Του Ανδρέα Δεληγιάννη
<Κύριε Ταγματάρχη, κάθε βράδυ πριν κοιμηθείτε λέγατε εκατό φορές: καταδικάζω το <μαύρο> στην ΕΡΤ;>. <Εσείς κύριε Τσακνή κάνετε κάθε πρωί δέκα γύρους γύρω από το ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής;>. <Μήπως κανείς από τους δυο σας έχει κανέναν ξάδελφο, που έχει μια κουμπάρα, που έχει σχέση με ένα ανεψιό, που πήγαινε στο καφενείο τις μέρες που γίνονταν διαδηλώσεις για τους απολυμένους;>
< Διαψεύδετε ότι η γκριμάτσα που κάνατε όταν δοκιμάσατε τον καφέ που σας κεράσαμε-με απόφαση της προέδρου της Βουλής- υποδηλώνει ότι δεν σέβεστε τον ιδρώτα του ελληνικού λάου που τον πληρώνει;>
Αυτού του επιπέδου ήταν οι ερωτήσεις που υπέβαλε η πρόεδρος της Βουλής στους υποψήφιους επικεφαλείς της νέας δημόσιας τηλεόρασης- συντονισμένη με την σταυραδερφή της, από τον καιρό της αναρρίχησης στα κάγκελα, Ραχήλ Μακρή.
Ήταν ο απόλυτος ευτελισμός της διαδικασίας που θεσπίσθηκε για να έχει λόγο το Κοινοβούλιο στη στελέχωση του δημόσιου τομέα. Ταυτόχρονα ήταν έκπτωση του Κοινοβουλίου από αντιπροσωπευτικού θεσμού, σε ανακριτικό γραφείο – κατά τις διαθέσεις μιας ομάδας προσώπων που αποδεικνύονται διαρκώς κατώτεροι του ρόλου που τους ανέθεσε ο ελληνικός λαός.
Η δουλειά της Ζωής Κωνσταντοπούλου και της άλλης κυρίας που τη συνεπικουρούσε σ’ αυτή την τραγελαφική διαδικασία, ήταν να διερευνήσει αν τηρηθήκαν οι όροι της προκήρυξης για την επιλογή της νέας διοίκησης και αν τα πρόσωπα που επελέγησαν πληρούν τις επαγγελματικές προϋποθέσεις για τη δουλειά που αναλαμβάνουν.
Με αυτή τη διαδικασία ελέγχεται η κυβέρνηση, όχι οι υποψήφιοι. Και φυσικά το ζητούμενο είναι η επάρκειά τους για τις θέσεις τους , όχι τα φρονήματά τους, οι προσωπικές προτιμήσεις τους και η πίστη τους σε μια η σε άλλη ιδεολογική ή ιδεοληπτική θεώρηση των πραγμάτων.
Προφανώς επειδή κανείς δεν μπορεί να πει ότι ο Ταγματάρχης δεν ξέρει τη δουλειά, ή ότι η διαδικασία επιλογής του ήταν αμφισβητούμενη και άρα να κατηγορήσει τον αρμόδιο υπουργό Ν. Παππά, η ακρόαση στη Βουλη μετατράπηκε σε κακόγουστο θέατρο με πρωταγωνίστριες δυο κυρίες που δεν έχουν μέτρο, ούτε σέβονται τους ανθρώπους που βρίσκονται ενώπιόν τους. Η στάση τους ήταν στα όρια της κατάχρησης εξουσίας.
Ίσως ο Ταγματάρχης και ο Τσακνής θα έπρεπε να σηκωθούν και να φύγουν. Να αφήσουν την πρόεδρο να διαλέξει μόνη της τα πρόσωπα που θα διευθύνουν την ΕΡΤ- κατά τον τρόπο που διευθύνεται το κανάλι της Βουλής προφανώς. Ίσως θα έπρεπε να βάλουν πάνω από όλα την προσωπική τους αξιοπρέπεια και να πληρώσουν την Ζωή και τη φίλη της με το ίδιο νόμισμα – και οι δυο έχουν τον τρόπο.
Ευτυχώς που δεν το έκαναν. Πρώτον γιατί στα πρόσωπα τους η ΕΤ θα έχει δύο ικανούς διαχειριστές. Και δεύτερον γιατί έτσι θα έπαιζαν το παράλογο παιχνίδι που στήθηκε ενώπιόν τους και μπορεί να μην έχει καν στόχο του ίδιους, αλλά τις εσωκομματικές επιδιώξεις της Κωνσταντοπούλου.
Σε κάθε περίπτωση όμως η εξέλιξη που είχε η ακρόαση του Ταγματάρχη και των λοιπών μελών της νέας διοίκησης έδειξε ότι ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Και τα κόμματα που ανέδειξαν τη σημερινή πρόεδρο της Βουλής στο αξίωμά της, θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να διορθώσουν το λάθος τους. Ιδιαίτερα το κυβερνητικό κόμμα που την πρότεινε και την χρεώνεται, αλλά και την υφίσταται εξ ίσου με τα κόμματα της αντιπολίτευσης-πλην ενός..
