Του Γ. Λακόπουλου
Ποτέ κανείς σε κομματικό όργανο δεν μίλησε τόσο σκληρά όσο ο Βαγγέλης Βενιζέλος για τον Γ. Παπανδρέου στην τελευταία σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ- ενδεχομένως και έσχατη με αυτό το όνομα.
Όσο βαρύνεται ως τώρα με την περίεργη αποφυγή να έλθει σε απευθείας αναμέτρηση μαζί του, τόσο τον έστησε τον τοίχο δημοσίως. Μπορεί ο Παπανδρέου να λέει ότι “δεν έχει πρόβλημα με τον Βενιζέλο”, αλλά, αν διατηρεί ισχύ πολιτικής αξιοπρέπειας, τώρα έχει και παραέχει.
Ο διάδοχός του στην κομματική ηγεσία τον κρέμασε στα μανταλάκια. Δεν μίλησε μόνο για την αποστασία που εμπόδισε το ΠΑΣΟΚ -δηλαδή τον ίδιο- να πάρει την τρίτη θέση το 2015, οπότε οι εξελίξεις θα ήταν διαφορετικές. Δεν τον παρομοίωσε μόνο με …ποντίκι- όχι του υπολογιστή. Δεν του μίλησε για τα χρέη που άφησε στο ΠΑΣΟΚ. Πήγε παραπέρα. Τον ενέπλεξε με τη “φθορά” όχι μόνο του 2011 με το Μνημόνιο, αλλά αναφέρθηκε και στο 1989- όταν στην επικαιρότητα ήταν το διαβόητο -και υπαρκτό βεβαίως- σκάνδαλο Κοσκωτά!
Τα σκάγια βέβαια πήραν και τη Φώφη, χωρίς αυτό πάντως να τους εμποδίσει την επομένη να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι με τον …αιώνιο Γιάννη Τούντα -από κάποιες “Κινήσεις πολιτών” χωρίς πολίτες- για να κάνουν ένα ακόμη βήμα προς το ανοσιούργημα που σχεδιάζουν: την εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ που τους έδωσε ως τώρα πολιτικό ψωμάκι.
Ό,τι και αν κάνουν όμως από εδώ και πέρα όσα τους καταλόγισε ο Βενιζέλος θα τους ακολουθούν. Ειδικά τον ΓΑΠ- τον οποίο ενδέχεται να ακολουθήσει και κανένας εισαγγελέας για τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ.Με τη Φώφη μάρτυρα υπεράσπισης αυτή τη φορά. Και βέβαια οι τράπεζες από κάποιον πρέπει να πάρουν τα λεφτά τους- που έγιναν… Σοσιαλιστική Διεθνής, “Κάθε μέρα πολίτης”, γυμναστήρια, και μισθοί “κηπουρών”.
Αυτά είναι γνωστά. Το ερώτημα είναι τι κάνει ο ίδιος ο Βενιζέλος στο εξής. Τα είπε και ξεθύμανε όπως του καταλόγισαν; Ενδιαφέρεται μόνο να καταγράψει ιστορικά το άγος του νεοπαπανδρεϊσμού και τη συναλλαγή των κληρονόμων; Ή έχει άλλα σχέδια και ποια είναι αυτά;
Είναι κοινό μυστικό ότι ο Βενιζέλος ως πρόσφατα εξέταζε αποχώρηση από το “ΠΑΣΟΚ της Φώφης” και τη ίδρυση κόμματος, για να απεμπλακεί από τα αδιέξοδα που κατάφερε να τον περιζώνουν. Εμφανιζόμενος στην Κεντρική Επιτροπή, έδειξε ότι δεν του βγαίνει. Όπως δεν του βγαίνει και το ενδεχόμενο να μετακομίσει στη ΝΔ. ‘Aλλωστε ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον προτιμούσε δίπλα στη Φώφη να την ωθεί προς το μέρος του.
Τι θα κάνει λοιπόν; Θα εμφανίζεται κάθε τόσο, θα καταχερίζει τον Παπανδρέου και θα αποσύρεται στην υποαπασχόληση του; Δεν είναι και η καλύτερη συνέχεια για κάποιον που ξεκινήσαμε άλλες προϋποθέσεις και με άλλες προοπτικές.
