Από την Καλυψώ
Η μελιτζάνα που ήρθε στην Ευρώπη ήρθε τον 14ο αιώνα, καλλιεργήθηκε αρχικά στην Κίνα και την Ινδία. Από την Ιταλία γρήγορα εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την ήπειρο. Όμως πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι να καταφέρει να κάνει την είσοδο της στην ευρωπαϊκή κουζίνα, καθώς η πικρή της γεύση απέτρεπε του Ευρωπαίους από το να την εντάξουν στις διατροφικές τους συνήθειες.
Τη βρίσκουμε με πολλά “πρόσωπα” και χρώματα. Μακρόστενες μωβ με λευκές ρίγες ή μαύρες, φλάσκες άσπρες ή μαύρες, μεγαλύτερες ή μικρότερες ανάλογα με την περιοχή και την ποικιλία. Καμία σχέση δεν έχει όμως το είδος με τη γεύση. Αυτό που παίζει το σημαντικότερο ρόλο είναι να ποτίζονται καλά και να τις κόψουμε πριν σποριάσουν. Έτσι εξασφαλίζουμε ότι δεν θα πικρίζουν.
Εκτός όμως από την πολύ ωραία γεύση, η μελιτζάνα έχει πολλά να προσφέρει και στην υγεία μας. Έχει αντιοξειδωτική δράση και καρδιο-προστατευτικό ρόλο. Η αντιοξειδωτική δράση της επικεντρώνεται σε μία ανθοκυανίνη, την nasunin η οποία προστατεύει τα εγκεφαλικά κύτταρα από την οξειδωτική δράση των ελευθέρων ριζών. Είναι γνωστό ότι οι ελεύθερες ρίζες υπάρχουν και δημιουργούνται από διάφορες αιτίες (άγχος, τροφή, υπεριώδης ακτινοβολία, μόλυνση ατμόσφαιρας κα) στο σώμα μας. Οποιαδήποτε ουσία εμποδίζει την καταστροφική δράση των ελευθέρων ριζών, αποτελεί ουσιαστικά έναν τύπο ‘ασπίδας’ του οργανισμού μας.
Στα πλαίσια λοιπόν αυτά και η μελιτζάνα ανήκει στην κατηγορία εκείνη των τροφών που πρέπει να καταναλώνονται σε αφθονία.
Παράλληλα, πειράματα σε ζώα έδειξαν ότι η κατανάλωση χυμού μελιτζάνας μειώνει τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα. Για το λόγο αυτό πολλοί επιστήμονες διατείνονται σήμερα ότι η μελιτζάνα έχει και καρδιοπροστατευτικό ρόλο.
Παράλληλα αποτελεί καλή πηγή μαγνησίου, του ιχνοστοιχείου που φαίνεται να προάγει την καλή λειτουργία του εγκεφάλου (στο μαγνήσιο αποδίδονται εν μέρει και οι αυξημένες ανάγκες ατόμων με στρες πχ μαθητών σε περίοδο εξετάσεων για σοκολάτα).
Τέλος, η μελιτζάνα είναι καλή πηγή βιταμινών συμπλέγματος Β και κυρίως θειαμίνης, νιασίνης, φυλλικού και πυριδοξίνης, βιταμινών που η έλλειψή τους σχετίζεται με διαταραχές του κεντρικού νευρικού συστήματος και συνεπώς και του εγκεφάλου.
Δεν νοείται καλοκαιρινό τραπέζι χωρίς μελιτζάνες, που μαγειρεύονται, πράγματι, με χίλιους δυο τρόπους. Η γλυκιά, «γεμάτη» και ήπια γεύση τους δένει εξαιρετικά με υλικά όπως το κρέας, το σκόρδο, το κρεμμύδι, η ντομάτα, τα τυριά, πολλά μυρωδικά και μπαχάρια…
Τηγανητές με ή χωρίς αλεύρι ή κουρκούτι. Σερβιρισμένες σκέτες ή με ελαφριά σάλτσα τομάτας και δυόσμου και/ ή γιαουρτιού.
Ρολά τηγανιτής μελιτζάνας γεμισμένα με πέστο ή σκορδαλιά.
Μελιτζανοσαλάτες απλές ή με προσθήκη ταχινιού, σκόρδου, ψιλοκομμένης τομάτας ή τυριού.
Μελιτζάνες στο φούρνο με σάλτσα τομάτα με ή χωρίς τυρί
Μελιτζάνες στα γεμιστά ή στο μπριάμ
Μελιτζάνες ιμάμ μπαϊλντί
Μελιτζάνες παπουτσάκι ή μουσακάς
Κοκκινιστό μοσχαράκι με μελιτζάνες
Κοκκινιστό μοσχαράκι με πουρέ μελιτζάνας – Hiyunkiar-beyiendi
Τέλος, σήμερα σας προτείνω κάτι λιγότερο συνηθισμένο:
Μελιτζάνες καπονάτα
Κόβετε τις μελιτζάνες σε κύβους χοντρούς κι αφού τις αφήσετε για λίγο αλατισμένες, τις ξεπλένετε και τηγανίζετε ελαφριά σε ελαιόλαδο. Τις αφήνετε να στραγγίσουν σε χαρτί κουζίνας μέχρι να φτιάξετε τη σάλτσα.
Στο τηγάνι σοτάρετε χοντροκομμένο κρεμμύδι και σκόρδο. Μόλις ροδίσουν προσθέτετε τομάτες σε κυβάκια. Τα φέρετε δύο βόλτες και προσθέτετε μια χούφτα μαύρες, ψιλές σταφίδες, μια χούφτα κουκουνάρι και μια κάπαρη.
Κατεβάζετε τη σάλτσα από τη φωτιά και ανακατώνετε με τις μελιτζάνες. Σερβίρετε με ψιλοκομμένο μαϊντανό και/ή δυόσμο. Το φαγάκι μένει στο ψυγείο και σερβίρεται άνετα –ίσως και καλύτερα- και την επόμενη ημέρα.
