Η επέτειος και η ντροπή

Του Μάνου Στεφανίδη

ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ ΜΑΝΟΣimage1
Επιτέλους τελείωσε και αυτή η επέτειος. Η τρομερή επέτειος της υποκρισίας και του αριστερού κονφορμισμού.

Σαράντα χρόνια περιφέρουμε ένα πτώμα που μυρίζει θανατίλα και εμείς υποστηρίζουμε ότι μοσχοβολάει. Ουδείς, εδώ και χρόνια, σέβεται το νόημα του Πολυτεχνείου, αλλά όλοι παίζουν πολιτικά παιχνίδια πάνω στο πτώμα του.


Μια δήθεν γιορτή της δημοκρατίας και της αντιφασιστικής πάλης που κατάντησε γιορτή των παρακρατικών, των τρομοκρατών και των επαγγελματιών της ιδεολογίας.

Η πόλη αστυνομοκρατείται επί μιαν εβδομάδα ενώ οι αναρχικοί βορείων προαστίων απειλούν να κάψουν πάλι την Αθήνα. Τη ντροπή για το μήνυμα εκείνης της μοναδικής στιγμής στο όνομα της οποίας πολλοί έχτισαν καριέρες ζηλευτές.

Προτείνω ως εκ τούτου αντί κάλπικων εορτασμών ΣΙΩΠΗ και Λήθη, μήπως και κατανοήσουμε. Μήπως και κουραστούν οι σπεκουλαδόροι και οι έμποροι της μνήμης. Για να μην είναι πλέον το Πολυτεχνείο αφορμή αλλά αιτία.

Ώς τότε όμως πρέπει να κυλήσει χρόνος πολύς.image3

 

ΥΓ 1. Έργα των Κανιάρη και Κοκκινίδη. Από την Δημοκρατική Άμυνα αν θυμάστε, που δεν θυμάστε.

ΥΓ 2. Κάθε φέτος και χειρότερα. Απάτες και αυταπάτες. Αλλά εδώ δεν αποφασίσαμε να πούμε την αλήθεια, όλη την αλήθεια, για το 1821, το 1922, τον Εμφύλιο και την Αντίσταση, για το Πολυτεχνείο θα την πούμε; Είναι νωρίς ακόμα!

Μοιραίοι και ασήμαντοι εμπρός στην ιστορική πρόκληση διαιωνίζουμε ατελέσφορους για την εθνική αυτογνωσία, μύθους.

ΥΓ 3. Με έναν πρωθυπουργό και ένα κόμμα, κατ ‘ επίφασιν αριστερό, να έχουν καταστήσει την Αριστερά γελοιογραφία του εαυτού της. Του εαυτού μας…