Η επιμονή λύσης εξεύρεσης χρώματος όταν ζεις και αποτυπώνεις μαυρόασπρα

Του Γιώργου Μαρκάκη
ΜΑΡΚΑΚΗΣ

Το να βλέπεις εδώ και 6 χρόνια κάθε αρχηγό πολιτικού κόμματος και τους φενταγίν βουλευτές του, που προσπαθούν  να  εκβιάσουν καταστάσεις, έτσι ώστε να πάμε ‘εδώ και τώρα για να βρεθεί λύση”  σε εκλογές,  θυμίζει την προσπάθεια και επιμονή κινηματογραφικών  παραγωγών που επιμένουν να γυρίζουν ταινία με έγχρωμο φιλμ. Όπου ο καθε ένας από αυτούς τους αλλοπαρμένους τυχάρπαστους νεόπλουτους φαντασιόπληκτους θέλει σκηνοθετικά να  χρωματίζει την αυγή και το ηλιοβασίλεμα κατά βούληση με τα πινέλα του και την μπογιά της αρεσκείας του, όταν οι μηχανές προβολής  που μας απέμειναν στην χώρα  αλλά και το φιλμ που εισάγουμε είναι μόνο για δράση μαυρόασπρης noir ταινίας. 

Το να κάνεις κάθε 2 μήνες σφυγμομετρήσεις για να διαπιστώσεις τι κουκιά παίρνει η κάθε στάνη της πατρίδας μας όταν τα πρόβατα δεν ταΐζονται και είναι καχεκτικά και μίζερα  θα μπορούσε να ανάγεται στην σφαίρα του πολιτικού σουρεαλισμού. Δυστυχώς αντίθετα είναι μέρος και οπτική ειδικού τύπου υπερρεαλιστικής άσκησης κλασσικής σύγχρονης εγωτικής ελληνικής πολιτικής που τα συνοδεύοντα μυωπικά και αστιγματικά ΜΜΕ -που βρίσκονται μόνιμα σε σύνδρομο δανειακής στέρησης -σερβίρουν και γαρνίρουν σε πιατέλες μικροκομματισμού ανάλογα.

Κάθε κακομαθημένος καχεκτικός “Κυρία …Κυρία Εγώ” Έλλην πολιτικός, επιθυμεί πρώτα να κατεδαφίσει και να καταρρίψει τους υπόλοιπους που είναι από πάνω του,  είτε στο ίδιο του το κόμμα είτε στην ίδια την Ελληνική κυβέρνηση που αντιπολιτεύεται και μετά να προσπαθήσει να ζητήσει από τους υπόλοιπους την συνεργασία τους για να βγούμε από την στενωπό και να αποφύγουμε τα θηρία. Λες και όταν είναι κάθε ένας από αυτούς στην αντιπολίτευση δεν υπάρχει κοινή οριζόντια λύση για να αποφύγουμε τα θηρία -που δεν κυκλοφορούν όπως πολλοί θέλουν στα μέρη μας να πιστεύει ο ελληνικός λαός. Είμαστε εμείς  οι ίδιοι από λάθος δικών τους χειρισμών και χάραξη πορείας , που παρεισφρήσαμε στο κλουβί τους. Και τότε δεν ωφελεί να κατηγορείς τα λιοντάρια και τις τίγρεις γιατί έχουν κοφτερούς κυνόδοντες και μεγάλη όρεξη….

Το 1995 πρέσβης ευρωπαϊκής χώρας με διαβεβαίωνε πως μαθηματικά το ελληνικό ‘σκάφος’ μας,  θα χτυπούσε στα βράχια  λόγω του συνεχούς διογκωμένου ασφαλιστικού τερατουργήματος που δημιουργήσαμε και συνεχίζαμε να αναπαράγουμε και τερατογεννούμε.

Σε ένα τεράστιο λογιστικό φιάσκο δεκαετιών οι λύσεις δεν μπορεί παρά να είναι λογιστικές και κοινές. Τα χρώματα στερούνται λογικής.

Δεν υπάρχει περίπτωση να μην πληρώσεις τα σπασμένα και τα χρωστούμενα, όπως… μα όπως και να χαράξεις πορεία στο τσακισμένο σκάφος μας.  Ακόμα και αν ο χάρακας σου από την κάψα σου να δεις υπουργική και πρωθυπουργική καρέκλα είναι όχι ίσιος αλλά τεθλασμένος και στραβός. Ακόμα και αν τύχεις γερής έκπτωσης και κουρέματος, ακόμα και αν κατορθώσεις εξάλειψη ή  ολοκληρωτικό κούρεμα του υπέρογκου χρέους μας. Ακόμα και αν βροντήξεις ‘το κανόνι΄ και υπερήφανα και μάγκικα δηλώσεις “δεν παίρνετε δραχμή  από το σπίτι του μη έχοντος” . Κανείς από όλους τους επίμαχους αρχηγίσκους δεν εξηγεί τι κάνουμε μετά την υπερήφανη άρνηση μας …Ποιος θα μας δανείσει ;

Ξυλουργικά βλεπόμενο;

Η καρέκλα μας και το τραπέζι μπροστά μας δεν στηρίζονται παρά μόνο σε τρία πόδια το καθένα. Δεν έχουμε παραγωγή και δεν δημιουργείται έτσι από του πουθενά  με όσες δηλώσεις περί εξωστρέφειας και ανάπτυξης γίνουν από υπουργίσκους.

Το ποδήλατο μας βρίσκεται σε ανηφόρα, έχει σκασμένα λάστιχα και η αλυσίδα αντί να γυρίζει από τα πετάλια γύρω από τον δίσκο είναι περασμένη γύρω από λαιμό μας και ο κόμπος στενεύει συνεχώς λίγο παραπάνω.

Όπως και όποιος και να ανέβει στην εξουσία – που συχνά πυκνά καλούμαστε να εκλέξουμε- δεν επιθυμεί στην ουσία περισσότερο από το  να ανέβει ο ίδιος στην πολυθρόνα του αφεντικού, για να ζητήσει και αυτός όπως και οι υπόλοιποι που κατέρριψε νωρίτερα, την σύνεση, την ομοψυχία και την ομαδικότητα.

Και φυσικά να προσθέσει στο βιογραφικό του την θέση του πρωθυπουργού.

Γύρω γύρω όλοι…

Θαυμάστε τους ή κράξτε τους;

 

γμ