Του Γ. Λακόπουλου.
Σύμφωνα με την τρέχουσα ειδησιογραφία η κυβέρνηση προτίθεται να διερευνήσει τις δυνατότητες συμμετοχής της Ελλάδας στη νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα των BRICS ,όπως αποκαλούνται οι πέντε χώρες από τα ονόματα των οποίων προέρχεται ο όρος : Βραζιλία, Κίνα, Ρωσία, Ινδία, Νότια Αφρική.
Από την ίδια ειδησεογραφία προκύπτει ότι το επιχείρημα που αναπτύχθηκε σε διάφορες ενδοκυβερνητικές συναντήσεις ήταν ότι είναι μια ευκαιρία να πάρει η χώρα λεφτά χωρίς Μνημόνιο.
Τι άλλο θα ακούσουμε Θεέ μου μέχρι να συνειδητοποιήσει αυτή η κυβέρνηση το ρόλο της.; Σε κάθε περίπτωση πάντως αυτή η συζήτηση είναι για τα πανηγύρια.
Πριν από όλα γιατί πρόκειται για τράπεζα που … δεν υπάρχει. Όταν η κυβέρνηση καίγεται να πληρώσει τους μισθούς την επομένη εβδομάδα, πόσο σοβαρή είναι μια συζήτηση για δανειοδότηση από έναν φορέα που θα λειτουργήσει τουλάχιστον από το 2016 και βλέπουμε;
Πάμε παρακάτω. Αυτή η τράπεζα δημιουργείται με ένα σκοπό: να αποσυνδέσει τις χώρες που θα τη δημιουργήσουν από την Ευρώπη και τη δυτική οικονομία γενικότερα. Θέλει η Ελλάδα να αποκοπεί από αυτή την οικονομία; Ποιος το αποφάσισε; Αυτή η υπόθεση συνιστά ένα οικονομικό και πολιτικό παιχνίδι δυνάμεων έξω από την Ευρώπη. Ποιο συμφέρον έχει η Ελλάδα να μετάσχει;
Να δουμε και τα επιμέρους στοιχεία που δίνουν σ αυτή τη συζήτηση χαρακτήρα επιπολαιότητας, για μια κυβέρνηση που αλλού έπρεπε να έχει στραμμένη την προσοχή της.
Πρώτο . Όλο το αποθεματικό αυτής της τράπεζας θα είναι περίπου εκατό δις δολάρια- δηλαδή σχεδόν το ένα τρίτο από τα δάνεια που πήρε η Ελλάδα τα τελευταία τέσσερα χρόνια από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ. Πόσα από αυτά μπορούν να διατεθούν –στο μέλλον λέμε πάντα- στην Ελλάδα και ποιο προβλημα θα λύσουν; Και ποιος λέει ότι αυτά τα δάνεια δεν θα έχουν όρους;
Δεύτερο. Το δάνειο που θα πάρει-αν πάρει- η χώρα θα είναι απλώς ένα δάνειο ακόμη το οποίο φυσικά θα πρέπει να αποπληρωθεί. Πώς; Και με τα 320 δις που οφείλει στις χώρες της Ευρωζώνης τι θα γίνει; Η χώρα θα εξακολουθεί να τα οφείλει και οι σκέψεις να μην τα πληρώνει είναι ανόητες: είναι δάνεια από κράτη με ρήτρες. Η σκέψη και μόνο να μην πληρωθούν είναι ο πιο σύντομος δρόμος προς τη χρεοκοπία.
Τρίτο. Με τέτοιου είδους πρωτοβουλίες η χώρα κάνει ένα ακόμη βήμα απομάκρυνσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί; Η ένταση στις χώρες BRICS θα είναι μια κίνηση εχθρική που θα κάνει και τους πιο καλοπροαίρετους στην Ευρώπη να αποκόψουν κάθε σχέση με την Ελλάδα. Αυτό θέλουμε αυτή τη στιγμή ως χώρα; Να χάσουμε και τον τελευταίο υποστηρικτή στον ευρωπαϊκό χώρο;
Τέταρτο. Για την Ελλάδα από πλευράς οικονομικής ενίσχυσης η Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μόν ο τα δάνεια από τις χώρες της Ευρωζώνης. Είναι και τα κονδύλια από την Κοινή Αγροτική Πολιτική, από περιφερειακά ταμεία, από το ΕΣΠΑ και από σειρά άλλων προγραμμάτων. Αντέχει η Ελλάδα να χάσει αυτά τα λεφτά; Η μήπως πιστεύει κανείς ότι η ελληνική κυβέρνηση θα κόψει τους ευρωπαϊκούς δεσμούς της και οι Ευρωπαίοι θα πληρώνουν
Πέμπτο. Αν η κυβέρνηση προσπαθεί αν βρει χρήματα για να κάνει πολιτική παροχών απλώς προσπαθεί να επαναλάβει αυτά που έφεραν τη χώρας στο χείλος της καταστροφής . Αυτό θέλει να κάνει η κυβέρνηση; .Αν η δανειοδότηση από άλλους εκλαμβάνεται ως μέθοδος να μην εφαρμοστούν μεταρρυθμίσεις και να μην γίνουν αλλαγές, μιλάμε απλώς για οπισθοδρόμηση.
Έκτο. Αν η Ελλάδα πάρει ένα δάνειο από κάποιους έξω από την Ευρωζώνη δεν αίρονται οι υποχρεώσεις της στην Ευρωζώνη. Αυτές οι υποχρεώσεις δεν περιορίζονται στη χρηματοδότηση που συζητείται ι αυτή την περίοδο. Αφορούν τους δημοσιονομικούς όρους συμμετοχής της χώρας στο κοινό νόμισμα και ισχύουν και μετά από ένα δάνειο από άλλους. Εκτός κάποιοι στην κυβέρνηση έχουν κατά νου να τους καταργήσουν τελείως – δηλαδή να αποσύρουν τη χώρα από την Ευρωζώνη.
Έβδομο. Αν ισχύει το τελευταίο πέραν του ότι αυτή η κυβέρνηση δεν έχει καμιά εξουσιοδότηση και καμία εντολή για κάτι τέτοιο, υπάρχει και το πολιτικό θέμα: η χώρα μετέχοντας στους κοινοτικούς θεσμούς προστατεύεται έξω από αυτούς είναι ανυπεράσπιστη. Ποιος μπορεί να σηκώσει στις πλάτες τους μια τέτοια εξέλιξη;
Συνεπώς αυτή η συζήτηση για δυο λόγους μπορεί να γίνεται . Είτε από πλήρη αγνοία, είτε εκ του πονηρού. Και στις δυο περιπτώσεις είναι καταστροφική. Και για αυτό πρέπει να σταματήσει.