Θανάσης Θεοχαρόπουλος: Tο χαμογελαστό πρόσωπο της συνέπειας

 Tου Γ. Λακόπουλου

Μερικοί επιχείρησαν να τον ειρωνευθούν. Άλλοι να τον αγνοήσουν. Κάποιοι είπαν: Έλα μωρέ τι σημασία έχει τι λέει ΔΗΜΑΡ; Υπάρχουν όμως και αυτοί που από σήμερα θα προσέχουν περισσότερο αυτόν τον χαμογελαστό νεαρό που είπε απλά: Η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος απαιτεί να μην λες άλλα χθες, άλλα σήμερα και άλλα αύριο.

Ο 38χρονος πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Θανάσης Θεοχαρόπουλος διέσωσε την τιμή του κόμματος του αλλά -γιατί όχι;- και την τιμή της λεγόμενης “Δημοκρατικής Συμπαράταξης” και της πολιτικής γενικότερα.

Όχι απλώς γι’ αυτή καθ’ εαυτή την επιμονή του να ψηφίσει υπέρ της απλής αναλογικής, παρά τις ατέλειες που έχει ο νόμος που εισηγείται η κυβέρνηση. Αλλά κυρίως γιατί προτάσσει τη συνέπεια από το προσωπικό συμφέρον.

Θα μπορούσε να κρυφτεί πίσω από την απόφαση του ΠΑΣΟΚ στα πλαίσια του συνασπισμού του με τη Φώφη. Θα είχε μια σίγουρη θέση στην επομένη Βουλή. Αλλά θα είχε χάσει την αξιοπιστία που πρέπει να διεκδικεί ένας νέος πολιτικός.

Ο Θεοχαρόπουλος είναι το μόνο “άσσετ”- για να καταφύγουμε στην ορολογία Τσίπρα -της προσπάθειας του ΠΑΣΟΚ να διευρυνθεί και να παραμείνει στις ράγες της ιστορικής του διαδρομής του ως κεντροαριστερός φορέας. Η σύμπραξή του με το ΠΑΣΟΚ διευκόλυνε τη Φώφη Γεννηματά να πατήσει στα πόδια της και να ενισχύσει την παρουσία της στον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο.

Ως προερχόμενος από την ανανεωτική αριστερά εμβολίασε το χώρο με ιδεολογικές ουσίες που καταπολεμούσαν τις τοξικές που του φόρτωσαν οι επικεφαλής του τα τελευταία χρόνια- ειδικά με τις κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σαμαρά.

Όποιος ξέρει τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ αντιλαμβάνεται ότι ήταν και ένα άλλοθι αθωότητας και για την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και για το επιβαρυμένο κόμμα της.

Είναι ο μόνος σ’ αυτή την Κοινοβουλευτική Ομάδα που δεν έχει να απολογηθεί για τίποτε. Δεν τον βαρύνουν οι αμαρτίες που προσπαθούν να σκεπάσουν οι υπόλοιποι.

Θα περιμένετε κανείς ότι η Φώφη θα προέβαλε τη σχέση της μαζί του ως τεκμήριο της βούλησής της να κινήσει τα πράγματα προς την αναγέννηση του χώρου. Η συνεργασία τους ήταν κατά κάποιο τρόπο και λίγο σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Ό,τι ακριβώς χρειάζονται πολλοί στο κόμμα της.

Έτσι έτσι έδειχνε να το αντιλαμβάνεται ως τώρα και αυτό της έβγαινε σε καλό.

Αιφνιδίως το πάγωσε. Είδε τον εκλογικό νόμο σαν δίλλημα του τύπου: με τον Τσίπρα ή με τον Μητσοτάκη; Όπως το διαμόρφωσε ένα συγκεκριμένο μιντιακό σύστημα. Και απάντησε: με τον Μητσοτάκη.

Τώρα στο μέλλον της διαγράφεται η φιγούρα του Βενιζέλου που απολάμβανε τη συνεργασία του με τον Σαμαρά και προσπάθησε να σύρει και το ΠΑΣΟΚ σ’ αυτή την κατεύθυνση.

Και γι’ αυτό κατέρρευσε. Κανέναν δεν θα πείθουν οι αντιτοξικές κορώνες, αφού σε ένα δίλημμα που η ίδια έθεσε και έδωσε τη φιλοδεξιά απάντηση.

Ο Θεοχαρόπουλος είναι άπειρος στην πολιτική, αλλά αποδείχθηκε πιο συγκροτημένος σ΄αυτή τη υπόθεση. Αντελήφθη ότι ιστορικά δεν είναι αυτό το πραγματικό δίλημμα και το αντικατέστησε με το ερώτημα: θέλει η Κεντροαριστερά την απλή αναλογική ή όχι;

Αν τη θέλει αυτή είναι η πρώτη και μόνη ευκαιρία της να ταυτιστεί με την καθιέρωσή της. Γιατί η απλή αναλογική θα ψηφιστεί, έτσι κι αλλιώς αν το θέλει η κυβέρνηση -και ας μην ισχύσει από τις επόμενες εκλογές.

Το θέμα στο εξής θα είναι ποιος τάχθηκε με το μέρος της όταν η μάχη για την καθιέρωση έγινε με πραγματικά πυρά.

Η Γεννηματά θα καταταγεί στο στρατόπεδο των αντίπαλων της απλής αναλογικής και το ΠΑΣΟΚ θα γελοιοποιηθεί αν διανοηθεί να την αναφέρει εκ νέου ως επιδίωξή του.

Ο Θεοχαρόπουλος θα είναι με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας – η όποια σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι γενναιόδωρη.

Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ τίμησε τις δημοκρατικές παραδόσεις με τη στάση του στη απλή αναλογική. Ταυτόχρονα έδειξε οξυδέρκεια, καθώς σημείωνε με άρθρο του Ανοιχτό Παράθυρο :

“Ο κ. Μητσοτάκης ανέφερε ως πρώτη προτεραιότητα ότι θα ακυρώσει την απλή αναλογική αν γίνει κυβέρνηση. Δεν θα ασχοληθεί δηλαδή με την φορολογία, τον ΕΝΦΙΑ, την ανεργία κ.ά. ως πρώτη προτεραιότητα”.

Ενώ το ΠΑΣΟΚ παρέκαμψε αυτή τη “λεπτομέρεια” ο ίδιος στάθηκε στην ουσία των πραγμάτων: “Δεν μπορούμε άλλο να αλλοιώνουμε την βούληση των πολιτών. Οι θεσμικές αλλαγές οδηγούν και σε αλλαγή νοοτροπίας. Μία πρόταση απλής αναλογικής δεν μπορεί παρά να στηριχθεί”.

Με τη στάση του δεν θα κερδίσει απλώς την επουράνιο βασιλεία, χάνοντας την επίγειο. Το αντίθετο: εκπροσωπεί τη μόνη ελπίδα να κερδίσει η πολιτική την επίγειο ζωή και κάτι παραπάνω. Την εμπιστοσύνη των πολιτών στους πολιτικούς.