Κόμματα εν συγχύσει…

Φωτό: ΑΠΕ-Παντελής Σαϊτας)

Του Γ. Λακόπουλου

ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣΑκούγοντας τους ηγέτες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αυτές τις ημέρες κόβεις φλέβες. Από τη μια  αμφισβητούν το συνταγματικό δικαίωμα του εκλεγμένου πρωθυπουργού να προσφύγει σε εκλογές και από την άλλη θεωρούν ότι αυτές οι εκλογές έπρεπε  να γίνουν … μια εβδομάδα αργότερα.

Εν χορώ- και με το Ποτάμι και τον Λαφαζάνη -αποδίδουν την  επιλογή της 20ης  Σεπτεμβρίου στον φόβο της απερχόμενης κυβέρνησης να μην φτάσουν τα μέτρα του Μνημονίου στα  νοικοκυριά. Προφανώς αυτό ισχύει. Αλλά  και οι ίδιοι  κοροϊδεύουν τον κόσμο.

Πρώτα, γιατί αυτά τα μέτρα τα ψήφισαν και τα κόμματά τους. Άρα όση ευθύνη έχει Τσίπρας για την υιοθέτηση τους έχουν και οι ίδιοι. Και όσο βαρύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ με αυτή καθ’ εαυτή την  αποδοχή του τρίτου Μνημονίου, άλλο τόσο βαρύνονται το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ με την αποδοχή των δύο προηγούμενων.

Ειδικά για το δεύτερο μνημόνιο όσο λάθος έκανε ο Τσίπρας  απορρίπτοντας στην αρχή της θητείας του την περίφημη 5η αξιολόγηση, άλλο τόσο λάθος έκαναν και οι Σαμαράς – Βενιζέλος όταν την απέρριψαν στις 8 Δεκεμβρίου 2014.

Η εναντίωση των δύο πρώην κυβερνητικών εταίρων στα μέτρα του νέου Μνημονίου θα είχε νόημα στην περίπτωση που οι ίδιοι ως κυβέρνηση  θα  άλλαζαν το Μνημόνιο και θα ακύρωναν τα μέτρα. Αυτό όμως δεν πρόκειται να συμβεί. Και το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ να ξαναρθούν την κυβέρνηση, το ίδιο μνημόνιο και τα ίδια μέτρα θα υλοποιήσουν.

Επιπλέον, είναι λίγο κωμικό να κατηγορείται για τις συνέπειες του τρίτου  Μνημονίου ο Τσίπρας προτού αυτές προκύψουν και να  παρακάμπτονται οι συνέπειες των δύο πρώτων Μνημονίων που έχουν ήδη επέλθει.Η σημερινή κατάσταση της χώρας δεν είναι  αποτέλεσμα του Μνημονίου Τσίπρα. Είναι συνέπεια των Μνημονίων Παπανδρέου και Σαμαρά-Βενιζέλου.

Συνιστά  αερολογία να λένε οι ηγέτες της αντιπολίτευσης ότι ο Τσίπρας δραπέτευσε με τις εκλογές -υιοθετώντας την ρητορική  Παπανδρέου το 2009 για τον Κ. Καραμανλή.Οι πρωθυπουργοί όταν είναι υποχρεωμένοι να  εφαρμόσουν μια πολιτική για την οποία δεν έχουν εντολή καταφεύγουν σε εκλογές. Και οι κυβερνήσεις όταν χάνουν τη δεδηλωμένη στη Βουλή αποχωρούν.

Η πρώτη περίοδος της διακυβέρνησης Τσίπρα υπήρξε αποτυχημένη και ζημιογόνα για τη χώρα. Αλλά αποτυχημένες και ζημιογόνες υπήρξαν και οι περίοδοι διακυβέρνησης Παπανδρέου που έσυραν τη χώρα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο -και υπερηφανεύεται γι αυτό-  και Σαμαρά -Βενιζέλου που   συνέπραξαν στη συνέχεια, με την ίδια υπερηφάνεια. Πώς μπορούν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ να  εξυμνούν τα δικά τους Μνημόνια και να  καταγγέλλουν το Μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ;

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο οι εκλογές είναι η υγιέστερη  εξέλιξη για τη χώρα αυτή τη στιγμή και προφανώς γι’ αυτό τις αποδέχονται οι εταίροι. Τώρα οι πολίτες έχουν πλήρη εικόνα για όλες τις πτέρυγες του πολιτικού φάσματος. Για τα έργα και τις ημέρες τους, για τα στελέχη τους και τις επιλογές τους. Ξέρουν τι εστί ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στην πράξη. Και μπορούν να πάρουν τις αποφάσεις τους και να κάνουν τις επιλογές τους.

Ο φόβος του τερματοφύλακα πριν από τα πέναλτι που διακρίνει την αντιπολίτευση  και οι αντιφάσεις του προεκλογικού λόγου τους υποδηλώνουν σύγχυση  και εμμονή στον παλαιοκομματισμό της προγενέστερης πρακτικής του. Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ κρίνονται με τα ίδια μέτρα και τα ίδια σταθμά- δεν υπάρχουν διαφορετικά κριτήρια ανάλογα με τη θέση στην οποία βρίσκεται κάθε φορά το κάθε κόμμα. Κι αυτόν τον λογαριασμό τον κάνει μόνο ο ξενοδόχος.