Του Βασίλη Βενιζέλου
Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας η 10η Οκτωβρίου και καλό θα ήταν να αρχίσουμε από σήμερα κιόλας και κάθε μέρα να μιλάμε ανοιχτά και κάθε μέρα άφοβα για τις ψυχικές δυσκολίες μας, τις ψυχικές ταλαιπωρίες μας και τις ψυχικές νόσους οι οποίες μας ακολουθούν.
Έχω διαβάσει πολλά για την κατάθλιψη, ακόμη και για την βαριά κατάθλιψη. Αναγνωρίζω συχνά πυκνά εκεί τον εαυτό μου, αλλά ποτέ καμία περιγραφή δεν μπορεί να ανασυστήσει το σκοτάδι, το τέλος, το φρενάρισμα όταν όλοι γύρω σου σπριντάρουν στην τελική ευθεία, την απομόνωση, την κλινοφιλία,την ακαθισία, την διάθεση να κοιμάσαι όσο μπορείς περισσότερο για να περάσουν οι ώρες και μόνον γι’ αυτό, την καχυποψία για οποιονδήποτε σε κοιτάζει ακκόμη και με συμπάθεια – τι είδε πάλι ο τσόγλανος; Φαίνεται τόσο καθαρά; – τον φόβο, τον βαθύ φόβο, τον πολύ βαθύ φόβο και την βεβαιότητα ότι εσύ τελείωσες πια και θα συντηρείσαι πλέον από τους άλλους ή από κάποιο επίδομα, το οποίο, όμως, δεν έχεις καν την δύναμη να διεκδικήσεις.
Στην κατάθλιψη πρέπει να έχεις φίλους. Πρέπει να έχεις πάρα πολύ καλούς φίλους. Αγαπημένους φίλους, για να τους εμπιστεύεσαι και να ακούς με προσοχή όσα έχουν να σου πουν, ακόμη κι αν εσύ αδυνατείς να τα θέσεις σε εφαρμογή. Ούτε μία βόλτα γύρω από την πολυκατοικία μου δεν μπορούσα να πάω, βόλτες στην παραλία θα κάνουμε τώρα; Να ακούς τους φίλους σου και θα τους ακούς μόνον εάν τους αγαπάς. Καταλαβαίνεις ποιους αγαπάς τότε: Είναι μόνον εκείνοι τους οποίους ακούς. Κανείς άλλος δεν υπάρχει για σένα. Όταν λέμε κανείς, κανείς. Καλύτερα να περιμένουν όλοι οι άλλοι να περάσει η κατάθλιψη και μην τολμήσετε να ενοχλήσετε. Στα αυγά σας.
Τότε, ένας από εκείνους τους οποίους αγαπάς θα ψάξει και θα βρει έναν καλό ψυχίατρο. Επειδή τον αγαπάς θα δοκιμάσεις να πάς στον γιατρό και, πράγματι, θα πας. Φίλοι μου, είναι η μόνη λύση. Η κατάθλιψη δεν αντιμετωπίζεται ιδιωτικά και κατά μόνας, δεν αντιμετωίζεται ιδίοις δυνάμεις. Η άτιμη η βιολογία δεν το επιτρέπει. Στον γιατρό, λοιπόν.
Σπάστε όλα τα ταμπού και τις ηλίθιες προκαταλήψεις και ακούστε τον καλό σας φίλο. Τώρα καλός σας φίλος θα γίνει και ο ψυχίατρός σας. Πολύ καλός φίλος, και κυρίως η λύση.
Χρωστάω τη ζωή μου στον ψυχίατρό μου και στην φαρμακευτική αγωγή την οποία μου συνέστησε. Χρωστάω την συνέχεια του εαυτού μου, όπως τον διαμόρφωσα και όπως διαμορφώθηκε, στον γιατρό μου και στα φάρμακά μου. Την κατάθλιψη την έχω στο τσεπάκι. Αλλά τώρα γνωρίζω πότε έρχεται. Το λέω στον γιατρό μου και εκείνος ξέρει. Τον ακούω και περιμένω. Περιμένω και ξέρω ότι ζω άλλη μία παγίδα της άθλιας αυτής νόσου.
Κατάθλιψη, σου την έχω στημένη πια! Κόπιασε να χάσεις! Δεν φοβάμαι το σκοτάδι σου! Παραδώσου!
