Του Σπύρου Δανέλλη
Ο ελληνικός λαός με πρόσφατη και ισχυρή εντολή ανέθεσε στο ΣΥΡΙΖΑ να διαπραγματευτεί ως κυβέρνηση πιο αποτελεσματικά από ό,τι οι προκάτοχοί του, αλλά παράλληλα να μη διακυβευτεί, επ’ ουδενί, η θέση μας στο ευρώ και στην Ε.Ε.
Οι πρόσφατες εξελίξεις αποδεικνύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τα θαλάσσωσε και στα δύο. Χωρίς κανένα σχέδιο και με μια διαπραγματευτική τακτική, που θα διδάσκεται στο μέλλον ως παράδειγμα προς αποφυγή, κατασπατάλησε πέντε μήνες, τσακίζοντας την πραγματική οικονομία, καθώς και τη μόνη από τις οικονομικές δραστηριότητες που είχε ακόμη σφρίγος, τον τουρισμό.
Η σπασμωδική απόφαση της κυβέρνησης για δημοψήφισμα αποτελεί κίνηση υψηλού ρίσκου από τη στιγμή που οι έλληνες πολίτες προτρέπονται κατ’ ουσία να ψηφίσουν για έξοδο ή όχι, από το ευρώ και την Ε.Ε. Θα πρέπει, ωστόσο, να επισημανθεί ότι έξοδος από το ευρώ σημαίνει και αναγκαστική έξοδος από την Ε.Ε. Όχι γιατί οι εταίροι θα μας υποχρεώσουν σε κάτι τέτοιο, αλλά γιατί η χώρα δεν θα μπορεί, μέσα στη νέα πραγματικότητα, να τηρήσει τους βασικούς κανόνες της ενιαίας αγοράς.
Σε αυτήν τη διαφαινόμενη, εφιαλτική πραγματικότητα οι οικονομικά αδύναμοι, θα αποτελέσουν τα πρώτα και μεγαλύτερα θύματα, μέσα σε ένα καθεστώς απόλυτης ανέχειας, ανύπαρκτων εισαγωγών και αδυναμίας κάλυψης ακόμη και των πιο απλών καθημερινών τους αναγκών, όπως τα είδη καθημερινής διατροφής και τα πιο απλά φάρμακα.
Η νέα πραγματικότητα θα σημάνει την κατάρρευση της λειτουργίας και στοιχειωδών κοινωνικών δομών υγείας και πρόνοιας, ενώ την ίδια στιγμή οι, έστω, περικομμένοι μισθοί και συντάξεις θα βαίνουν καθημερινά μειούμενοι, λόγω του καλπάζοντα πληθωρισμού.
Βέβαια το πιο επικίνδυνο αποτέλεσμα της τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι επιλέγει να ρισκάρει την απομόνωσή μας, σε μια συγκυρία απόλυτης γεωπολιτικής αβεβαιότητας για την ευρύτερη περιοχή μας. Η εθνική μας ασφάλεια, με την ολοένα εξαπλούμενη τρομοκρατία – οι πρόσφατες επιθέσεις σε Γαλλία και Τυνησία το αποδεικνύουν – και τις θηριωδώς κλιμακούμενες μεταναστευτικές ροές που καταφτάνουν στη χώρα μας, τίθεται εν αμφιβόλω.
Δυστυχώς, ο κυβερνητικός «θίασος» δεν φαίνεται να συναισθάνεται όλα τα παραπάνω. Αφελώς εξακολουθεί να πιστεύει ότι όλα αυτά συνιστούν όπλα εκβιασμού και απειλών προς τους εταίρους μας, μη λαμβάνοντας υπόψη ότι έξοδος από την Ε.Ε. δεν σημαίνει μια επιστροφή με χρονοκάψουλα στα Βαλκάνια όπως τα ξέραμε, αλλά στην υποσαχάρια Αφρική.
Σε ό,τι αφορά το ευρωπαϊκό μέτωπο, η κυβέρνηση φαίνεται να μην έχει αντιληφθεί, επίσης, ότι με τις επιλογές της, στην ουσία βοηθά τις ακραίες φωνές (τους κυρίους Σόιμπλε και Σία), ακριβώς τη στιγμή που δίνεται η πιο σκληρή μάχη για το ποια ρότα θα πάρει το ευρωπαϊκό καράβι.
