Του Γ. Λακόπουλου
Κατάλαβε άραγε ο πρόεδρος της Ν.Δ Κυριάκος Μητσοτάκης γιατί στην τελευταία συζήτηση στη Βουλή ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, είχε την ευχέρεια να του απαντάει επικαλούμενος αποφάσεις κοινοτικών οργάνων και παρεμβάσεις κορυφαίων Ευρωπαίων παραγόντων, ακόμη και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος;
Δεν του έκανε εντύπωση ότι από πλευράς ύφους δημόσιας παρουσίας συνεχίζει να υστερεί του Τσίπρα, άσχετα με όσα του γράφουν οι συνήθεις γελωτοποιοί του Βασιλέως;
Δεν αντιλαμβάνεται ότι συνιστά αντινομία να διαμαρτύρεται το πιο ευρωπαϊκό ελληνικό κόμμα γιατί οι Ευρωπαίοι υποστηρίζουν –πράγματι- τον σημερινό πρωθυπουργό;
Δεν διακρίνει τις απορίες πως γίνεται ένας κατ’ εξοχήν μεταρρυθμιστής να μην υπερψηφίζει μεταρρυθμίσεις, όπως διεφάνη κάποια στιγμή, επειδή τις εισηγείται ο αντίπαλος τους.
Δεν υπάρχει στο κόμμα του η αίσθηση ότι και αυτός να ήταν στην κυβέρνηση ακριβώς τα ίδια νομοσχέδια με τα ίδια μέτρα θα έφερνε στη Βουλή, κατ’ εφαρμογήν των Μνημονίων από τα οποία δεν μπορεί να ξεφύγει η χώρα όσο χρωστάει και δεν παράγει;
Αυτές οι ερωτήσεις αναδείχθηκαν κατά την τελευταία εμφάνιση του επικεφαλής της ΝΔ στη Βουλή. Οι απαντήσεις βρίσκονται στο περιεχόμενο της ομιλίας του, και την εμφανή προσπάθεια του να προσαρμόσει το στυλ του σ’ αυτό το περιεχόμενο, αντί να συμβαίνει το αντίθετο.
Ιδού μερικά δείγματα. «Είσαστε οπορτουνιστής λαϊκιστής και εξουσιολάγνος… Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο, ένας ψεύτης ή ένας αυταπατώμενος πρωθυπουργός… Δεν σας αξίζει να είστε σε αυτή τη θέση….Είστε ένα πολιτικός που την άγνοιά του την εμφάνισε ως αντισυμβατική μαγκιά….Πώς εξηγείτε τον θαυμασμό και την σπουδή σας να καλύψετε τον παρεκτρεπόμενο πρέσβη;…Είστε λαϊκιστής και οπορτουνιστής”.
Είναι αυτό περιεχόμενο ομιλίας αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης σε μια συζήτηση για ένα σοβαρό θέμα; Είναι επίπεδο πολιτικού διαλόγου Ευρωπαίων πολιτικών; Είναι διατυπώσεις σύγχρονου πολιτικού; Αν ήταν να αντιμετωπιστεί έτσι ο Τσίπρας, ας άφηνε τον Άδωνι Γεωργιάδη να τα πει- με τον Βορίδη στο τηλεοπτικό φόντο πίσω του. Ας ξαναφέρει πίσω τον Σαμαρά που του πήγαινε κιόλας τα στυλάκι απαξίωσης του Τσίπρα, ενώ αυτός τον σάρωνε…
Ο πρόεδρος της ΝΔ έχει δικαίωμα και υποχρέωση να επικρίνει όσο αυστηρά και σκληρά νομίζει την κυβέρνηση. Και ευτυχώς γι’ αυτόν υπάρχουν αμέτρητα θέματα -και πρόσωπα -για να κάνει αντιπολίτευση και να βγαίνει ωφελημένος ο ίδιος και το κόμμα του. Υπάρχουν αμέτρητοι πολίτες, που δεν φαντάζεται, εν αναμονή να δουν αντιπολίτευση με ουσία, τεκμήρια και επιχειρήματα αντί για κορώνες. Γιατί πρέπει να προσπαθεί να προσαρμοστεί σε ένα κείμενο που δεν του ταιριάζει; Όσοι του εισηγούνται αυτό το είδος αντιπολίτευσης αδικούν το ύφος του. Τον εμφανίζουν ως έξαλλο πολιτικό της Δεξιάς .
Είναι ένας νέος πολιτικός, φρέσκος πολιτικός αρχηγός, άνθρωπος με καλή ανατροφή και σπουδές, ευπρεπής και ήπιος χαρακτήρας. Όσοι τον εξυμνούν ως οδοστρωτήρα που “νικάει” τον Τσίπρα επειδή τον βρίζει, ή επειδή αραδιάζει λαϊκίστικες κοινοτοπίες εναντίον του καταστρέφουν την προοπτική του να εξελιχτεί σε υπολογίσιμο αντίπαλο του Πρωθυπουργού και με το χρόνο σε εν δυνάμει διάδοχο του – στην ώρα του .
Γιατί ένας νέος πολιτικός να δίνει στη Βουλή παραστάσεις παλαιοκομματισμού που αλλοιώνουν τα στοιχεία του προφίλ του; Θεωρεί ότι έτσι κερδίζει κάτι; Νομίζει ότι με αυτόν τον τρόπο γίνεται από δεκτός από τη κοινωνία; Πιστεύει ότι οι εύκολες ατάκες συνιστούν πολιτική στις μέρες μας; Του προκύπτει ότι με αναφορές στα γκομενιλίκια ενός σεξιστή λατινοαμερικάνου πρέσβη θα καταξιωθεί σε όσους τον παρακολουθούν;
Κρίνει ότι η υιοθέτηση ύφους παλαιοδεξιού τον καθιστά κυρίαρχο στο πολιτικό παιχνίδι; Ότι οι εύκολες αναφορές σε προδοσίες- και εξεταστικές επιτροπές για πολιτικές αποφάσεις -συνιστούν ευπρόσδεκτο στοιχείο της προσωπικής πολιτικής κουλτούρας του. Ότι υπάρχει δεξαμενή ψηφοφόρων -πέρα από τους έξαλλους λαϊκιστές της Δεξιάς και τα πιο καθυστερημένα τμήματα της ΝΔ- που σαγηνεύεται από αυτές τις ακραίες εμφανίσεις, τις οποίες δεν παρακολουθεί κανείς στην κοινωνία;
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τη στιγμή που έκανε την έκπληξη τη ΝΔ έχει το μέλλον μπροστά του. Παρ’ ότι είναι κι αυτός προϊόν της ελληνικής κληρονομικής Δημοκρατίας, μπορεί να γίνει αυτό που λέει ο συγκροτημένος συνεργάτης του Τάκης Θεοδωρικάκος “ο άνθρωπος της εποχής”. Να συγκεντρώσει την προσοχή υγιών δυνάμεων της κοινωνίας και να χτίσει με υπομονή και σεβασμό στον συνταγματικό χρόνο την εναλλακτική λύση.
Για να το πετύχει πρέπει να επιστρέψει στον εαυτό του. Να είναι ο εαυτός του- όποιες και αν είναι οι επιλογές του στην πολιτική. Να μην κάνει τον αντι-Τσίπρα, βρίζοντας τον Τσίπρα. Να μιλάει όπως είναι ο φυσικός τρόπος του και να μην κάνει τον σούπερμαν της ευκολίας, που θα γίνει πρωθυπουργός σε έξι μήνες από τότε που πήρε την αρχηγία στο κόμμα του… Τα υπόλοιπα θα τα βρει η πολιτική διαδικασία.
