Η συζήτηση των ημερών: τραβάει ο Κυριάκος;

Toυ Γ. Λακόπουλου

ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ-150x150 (1)Αυτό που συμβαίνει με τον πρόεδρο της ΝΔ  Κυριάκο Μητσοτάκη είναι μυστήριο. Από τη μια κάποιοι δημοσκόποι τον εμφανίζουν ως θριαμβευτή στις μετρήσεις τους και η –διατεταγμένη- δημοσιογραφία ως σίγουρο πρωθυπουργό.

Από  την άλλη η βουή του κόσμου αλλά και τα σχόλια  της πολιτικής πιάτσας, ακόμη και μέσα στη ΝΔ , συγκλίνουν στο ότι “δεν τραβάει”.

Οι μισοί τον λιβανιζουν και οι άλλοι μισοί αποφάινονται οτι η αρχική του δυναμική εξανεμίσθηκε και  δεν έχει τις προϋποθέσεις να αναδειχθεί σε ηγέτη που επιβάλλεται, εμπνέει και οδηγεί μια μεγάλη  παράταξη σαν τη Δεξιά.   

Κάποιοι τον προβάλουν ως λύση  και σίγουρο χαρτί σε βαθμό που τον εκθέτουν. Αν έχει τέτοιους φίλους… Άλλοι τον εκλαμβάνουν ως  ρίσκο που μπορεί να πάρει κανείς.

Πολλοί όμως τον  συγκρίνουν με τον  άλλο υιό του πατρός, τον Γ. Παπανδρέου-  παρότι ο Κυριάκος είναι  πιο καταρτισμένος πολιτικός- και ανασύρουν μια φράση του  Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για τον  γιο  του Ανδρέα Παπανδρέου : “δεν κάνει το παιδί”.

Κάποιοι προτάσουν ο υφος και τους καλόύς τρόπους του και αλλοι  απορούν για τη συμμαχία του με τον εχθρό της οικογένειας Αντώνη Σαμαρά που έριξε κυβέρνηση της ΝΔ για λόγους που όλοι ξέρουν. Είναι θέμα χαρακτήρα ή πολιτικών υπολογισμών;

Η αλήθεια είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναδείχθηκε ως  σύγχρονος πολιτικός των ήπιων τόνων και της συνεννόησης και οι φίλοι του πιστεύουν σ’ αυτόν. Αλλά για πολλούς  μεταλλάσσεται, υπό την επήρεια κακών συμβουλών και αυτο τον αποδομεί .

Πολιτικό μάρκετινγκ

Βεβαίως  ο Κυριάκος  κατάφερε να γίνει αρχηγός μόνος του,  χωρίς πολυετείς προετοιμασίες, δεν πήρε δακτυλίδι από κανέναν  και  συγκρούσθηκε με την καραμανλική βάση της ΝΔ αλλά και με την  αδελφή του-  στην οποία μάλιστα –ως  ένδειξη αποφασιστικότητας επέβαλε να … μην κάθεται κοντά του  δημοσίως,  καθώς “κέρδισε ο Κυριάκος, όχι η οικογένεια” .

Είναι όμως αυτά  στοιχεία  ηγετικότητας; Όσοι ψιθυρίζουν ότι πάρα την δημοσκοπική του ψιμυθίωση έχασε τη  δυναμική που είχε κατά την εκλογή του,  θεωρούν ότι δικαιώθηκαν με την εμφάνισή του στη  Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Γι’ αυτούς η παρουσία του προέδρου της ΝΔ ήταν σοβαρή και ευπρεπής, αλλά δεν έχει έμπνευση, ακτινοβολία και δεν έπειθε ότι έχει αρχηγικό ταπεραμέντο.

Επί της ουσίας, λένε, παγιδεύτηκε το πολιτικό μάρκετινγκ που του επιβάλει  να εμφανίζεται χωρίς παροχές, ή  προθυμία ικανοποίησης αιτημάτων, αλλά  έφτασε να μην αποδοτικό πολιτικό  σχέδιο.

Είναι σοβαρός, αλλά η  αυτοπεποίθηση που προσπάθει  να προβάλει δείχνει ασταθής, καθώς στηρίζεται σε δημοσκοπήσεις η αξιοπιστία των οποία είναι αμφισβητήσιμη, αφού δεν προέβλεπαν καν την εκλογή του.

Άλλωστε τα ποσοστά  της πρωτιάς που του δίνουν κινούνται σε χαμηλά επίπεδα, ανεξάρτητα από τη διαφορά. Την οποία η Κάπα  Research -του εμπείρου Ντίνου  Ρουτζούνη -κατέγραψε -και μάλιστα για λογαριασμό του  Βήματος-  κάτω από  4%.

