Του Γιώργου Λακόπουλου
Υπάρχει τηλεόραση, ραδιόφωνο, ταχυδρομείο, τηλέγραφος, ταχυδρομικά περιστέρια στην οδό Αναγνωστοπούλου, στο Κεφαλοχώρι, στους Αγίους Θεοδώρους; Φτάνουν τα νέα στην οδό Ακαδημίας 55 και στα ακριβά εστιατόρια του κέντρου και της Κηφισιάς;
Μάλλον όχι. Αλλιώς ο Κώστας Σημίτης θα ήταν ήδη στα κάγκελα. Η χώρα βρίσκεται ήδη εκτός Ευρωζώνης. Τα κόμματα που κυβερνούν έχουν θέσει σε εφαρμογή ένα σκοτεινό σχέδιο εξουσίας, στον πυρήνα του οποίου βρίσκεται η μεθοδευμένη απόσυρση από το κοινό νόμισμα- σε πρώτη φάση. Μέχρι στιγμής αυτό το σχέδιο υλοποιείται απρόσκοπτα.
Η χώρα είναι απολύτως απομονωμένη στην Ευρώπη, ενώ η κυβέρνηση καμώνεται ότι ενδιαφέρεται για την Ευρώπη. Αλλά από καιρό τα στελέχη της καλλιεργούν αντιευρωπαϊκό κλίμα, προβάλουν την Ευρωπαϊκή Ένωση σαν εχθρό και καλούν σε “αντίσταση” απέναντι στις μόνες δυνάμεις που μπορούν να βοηθήσουν τη χώρα να βγει από την κρίση.
Απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση ο πρώτος που έπρεπε να αντισταθεί με όλες του τις δυνάμεις θα έπρεπε να είναι ο αυτοπροβαλλόμενος ως “πατέρας του ευρώ”. Όμως ο Κώστας Σημίτης το μόνο που βρήκε να κάνει ήταν μια χλιαρή ακαδημαϊκή δήλωση.
Αυτό είναι το καθήκον του απέναντι σε μια κατάκτηση της χώρας την οποία τα προηγούμενα χρόνιο προσπαθούσε να πιστωθεί εξ ολόκληρου; Πέντε αράδες και καθάρισε;
Δεν έπρεπε να είναι στην πρωί γραμμή; Να βγαίνει κάθε μέρα στην τηλεόραση και να εξηγεί το κυβερνητικό σχέδιο και τι συνέπειες του;
Δεν όφειλε να κινητοποιήσει λυτούς και δεμένους για να υπερασπιστεί την παραμονή της χώρας στην ευρωπαϊκή οικογένεια που απειλείται;
Δεν έπρεπε να τεθεί επικεφαλής σε κάθε κινητοποίηση για την αφύπνιση της κοινωνίας που παρακολουθεί αποχαυνωμένη, αν δενχειροκροτεί κιόλας την πορεία προς την μεγαλύτερη συμφορά μετά τη Μικρασιατική καταστροφή;
Τι περιμένει ο πρώην πρωθυπουργός για να μην αφήσει λίθον επί λίθου μπροστά τον κίνδυνο να μείνει η χώρα χωρίς την προστατευτική ομπρέλα της Ευρώπης;
Θα έχει ήσυχη τη συνείδησή του αν το σχέδιο καταστροφής υλοποιηθεί χωρίς αντίσταση; Και αν δεν αντισταθεί αυτός ο ίδιος προσωπικά, ποιος θα το κάνει;
