Γράφει ο Σχολαστικός
Για τα λάθη και τις παλινωδίες της κυβέρνησης που κόστισαν ακριβά στη χώρα όλοι έχουν γνώση. Όπως έχουν και για τις ακρότητες, ακόμη και τις αθλιότητες ορισμένων μελών της. Συνεπώς ας μην επανέλθουμε, αλλά ας εξετάσουμε ένα θέμα που φαίνεται να αποτελεί την αιχμή του δόρατος της αντιπολίτευσης: ότι “η Αριστερά απώλεσε το ηθικό της πλεονέκτημα”. Ας σχολιάσουμε αυτή τη ρητορική, που προσπαθεί να υποβάλει ότι Αριστερά είναι η ομάδα που κυβερνάει σήμερα και τίποτε άλλο ή κανένας άλλος.
Πριν από όλα για να μιλούν για απώλεια του ηθικού πλεονεκτήματος, σημαίνει ότι αναγνωρίζουν ότι υπήρξε. Διαφορετικά πώς χάθηκε; Στη Δεξιά δεν καταλόγισε ποτέ κανείς την απώλεια τέτοιου πλεονεκτήματος. Γιατί απλούστατα δεν το είχε. Άρα, λοιπόν, έχουμε ένα ενδιαφέρον φαινόμενο: η Δεξιά κατηγορεί την Αριστερά ότι έχασε την ηθική της και … έγινε ίδια μ αυτήν!
Πάμε τώρα σ’ αυτούς που διαπιστώνουν ότι η Αριστερά έχασε το ηθικό της πλεονέκτημα. Αν καταγράψουμε ποιοι πολιτικοί, ποιοι επιχειρηματίες, ποιοι εκδότες και δημοσιογράφοι αναφέρονται συχνότερα σ’ αυτό το θέμα θα μείνουμε άναυδοι. Κοίτα ποιοι μιλάνε!
Όσοι έχουν διαπράξει τη διαχρονική διασπάθιση του δημόσιου πλούτου ως επιχειρηματίες και όσοι τους έχουν καλύψει ως πολιτικοί, και τους έχουν εξυμνήσει στα μίντια, ωρύονται σήμερα για την απώλεια του ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς. Μερικοί μάλιστα είναι ήδη υπόλογοι στη Δικαιοσύνη.
Για να είμαστε δίκαιοι στους μήνες που κυβερνάει η Αριστερά υπάρχουν ζητήματα ηθικής ουκ ολίγα. Αυτή καθ’ εαυτή η συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ εκτός από πολιτικό και ιδεολογικό θέμα εγείρει και θέματα ηθικής για ένα αριστερό κόμμα. Όπως αντίστοιχα θέματα, διαφόρων διαβαθμίσεων, εγείρουν οι μικροκομματικές κακομοιριές κάποιων υπουργών και κομματικών παραγόντων, με διορισμούς συγγενών, διευκολύνσεις ημετέρων και αναξιοκρατικές επιλογές. Και φυσικά όσοι εισάγουν ύποπτες τροπολογίες σε νομοσχέδια. Αυτοί συκοφαντούν την Αριστερά, δεν τη εκφράζουν.
Φυσικά τους καταδικάζουν όλοι. Και κυρίως δικαιούνται να τους καταδικάζουν οι πολίτες, ειδικά αν προέρχονται από την Αριστερά. Όσοι δεν έχουν σε βάρος τους ανομίες από τη φαύλη διαχείριση του παρελθόντος. Αλλά να καταδικάζονται όσοι έχουν σταδιοδρομήσει στην ανηθικότητα του παράνομου πλουτισμού είναι εξωφρενικό.
Πατριάρχες της διαπλοκής, της διαφθοράς και της μεταφοράς δημόσιου χρήματος σε τσέπες έγιναν τιμητές γιατί κάποιοι υπουργοί -και θα έπρεπε να έχουν απομακρυνθεί εδώ που τα λέμε- κάνουν τα ελάχιστα μπροστά σε όλα έχουν κάνει οι ίδιοι.
Οι γελωτοποιοί των ολιγαρχών και οι συμμέτοχοι στα κόλπα από τον χώρο της πολιτικής και των μίντια, προκαλούν όταν αποκτούν κριτήρια ηθικής για τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά τα έχουν ξεχάσει για τις προηγούμενες.
Όσοι από κάθε πλευρά του συστήματος έχουν πλουτίσει για δεκαετίες από την ενασχόληση του με το δημόσιο βίο υπό διάφορες ιδιότητες βγάζουν από τα ρούχα τους όσους τους ακούνε σήμερα να καταγγέλλουν τα ηθικά παραπτώματα των κυβερνητικών παραγόντων.
Σ’ όλες τις κυβερνήσεις υπάρχει σκαρταδούρα. Όπως σε όλα τα κόμματα υπάρχουν έντιμοι άνθρωποι που κάνουν καθαρά τη δουλειά τους όταν αναλαμβάνουν εξουσία. Η ηθική είναι προσωπικό ζήτημα. Και η απόδοση ευθυνών σε σύνολα υποκρύπτει φασίζουσες λογικές.
Αυτή η περίεργη επιχείρηση να αποδειχθεί ότι η χάθηκε το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς, εξ αιτίας κάποιων σημερινών παραγόντων, από μόνη της πάσχει επειδή εκτός των άλλων προσπαθεί να αναδείξει το ότι χάνοντας το ηθικό της πλεονέκτημα η Αριστερά το …ανακτά η Δεξιά ή το ΠΑΣΟΚ. Μην τρελαθούμε.
Και για να πάμε στην ουσία. Έχασε όντως το ηθικό της πλεονέκτημα η Αριστερά;
Η αλήθεια είναι ότι μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο σε βάρος της αυτή η κυβέρνηση δεν έχει. Μην αρχίσουμε τώρα να απαριθμούμε τα σκάνδαλα της Μεταπολίτευσης στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Οι υποθέσεις Σταθάκη, Φλαμπουράρη, οι Καρανίκες και οι Σχοινάδες, οι παραφροσύνες του Πολάκη, οι παλαιοκομματισμοί και οι αντικανονικές διευθετήσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας ως τώρα είναι απαράδεκτα φαινόμενα.
Αλλά με τα μέτρα του ελληνικού πολιτικού συστήματος δεν μπορούν να αφαιρέσουν το ηθικό πλεονέκτημα από μια παράταξη. Αποτελούν παραπτώματα ηθικής ή και ποινικής ενδεχομένως αξιολόγησης προσώπων, τα οποία θα έπρεπε ήδη να έχουν βγει από την εικόνα. Όπως θα έπρεπε να μην υπάρχει στην εικόνα η αίσθηση ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύεται με ένα μέρος της διαπλοκής για να πλήξει το άλλο, ή να την αντικαταστάσει με τη δική της.
Ο Τσίπρας έκανε πολλά λάθη ως τώρα αυτό το μέτωπο. Αλλά είναι ευγενής άνθρωπος και ευπρεπής πολιτικός. Για να προστατεύσει αυτή την εικόνα έχει τον τρόπο να απαλλάξει την κυβέρνηση του από τις σκιές. Και για να μπορεί να δείχνει χωρίς αντίλογο τους υπολόγους για όσα έχουν γίνει στα μέτωπα της ηθική τα προηγούμενα χρόνια.
Αν δεν το κάνει έγκαιρα τότε προφανώς θα τον πνίξει κι αυτόν η διαφθορά, όπως και πολλούς από τους προηγουμένους. Αν μη τι άλλο, ας παραδειγματιστεί από την περίπτωση του Κ. Σημίτη.