Τι ψιθυρίζουν οι αντίπαλοι του

Έτσι το ερώτημα παραμένει. Μπορεί ο Κυριάκος;. Έχει τα προσόντα που χρειάζεται  για να νικήσει τον Αλέξη Τσίπα που διανύει τη χειρότερο περίοδο σήμερα, αλλά περιμένει να ανακάμψει;   

“Τόχει” που λένε και οι πιτσιρικάδες, ή θα διαγράψει πορεία  διάττοντος αστέρος σαν του Σταύρου Θεοδωράκη και θα γίνει ο τρίτος μετά τον Αβέρωφ και τον Έβερτ αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης που δεν θα γίνει πρωθυπουργός ;

Πολλοί προβάλλουν τα  πλεονεκτήματα του προέδρου της ΝΔ εστιάζοντας κυρίως στην αυτοσυγκράτηση και την αποφυγή υποσχέσεων  για παροχές κυρίως, ως τεκμήριο αξιοπιστίας και λένε ότι  “θα είναι καλός πρωθυπουργός”. Αλλά ανεξάρτητοι πολιτικοί παρατηρητές  και παράγοντες στα παρασκήνια της ΝΔ  απαριθμούν σειρά μειονεκτημάτων  που θα τον εμποδίσουν να γίνει.

-Πρώτον, η δημόσια παρουσία του. Έχοντας αντίπαλο τον Αλέξη Τσίπα με αναγνωρισμένα επικοινωνιακά χαρίσματα ο  Μητσοτάκης δείχνει να υστερεί στο παιχνίδι “ένας εναντίον ενός”.  Το προφίλ του τόσο στη Βουλή, όσο και στο μπαλκόνι -αλλά και σε συνεντεύξεις του- είναι  ισχνό  και συχνά οι κινήσεις  του καταλήγουν  σε  χειρονομίες που τον προδίδουν. Το ηχόχρωμα της φωνής του περιορίζει το  εκτόπισμα του λόγου του και το βλέμμα του τον αδικεί.  Όσα και αν του αναγνωρίσει κάνεις,  χαρισματικό πολιτικό δεν τον λέει.

Δεύτερον,  η έλλειψη εμπειρίας. Πολλοί σημειώνουν σειρά πολιτικών λαθών μέσα σε λίγους μήνες που έχουν περιορίσει το κύρος του- ακόμη και στο εσωτερικό του κόμματός του -που δεν ήταν ποτέ ισχυρό.

 Π.χ. το  αίτημα των εκλογών έχει φέρει απέναντι του ακόμη και  κορυφαία στελέχη της ΝΔ όπως ο  Δημ. Αβραμόπουλος, ο Νικήτας Κακλαμάνης κ.α.

Ο χειρισμός του ψευτοκινήματος των  “Παραιτηθείτε”, η τοποθέτηση λάθος προσώπων σε λάθος  θέσεις, η διστακτικότητα  στην υπόθεση Γεωργίου, η αποχώρηση από τη Βουλή για τις «offshore» εταιρείες και άλλες περιπτώσεις τον έβαλαν στο στόχαστρο εσωκομματικής κριτικής. Με καθαρά λόγια ο Βαγγ. Μεϊμαράκης του έχει καταλογίσει δημοσίως σειρά  κακών επιλογών.

Ορισμένοι του προσάπτουν  “ευθυγράμμιση με τη διαπλοκή” στην αναμέτρηση επιχειρηματιών με την κυβέρνηση  και σ’ αυτό εντάσσουν το πρόωρο αίτημα για εκλογές. Αρκετά στελέχη  θεωρούν ότι είναι λάθος να ζητεί εκλογές που δεν μπορεί να επιβάλει και αλλά τον ” αδειάζουν” προβλέποντας τού δεν θα γίνουν πρόωρες εκλογές.

Αυτό το ίδιο αίτημα αξιολογείται  απο άλλους ως αντιφατικό καθώς  από τη μια υπόσχεται να ανανεώσει την Κοινοβουλευτική Ομάδα  και από την άλλη ζητάει εκλογές – πριν η λήξη της περιόδου διεξαγωγής με λίστα που θα  κρατήσει στη Βουλή  τη σημερινή Κ.Ο. που αναδέχθηκε με τον Σαμαρά.

Τρίτον, μένει χωρίς  ατζέντα. Όσα θα μπορούσε να προτάξει ότι θα κάνει η ΝΔ  στον τομέα των μεταρρυθμίσεων και των αλλαγών που αξιώνουν τα Μνημόνια,  όσο περνάει ο καιρός θα τα κάνει η σημερινή κυβέρνηση και στο τέλος ο Κυριακός Μητσοτάκη δεν θα είχε να πει ή να υποσχεθεί κάτι που δεν έχει πει ή δεν έχει  κάνει  ο Αλέξης Τσίπρας. Αν αφαιρεθούν αυτά,  πέρα από  κάποιες αόριστες και μονομερείς  ιδέες δεν θα μπορεί να  προβάλει συνεκτικό σχέδιο εξόδου της χώρας από την κρίση. Η έλλειψη αφηγήματος δεν καλύπτεται με τους υψηλούς τόνους  απέναντι στην κυβέρνηση.