Μπορεί, όπως έγραψε ο Κώστας Γιαννακίδης στο Protagon, να αισθάνεται σαν “τάνκερ στην Κωπαΐδα”, αλλά αυτό δεν του δίνει λύση. Όπως δεν του δίνει και η υλοποίηση της παλιάς απειλής του να αποχωρήσει, καθώς, όπως λέει, δεν είναι ανεπάγγελτος και είναι προφανές για ποιους το λέει. Θα μπορούσε να γυρίζει στην αεργία του Πανεπιστημίου. Αλλά στην πολιτική το χούι φεύγει τελευταίο.
Εκ των πραγμάτων η μόνη διέξοδος που έχει ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι να φάει σίδερα και να παραμείνει στο χώρο- αναμένοντας τους δύο κληρονόμους να διαλύσουν το ΠΑΣΟΚ και να δημιουργήσουν νέο φορέα ώστε να …διεκδικήσει την ηγεσία του!
Αν το καλοεξετάσει κανείς είναι μια λύση και για τον ίδιο και για τον χώρο. Το σχήμα που θα στήσουν ο ΓΑ με τη Φώτη δεν μπορεί να μπει στη Βουλή, αν δεν είναι ΠΑΣΟΚ, χωρίς επικεφαλής με πραγματικό πολιτικό εκτόπισμα. Δεν ξεγελάει κανέναν ότι μαζεύτηκαν κάποιοι “επώνυμοι” πρώην στο Κάραβελ.
Τους είχε και το 2015 ο Παπανδρέου και αποδοκιμάστηκε. Τώρα θα αποδοκιμαστεί και η Γεννηματά καθώς, πλην της αβάντας που κάνει στον Μητσοτάκη -δίκην αφανούς εταίρου του, διαλύει το ΠΑΣΟΚ στο οποίο κατέφευγαν ως τώρα οι πολίτες που είχαν συνδεθεί ιστορικά μαζί του.
Ποιος θα ψηφίσει μια πολιτικό της παπαγαλίας με βαλκάνιο προφίλ που απέχει από την ουσία των πραγμάτων και την ευρωπαϊκή κουλτούρα αντιμετώπισης τους; Ή έναν πρώην διασπαστή που καταχρέωσε το κόμμα- του και τίναξε τη χώρα στον αέρα, οδηγώντας την εκεί που δεν θα έπρεπε να την οδηγήσει ποτέ το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου;
Η Γεννηματά έχει μηχανισμό. Όπως έχει και ο Παπανδρέου που θα αναμετρηθεί μαζί της -και ας λέει τώρα. Αλλά ένα νέο κόμμα χρειάζεται επικεφαλής με προσόντα. Και οι δυο είναι υποδεέστεροι του Βενιζέλου σ’ αυτό το επίπεδο. Δεν τον φτάνουν ούτε στο μικρό δάκτυλο του από πλευρά προσωπικής αξίας και πολιτικών προσόντων. Αν αφαιρέσει κανείς τα αλλεπάλληλα πολιτικά λάθη του -που πληρώνει ο ίδιος πρώτος- τα μεγέθη δεν συγκρίνονται.
Όσο και αν ο Βενιζέλος είναι δεν είναι ο πολιτικός που θα πειθαρχήσει εύκολα σε σχεδιασμό, σαν αυτόν που απαιτεί η διεκδίκηση της ηγεσίας ενός κόμματος, δεν έχει άλλο δρόμο πάρα να δοκιμάσει. Αλλά και όσοι θα θελήσουν να μείνουν σ’ αυτό το κόμμα ίσως δεν θα έχουν άλλο δρόμο από το να τον δοκιμάσουν.
Κάποτε υπήρξε ο περιούσιος του ΠΑΣΟΚ και σίγουρος διάδοχος. Έκανε τόσα λάθη, άφησε να τον καταπιεί ο Παπανδρέου και τελικά παρέλαβε ένα άδειο πουκάμισο και το άδειασε περισσότερο για να καταλήξει βουλευτής της Φώφης. Είναι όμως ο μόνος που μπορεί όχι απλώς να καταθέσει πολιτικό σχέδιο, αλλά και να το υπερασπιστεί δημόσια.
Η επιστροφή Παπανδρέου του δίνει την ευκαιρία να ξαναπαίξει το παιχνίδι από την αρχή. Αν μη τι άλλο γιατί αυτή τη φορά μπορεί να είναι πράγματι η λύση για το σχήμα που προσπαθούν να διαμορφώσουν οι γόνοι. Θα είναι ένα πολύ ωραίο κρύο πιάτο να τους το πάρει μέσα από τα χέρια.
