Του Γ. Λακόπουλου
Μια από τις αγαπημένες ατάκες του Κυριάκου Μητσοτάκη τον τελευταίο καιρό ήταν ότι “πήρε τη ΝΔ με μείον 7 και την πήγε στο συν δέκα”. Γλυκές αλχημείες. Διότι το “μείον εφτά” ήταν πραγματικό αποτέλεσμα και το “συν δέκα”, είναι “πίτες” ή “κολώνες” σε δημοσκοπήσεις.
Σαν αυτές που είδαμε με το τσουβάλι την τελευταία περίοδο να βγάζουν πρώτη τη ΝΔ. Μέχρι να πάρουν και οι άλλοι χαμπάρι τη δουλειά και να βγάλουν κι αυτοί μια δημοσκόπηση που έδινε τον Τσίπρα μπροστά με έξι μονάδες .
Όλα αυτά θα εγγράφονταν στις συνήθειες του μικρόκοσμου του εγχώριου πολιτικού συστήματος σε συνεργασία με τη δημοσκοπική αγορά. Με σπόνσορες φυσικά κάποιες εφημερίδες που τροφοδοτούν καθημερινά του λίγους αναγνώστες τους με το φιλότιμο ορισμένων δημοσιογράφων οι οποίοι θεωρούν ότι η δουλειά τους είναι “να φύγει Τσίπρας”. Όπως αντιστοίχως κάποιοι άλλοι, αλλά λιγότεροι, παλεύουν για “να μην έλθει ο Κυριάκος”. Ωραία ενημέρωση.
Εν πάση περιπτώσει σ’ αυτά έχουμε συνηθίσει και ο πρόεδρος ΝΔ μια χαρά μπορούσε να χρησιμοποιήσει το σλόγκαν “από το μείον εφτά στο συν δέκα”. Μέχρι που ήλθαν οι κρυάδες από το Λονδίνο και τη Μαδρίτη.
Οι πάσης φύσεως προβλέψεις των δημοσκόπων ήταν στο γάμο του Καραγκιόζη. Είτε από στράτευση κι εκεί, είτε από ασχετοσύνη, είτε από πλάκα των πολιτών, δεν έπιασαν τίποτε. Και στο βρετανικό δημοψήφισμα και στις ισπανικές εκλογές “αλλά αντί άλλα, της Παρασκευής το γάλα”.
Ο Κυριάκος μάλλον θα χρειαστεί νέα επιχειρήματα για να πει ότι είναι στα σίγουρα ο πρωθυπουργός στις επόμενες εκλογές. Αν συνεχίσει να το στηρίζει στις δημοσκοπήσεις λίγο χλωμό θα δείχνει.
Άλλωστε νέα επιχειρήματα θα χρειαστεί και για τις ίδιες τις εκλογές. Ξεκίνησε με τον αέρα του καινούργιου που έρχεται να κομίσει στην πολιτική ζωή άρωμα μέλλοντος και σε κάθε ευκαιρία έλεγε ότι δεν βιάζεται, ούτε θέλει να γίνει αντί-Τσίπρας.
Μετά άρχισε να βιάζεται και να γίνεται αντί-Τσίπρας. Τι είσαι όταν λες “εγώ ξέρω να φέρνω δουλειές και επενδύσεις”. Έτσι ήξερε και ο σημερινός Πρωθυπουργός να καταργήσει το Μνημόνιο.
Πριν κλείσει δυο μήνες στην ηγεσία ο πρόεδρος της ΝΔ πείσθηκε από κάποιους να ζητήσει αμέσως εκλογές για να φύγει αμέσως Τσίπρας.
Υπολόγισε χωρίς το ξενοδόχο: τους εταίρους που βάζουν τα λεφτά για να κρατηθεί εν ζωή η Ελλάδα και το μόνο που δεν θέλουν να ακούσουν είναι οι εκλογές, γιατί αντιλαμβάνονται τι θα επακολουθήσει. Ύστερα από δύο συναντήσεις με τη Μέρκελ το αίτημα αποσύρεται σταδιακά και τη θέση του παίρνουν οι αναλύσεις του τύπου “κόστος της παραμονής Τσίπρα είναι μεγαλύτερο από το κόστος των εκλογών”.
Εκτός από την αξίωση για εκλογές ίσως ο πρόεδρος της ΝΔ αναγκαστεί να αποσύρει και κάποια πρόσωπα. Π.χ. τώρα αρχίζει να φαίνεται ότι το κόστος διατήρησης του Άδωνι Γεωργιάδη σε ρόλο αντιπροέδρου είναι μεγαλύτερο από το κόστος του ξηλώματός του.
Απλώς πρέπει να υπολογίσει αν το κόστος του ξηλώματος είναι μεγαλύτερο από το κόστος του να τον έχει απέναντι ως εσωκομματικό αντίπαλο και δελφίνο, καθόσον είναι φανερό ότι ο Άδωνις θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη.
Το καταλάβαινε όποιος τον έβλεπε στο συνέδριο της ΝΔ και στη συγκέντρωση των “Παραιτηθείτε”.
Εν πάση περιπτώσει οι ευτυχισμένες ημέρες πέρασαν για τον πρόεδρο της ΝΔ. Σταδιακά θα αντιλαμβάνεται ότι στο εξής θα βρίσκεται αντιμέτωπος με τη πραγματική πολιτική. Τώρα είναι μόνος με τους ψηφοφόρους .
Είναι αρκετά έμπειρος για να ξέρει ότι σε ένα κόμμα στο οποίο υπάρχουν Καραμανλικοί, Σαμαρικοί, Ντορικοί -και τώρα Αδωνικοί- αλλά όχι και πολλοί Κυριακικοί, η πιο δημοφιλής προοπτική δεν είναι η ενδεχόμενη πρωθυπουργία του.
Εν πάση περιπτώσει την επόμενη φορά που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα επικαλεσθεί τις δημοσκοπήσεις για να αναδείξει ότι θα είναι ο νικητής των επόμενων εκλογών, θα του θυμίσουν ότι στην Βρετανία και την Ισπανία όσοι έβαλαν τα λεφτά τους με βάση τις δημοσκοπήσεις τα έχασαν.
Άλλωστε πολλοί θυμούνται τι έχει γίνει και τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Σαν τέτοιες μέρες πέρυσι-με την ισοπαλία -που θα έβγαινε κατά τους δημοσκόπους- στο δημοψήφισμα για παράδειγμα.