Τέταρτον, η κατάσταση στη ΝΔ. Το  κόμμα είναι κομμένο σε τιμάρια και ο  Κυριάκος απλώς προσπαθεί να βρει ισορροπίες και συμβιβασμούς. Οι Καραμανλικοί, η ομάδα Σαμαρά, οι ακροδεξιοί, ο μηχανισμός της Ντόρας,  και πλέον η εμφάνιση του Γεωργιάδη ως δελφίνου, αποδυναμώνουν τον  πρόεδρο της ΝΔ , που ουσιαστικά δεν έχει τον τελευταίπ λόγο σε πολλά θέματα. Εν τω μεταξύ σ αυτό το πλαίσιο στελέχη με ευρωπαϊκό προσανατολισμό και σύγχρονες αντιλήψεις όπως ο Κωστής Χατζηδάκης εξουδετερώνονται.

Η αδυναμία έλεγχου του κόμματος αναδεικνύεται στις αντιφάσεις  της πολιτικής του σε σχέση με την  αξιοποίηση προσώπων. Από τη μια επιδιώκει να μετακινηθεί προς το κέντρο και από την άλλη υιοθέτησε την ατζέντα του Σαμαρά και έκανε αντιπρόεδρο τον Άδωνι Γεωργιάδη  -άσχετα αν ο  ίδιος δεν δείχνει  διατεθειμένος  να παίξει ρόλου καλού ακροδεξιού για να προσελκύσει εκ δεξιών ψήφους.

Ενα θεμα  ειναι και οι διαθέσεις τους απέναντι στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο καθώς είναι ο μόνος από την παράταξη του που δεν τον ψήφισε και χωρίς να δηλώσει  ότι άλλαξε γνώμη και επιδιώκει τη συγκατοίκηση μαζί του.

Πέμπτον, ο  χαρακτήρας του λόγου του. Ο πολιτικός λόγος του Κυριάκου Μητσοτάκης χαρακτηρίζεται ρηχός, χωρίς πολιτικό βάθος και στοιχεία που προσελκύουν το ενδιαφέρον. Περιέχει υπερβολικά πολλές ατάκες και κορώνες,  επαναλήψεις  φράσεων από προγενέστερες  ομιλίες όλων των πολιτικών, κουραστικές και αόριστες  διατυπώσεις και  ενίοτε παράδοξες θεωρίες.  Π.χ. να επιστρέψουν οι επιχειρήσεις   …”φιλανθρωπικό μέρισμα” στην κοινωνία,  οι  επιχειρηματίες  να “αγωνίζονται για τα συμφέροντα των εργαζομένων”, η υπόσχεση να ενισχύσει  “τη μέση οικογένεια” -για να μείνουμε  στη Θεσσαλονίκη.

Δεν θεωρείται γοητευτικός ομιλητής καθώς  ακόμη και στο χιούμορ υστερει και παρασύρεται  σε  απίστευτες αντιδράσεις  όπως ο …σοβαρός σχολιασμός του λογοπαιγνίου που έκανε ο  Τσίπρας για τους  συνδικαλιστές αστυνομικούς  – όχι τη Αστυνομία- που ήθελαν να συλλάβουν τον  Χουλιαράκη, λέγοντας: “ας συλλάβουν τον Μητσοτάκη”. Θύμισε την υπερενόχληση του Γ. Παπανδρέου  στη Βουλή όταν ο Καραμανλής του είπε καλοπροαίρετα “Γιώργο, καλωσόρισες”.

Τέλος, από πουθενά δεν προκύπτει ότι στην Ευρώπη έχουν την εντύπωση ότι επίκειται η ανάδειξη του Κυριάκου στην Πρωθυπουργία και τον αντιμετωπίζουν απλώς σαν αυτό που είναι σήμερα, ενώ πολλοί πρόσεξαν ότι στη συνάντηση με τη Μέρκελ προ καιρού, απέναντι της κάθονταν η …Ντόρα Μπακογιάννη. Τόσο οι Ευρωπαίοι όσο και οι Αμερικανοί  δείχνουν να επιμένουν ότι θα εξαντλήσουν τις προσπάθειες για την ολοκλήρωση του Μνημόνιο με τη σημερινή κυβέρνηση.

Είτε έχουν δίκιο  οσοι  κάνουν αυτές τις επισημάνσεις  είτε εκεινοι που επιμένουν οτι ο  Κυριάκος  ειναι  ετοιμος να κυβερνήσεις  στα μάτια των  πιο  εμπειρων για να διαμορφώσει ηγετικό  ιματζ θέλει θέλει δουλειά ακόμη. Ενδεχομενως θελει και καλυτερο επιτελειο απο τους λιβανιστές που τον περιστοιχιζουν σημερα,  καλλιεργωντας οτι η άσκηση της εξουσίας αποτελει κληρονομικό του δικαίωμα.