Του Μελέτη Ρεντούμη
Η προεκλογική περίοδος τελείωσε, οι εκλογές έγιναν, ο λαός ψήφισε και ενώ πολλοί περίμεναν την μεγάλη ανατροπή, τόσο όσον αφορά το πρώτο κόμμα, όσο και στη σύνθεση των κομμάτων στη Βουλή, τελικά το μήνυμα των εκλογών ήταν ακριβώς το ίδιο με αυτό του Ιανουαρίου 2015.
Κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ λοιπόν, για μία δεύτερη ευκαιρία στον κύριο Τσίπρα και βέβαια, δεύτερη φορά αριστερά!
Το ερώτημα που τίθεται από εδώ και πέρα, είναι ποια είναι τα επόμενα βήματα της κυβέρνησης και πώς πρέπει να κινηθεί για να βγει η χώρα από την παρατεταμένη ύφεση που επιταχύνθηκε τους προηγούμενους μήνες, από την ίδια την διακυβέρνηση Σύριζα.
Κατά την προσωπική μου γνώμη, όσο θετικά διακείμενοι και αν είναι οι Ευρωπαίοι απέναντι στον Α.Τσίπρα, από την στιγμή που υπέγραψε και ψήφισε ένα τρίτο Μνημόνιο, η συγκυβέρνηση δύο κομμάτων, με ισχνή πλειοψηφία στη Βουλή, απλά δεν αρκεί.
Η ανακούφιση που σίγουρα νιώθει ο νέος πρωθυπουργός, όχι μόνο για την επανεκλογή του, αλλά για την απομάκρυνση της Αριστερής Πλατφόρμας από τον Σύριζα και την μη είσοδό τους στη Βουλή, είναι μόνο η αρχή μιας περιπέτειας.
Αναφέρομαι στον όρο περιπέτεια, διότι με τα σκληρά μέτρα που πρέπει σύντομα να περάσουν σ’ ένα δύσκολο και εμπροσθοβαρές πρόγραμμα, δεν θα’ ναι παράλογο, στην πορεία να δημιουργηθούν ξανά νέες αντιμνημονιακές ομάδες πίεσης στην κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος, που είτε θ’ απειλούν να μην ψηφίσουν είτε δεν θα ψηφίζουν τα μέτρα.
Αυτή η διαδικασία δύναται να φθείρει τάχιστα την κυβέρνηση, ακόμα και να την ρίξει υπό κάποιες προϋποθέσεις, αν οι πιέσεις των θεσμών ενταθούν προς την ελληνική πλευρά.
Η μόνη λύση για μένα, θα είναι μέσα στο 2016, αν όχι άμεσα, να διαμορφωθούν ευρύτερες συμμαχίες τουλάχιστον για τα μείζονα εθνικά θέματα, όπως είναι σοβαρές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, το δημόσιο χρέος καθώς και το μεταναστευτικό.
Το Πασόκ/Δημάρ αλλά και το Ποτάμι θα μπορούσαν να παίξουν ρόλο σε αυτή την συμμαχία είτε προτείνοντας στελέχη, είτε τοποθετώντας αλλά και με ψήφο ανοχής σε μεγάλα εθνικά ζητήματα.
Δεν βάζω στην εξίσωση τη Νέα Δημοκρατία, όχι γιατί δεν πρέπει, αλλά διότι το θεωρώ ανέφικτο, να μπει σε αυτή την διαδικασία, έχοντας υποστεί ήδη μεγάλη ήττα, χωρίς σταθερό αρχηγό και χωρίς ένα βασικό οδικό χάρτη για το μέλλον της κεντροδεξιάς.
Το επόμενο διάστημα θα είναι σίγουρα καθοριστικό, τόσο για την κυβέρνηση, όσο και για την πορεία του τόπου, εντός της ευρωζώνης. Αν δεν εφαρμοστούν τα συμφωνημένα μέτρα και δεν υπάρχουν απτά αποτελέσματα και πραγματική πολιτική βούληση, τότε η δεύτερη ευκαιρία του Α.Τσίπρα θα είναι κυριολεκτικά η τελευταία ευκαιρία της Ελλάδας, ίσως και η μοιραία.
Ας μην πιστεύουν κάποιοι, ότι όλα θα λυθούν, διεθνοποιώντας τα προβλήματα και μην αναγνωρίζοντας στην ρίζα τους τις ελληνικές κοινωνικές παθογένειες. Ο κίνδυνος του Grexit δεν έχει εξαλειφθεί και θα επανέλθει δριμύτερος αν δεν προχωρήσουμε συντεταγμένα στο ν’αλλάξουμε την χώρα αγνοώντας το πολιτικό κόστος.
Εύχομαι και ελπίζω, να επικρατήσει σύνεση και ωριμότητα στη νέα κυβέρνηση και αυτό θα φανεί άμεσα από τις τοποθετήσεις των νέων υπουργών. Πρέπει η χώρα να εκπέμψει αέρα αλλαγής και όχι διατήρησης συντεχνιακών προνομίων με άλλοθι την αξιοπρέπεια.
Όλα σύντομα θα φανούν λοιπόν και εδώ θα είμαστε να παρακολουθούμε στενά τις εξελίξεις, ελπίζοντας ν’ αποφύγουμε τις φυγομαχίες και τις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις , χωρίς αποτέλεσμα.
*Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας της Δυναμικής Ελλάδας.
