Γράφει ο Σχολαστικός
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που επιβάλουν να έχει φύγει ήδη από την κυβέρνηση ο Παύλος Πολάκης. Ένας π.χ. είναι ότι, παρ’ ότι υπουργός Υγείας υπεύθυνος για την καμπάνια κατά του καπνίσματος , ο ίδιος καπνίζει μέσα στο υπουργείο. Ένας άλλος ότι μιλεί για παραδικαστικό, αλλά δεν είναι δε θέση να προσκομίσει κανένα στοιχείο. Ο τρίτος ότι θεωρεί δικαιολογημένη ενδεχόμενη αντίδραση πολιτικού σε – άδικες – έστω επικρίσεις εναντίον του, αν να βάλει τους επικριτές στο χώρα.
Προσθέστε και διάσπαρτες δηλώσεις του για λαμόγια, μιζαδόρους, σκυλάκια της διαπλοκής και βάλε, για τα οποία όμως δεν έχει να παραθέσει ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις αλλά χαρακτηρισμούς και όποιον πάρει η μπάλα.
Το πρότυπο Πολάκη απέχει από το πρότυπο, όχι του σύγχρονου ή του αριστερού πολιτικού, αλλά του πολιτικού γενικά. Αλίμονο αν οι δημόσιοι άνδρες πετάνε κουβέντες στον αέρα ελπίζοντας ότι θα συναντήσουν την επιδοκιμασία κάποιων χωρίς υποχρέωση να τεκμηριώνουν αυτό που λένε.
Όπως και οι πολίτες μπορούν να ξέρουν, ή να υποψιάζονται κάτι, αλλά όταν το αναφέρουν πρέπει να είναι και σε θέση να το αποδείξουν. Χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι επειδή δεν μπορούν αυτό που λένε είναι πραγματικά αβάσιμο. Απλώς στη Δημοκρατία έχουμε συμφωνήσει σε κάποια πράγματα.
Ο Πολάκης λοιπόν είναι καταδικαστέος ως πολιτικός και πολύ περισσότερο ως υπουργός – και ας προσπαθούν κάποιο φίλοι του να του βρουν ελαφρυντικά ντομπροσύνης. Η πολιτική δεν ασκείται με όρους παλικαριάς.
Να καταδικάσουμε λοιπόν τον Πολάκη, αλλά να μην φτάσουμε στο άλλο άκρο. Ότι δεν υπάρχει διαφθορά, δεν υπάρχει διαπλοκή, δεν υπάρχουν απολογητές της στα ΜΜΕ, δεν υπάρχουν δικαστές επίορκοι, δεν υπάρχουν μιζαδόροι και δεν έχει υπάρξει καταλήστευση του δημοσίου χρήματος. Ότι όλα αυτά δεν έχουν στην ούγια συγκεκριμένα πρόσωπα και συμφέροντα που χειραγωγούν το δημόσιο βίο.
Αυτό ακριβώς προσπαθούν να προβάλουν γνωστοί κεκράκτες γνωστών διεφθαρμένων συστημάτων. Εκμεταλλευόμενοι την αμετροέπεια του Πολάκη αντιπαραθέτουν ότι αν έχει στοιχεία να πάει στον εισαγγελέα. Και αφού δεν πάει, θίγει όλο το δικαστικό σώμα, όλους τους δημοσιογράφους, όλους τους επιχειρήματος. Άρα δεν υπάρχει τίποτε από αυτά στα οποία αναφέρεται. Εκείνοι που μας χρώσταγαν μας παίρνουν και το βόδι.
Παλιό το κόλπο. Επί Σημίτη, ο Γιάννης Καψής βουλευτής και μέλος τη Κεντρικής Επιρροή του ΠΑΣΟΚ – και πριν υπουργό φυσικά-αναφέρθηκε σε μια συνεδρίαση στον τότε Πρωθυπουργό και πρόεδρο του Κινήματος, σε φαινόμενα διαφθοράς- ειδικά στην περιφέρεια του. Ο Πρωθυπουργός αντί να ανησυχήσει του είπε σε …. αυστηρό ύφος “αν έχει στοιχεία να τα πάει στη δικαιοσύνη”. Αυτός ήταν αμέτοχος- και ας καταλάβαινε ότι αναφερόταν σε συνεργάτες του.
Όπως κάνουν σήμερα κάποιοι θαυμαστές του που δια του Πολάκη μοιράζουν πιστοποιητικά εντιμότητας και την πέφτουν σε όσους το αμφισβητούν δημοσίως – κακώς χωρίς στοιχεία. Άσχετα αν ο κόσμος τοχει τούμπανο…..
Είναι σαν αυτό που είπε στις καλές εποχές του ο Θ. Πάγκαλος: “Κάθε φορά που ανέφερα τη διαφθορά στο Ε.Γ. ο Σημίτης δυσφορούσε- όχι για τη διαφθορά, αλλά γιατί την ανέφερα”.
