμάζει τα δικά της αεροπλανοφόρα και τα λοιπά  χρειαζούμενα οπλικά συστήματα. Και από ότι φαίνεται  στο ‘’κόλπο’’ θα μπει και η Ιαπωνία οι γκρίνιες  της οποίας με την Κίνα έχουν ήδη  αρχίσει  με  κάτι αμφισβητούμενα νησάκια στην περιοχή. Δηλαδή διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις για μεγαλύτερες φασαρίες!

Έτσι  έχουν λοιπόν τα πράγματα. Η νέα ισορροπία του τρόμου θα παιχτεί στον Ειρηνικό και στην Σινική θάλασσα. Εκεί που η Αμερική θα σπρώξει την πολεμική μηχανή της. Και φεύγοντας από άλλες περιοχής κλείνει μέτωπα  αφήνοντας πίσω της  συνδιαχειριστές  και επόπτες όπως την Ρωσία, το Ιράν και ίσως το υπό κατασκευή κράτος των Κούρδων.

Αυτά λοιπόν λέει ο νέος Πρόεδρος και αυτά θα κάνει γιατί γι’ αυτό τον εκλέξανε.

Λοιπόν, όπου της γης αδέλφια, μας  την έφεραν πάλι. Ας  ετοιμαστούμε για πληρώσουμε τον λογαριασμό των νέων εξοπλισμών, και ότι άλλο ήθελε προκύψει. Και μην νομίζετε πως είναι μακριά η θάλασσα της Κίνας. Μια γειτονιά  είναι ο κόσμος όλος, μην το ξεχνάτε!

[email protected]