Αυτές οι ακραία συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης, που επιθυμούν τη μετεξέλιξή της σε μια ισχυρή οικονομικά ένωση των «προθύμων και ικανών» – έχουν πια όλα τα εργαλεία, προκειμένου να πετάξουν την Ελλάδα εκτός πλοίου, θεωρώντας την βαρίδι, αλλά και ως ένα παράδειγμα για τους υπολοίπους. Και δυστυχώς για όλους αυτούς, η αποπομπή – θυσία της Ελλάδας ως άλλης «Ιφιγένειας» είναι σχεδόν βέβαιη και με πολύ μικρό και ελεγχόμενο κόστος.
Ωστόσο κανείς δεν εξουσιοδότησε, ούτε νομιμοποίησε τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για ένα τέτοιο ιδιότυπο Ζάλογγο, από τη στιγμή που η κοινή λογική λέει ότι είναι εγκληματικό να μιλάς για έξοδο από το ευρώ, όταν εισάγεις ακόμη και πατάτες ή λεμόνια. Επιπλέον, έξοδος από την ευρωζώνη και μετάβαση στη δραχμή θα σημάνουν:
-Πρώτον, την απώλεια των αναπτυξιακών ευκαιριών που προσφέρονται από την «Ποσοτική Χαλάρωση» του κ. Ντράγκι, κάτι που αξιοποιούν στο έπακρο οι άλλες χώρες που ήταν σε προγράμματα στήριξης, αλλά και την απώλεια του αναπτυξιακού πακέτου του κ. Γιουνκέρ.
-Δεύτερον την αποστέρηση του μόνου ρευστού που σταθερά θα έμπαινε κατά την επόμενη πενταετία στη χώρα μας, δηλαδή των κονδυλίων του ΕΣΠΑ και της ΚΑΠ, που αθροιζόμενα (19 και 17,5 περίπου δις ευρώ), συναποτελούν το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 36,5 δις ευρώ.
Πέρα από τα παραπάνω, η κυβέρνηση ξεχνά να διευκρινίσει στους Έλληνες πολίτες, ότι έξοδός μας από το ευρώ δεν σημαίνει διαγραφή του χρέους, αλλά αντίθετα την προσθήκη ενός ακόμη μεγάλου βάρους στους ώμους μας.
Γιατί το χρέος ανατοκιζόμενο και μάλιστα σε σκληρό νόμισμα, όπως είναι το ευρώ, θα κληθούμε να το καταβάλλουμε ακέραιο, όχι πια εμείς, αλλά οι επόμενες γενιές. Και είναι πραγματικά λυπηρό ότι η «πρώτη φορά Αριστερά» γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της την έννοια της διαγενεακής δικαιοσύνης.
Το πιο τρομακτικό, ωστόσο, είναι η παντελής έλλειψη συναίσθησης από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ ότι η μετάβαση στη δραχμή και τα δελτία, μοιραία, θα συνοδεύεται από αυταρχισμό και απομάκρυνση από τις κατακτήσεις της δυτικής δημοκρατίας.
Η κλιμακούμενη «εμφυλιοπολεμική» ρητορική, μας οδηγεί αναπόφευκτα σε ένα νέο εθνικό διχασμό. Αυτό θα αποτελέσει την απόλυτη εθνική καταστροφή, γιατί κι αν ακόμη κάποτε μπορέσουμε να διαχειριστούμε τη φτώχεια, ο εθνικός διχασμός δεν θα είναι εύκολο να μαζευτεί.
Δυστυχώς, η παρούσα κυβέρνηση αποδεικνύεται μια κυβέρνηση περιορισμένης ευθύνης, η οποία επιχειρεί να τινάξει ως πιτυρίδα από το πέτο της την ευθύνη, για τη λήψη των κρισιμότερων αποφάσεων των τελευταίων χρόνων.
Θα ήταν πολύ πιο έντιμο και ηθικό από πλευράς της, μπροστά στα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει, να οργανώσει εκλογές από το να πετάει στον ελληνικό λαό την ευθύνη της εξόδου από την Ε.Ε., μέσω ψευδεπίγραφων και πλαστών διλημμάτων.
Εκτός εάν η έξοδος από την Ευρώπη υπήρξε εξαρχής ή έγινε στην πορεία ανομολόγητη επιλογή της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα.
*Ο Σπύρος Δανέλλης είναι βουλευτής Ηρακλείου με το “Ποτάμι”.