Γ. Λακόπουλος : Ποιος σκότωσε τον Πρωθυπουργό- εκδόσεις Καστανιώτη.
1. < Μόλις σκότωσαν τον Πρωθυπουργό……>
Η συνέλευση της Νομαρχιακής Επιτροπής πήγαινε προς το τέλος της. Ο Αντώνης Θεοδωρίδης κοίταξε τις σημειώσεις του- ένας δυο ομιλητές έμεναν. Έπιασε τον εαυτό του να ανησυχεί με όσα είχε ακούσει. Δέκα χρόνια μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος είχε παρακολουθήσει αμέτρητες συνελεύσεις. Και πολλές φορές είχε χειριστεί δύσκολες καταστάσεις με τις κομματικές οργανώσεις. Πάντα τα έβγαζε πέρα. Ήξερε να κουμαντάρει τις διαδικασίες .
Άλλωστε είχε την τακτική του. Άκουγε ολόκληρες ώρες τους ομιλητές να φλυαρούν και στο τέλος παραδέχονταν ότι είχαν δίκιο. Ότι τα πράγματα δεν ήταν καλά , αλλά ο πρόεδρος το κόμματος έχει γνώση της κατάστασης, και στο εξής η φωνή της βάσης θα ακούγονταν περισσότερο. Έτσι κατάφερνε να ενσωματώνει τις διαφωνίες και να επιβάλει την γραμμή της ηγεσίας . Καθώς όλοι ήξεραν τη θέση του στο κόμμα , ο λόγος του έπειθε.
Τώρα έβλεπε ότι τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Το κόμμα πήγαινε σε συνέδριο. Ένα κρίσιμο συνέδριο στο οποίο όλα θα μπορούσαν να συμβούν. Ακόμη και αλλαγή ηγεσίας. Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του κόμματος Ανδρέας Κωνσταντίνου ήταν εδώ και πολύ καιρό σε δύσκολη θέση. Και στο συνέδριο κινδύνευε να ηττηθεί. Αυτό θα είχε συνέπειες. Πολύ δύσκολα θα μπορούσε να παραμείνει πρωθυπουργός αν έχανε την προεδρία του κόμματος.
Από την αρχή της προσυνεδριακής περιόδου ο Θεοδωρίδης διαπίστωσε ότι οι πιθανότητες για ανατροπή του Κωνσταντίνου, ήταν πολλές και κάθε μέρα γινόταν περισσότερες. Οι εσωκομματικές αντιδράσεις φούντωναν και έβλεπε το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια του .Δεν ήξερε πώς να αντιδράσει στην αμφισβήτηση της ηγεσίας που όλο και μεγάλωνε.
Η φωνή του ομιλητή στην αίθουσα υψώθηκε και τον έβγαλε από τις σκέψεις του
<Και τελειώνοντας , πρέπει να σας πω ότι ο εκπρόσωπος της ηγεσίας ήλθε εδώ για να μας πει ότι εμείς δεν ξέρουμε την πραγματικότητα. Κάνει λάθος. Με την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση οδηγούμαστε στην ήττα και γι αυτό αυτή η πολιτική πρέπει να αλλάξει, στο συνέδριο>
Ο Θεοδωρίδης κοίταξε το ακροατήριο. Σχεδόν όλοι έδειχναν να συμμερίζονται τις απόψεις του ανθρώπου που μιλούσε . Δεν τον εξέπληξε καθώς ήξερε ότι στη συγκεκριμένη κομματική οργάνωση είχε πάντα πολλούς υποστηρικτές η εσωκομματική αντιπολίτευση. Ακούγοντας τους ομιλητές διέκρινε ότι είχαν πάρει γραμμή να επιτεθούν στον Κωνσταντίνου.
Σκέφθηκε ότι η πόλωση μπορεί να τον ευνοεί, αλλά απέρριψε την ιδέα. Δεν ήταν καλό ότι τα μεσαία στελέχη των οργανώσεων μιλούσαν τόσο σκληρά για την ηγεσία.
Η ανησυχία μεγάλωσε μέσα του καθώς σκέφθηκε ότι την επόμενη εβδομάδα θα συνεδρίαζε η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος για να αποφασίσει τους όρους διεξαγωγής του συνεδρίου και δεν ήταν καθόλου σίγουρος ότι οι αποφάσεις θα εύκολες για τον Πρωθυπουργό .
Εν τω μεταξύ οι εσωκομματικοί αντίπαλοι του Κωνσταντίνου είχαν εξορμήσει στις οργανώσεις . Για να τους αντιμετωπίσει ο Πρωθυπουργός έστειλε τους δικούς του υποστηρικτές στην περιφέρεια. Ο Θεοδωρίδης ανέλαβε τις πιο δύσκολες περιοχές, σαν αυτή που βρισκόταν τώρα. Από το κλίμα που συνάντησε κατάλαβε ότι η κατάσταση έτεινε να βγει έκτος έλεγχου. Ποτέ άλλοτε η εσωκομματική αντιπολίτευση δεν είχε τόση απήχηση στη βάση του κόμματος.
Όταν κατέβηκε από το βήμα και ο τελευταίος ομιλητής, τράβηξε το μικρόφωνο προς το μέρος του.
<Το κόμμα μας ήταν πάντα ένα δημοκρατικό κόμμα και οι πολλές απόψεις είναι η δύναμή μας. Χαίρομαι γιατί σήμερα πολλοί μίλησαν με ειλικρίνεια και επεσήμαναν τα προβλήματα. Αυτά τα προβλήματα τα ξέρουμε και στην τελευταία συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου ο ίδιος ο πρόεδρος τα υπογράμμισε. Προς θεού όμως. Σε καμία περίπτωση τα υπαρκτά προβλήματα δεν πρέπει να απειλήσουν την ενότητα και τη συνοχή μας. Το κόμμα πρέπει να βγει ενωμένο από το συνέδριο και ο πρόεδρος εγγυάται ότι θα αξιοποιηθούν όλα τα στελέχη, ώστε να δώσουμε νικηφόρα την επόμενη εκλογική μάχη…..>
<Μα τι μας λες τώρα , εσείς έχετε αποκλείσει το μισό κόμμα > πετάχτηκε κάποιος από κάτω.
Ο Θεοδωρίδης προσπάθησε να τον αποφύγει και συνέχισε.
<Πρέπει να ξεφύγουμε από την εσωστρέφεια γιατί ο ελληνικός λαός που μας ανέθεσε την κυβέρνηση περιμένει πολλά από εμάς. Στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, τη Δευτέρα θα τεθούν όλα τα ζητήματα, ώστε να μπούμε ενωμένοι στην τελική ευθεία προς το συνέδριο, που πρέπει να είναι ένα συνέδριο σύνθεσης και προοπτικής. Το σύνθημά μας πρέπει να είναι: όλοι μαζί για τη νίκη>.
< Όπως το πάτε η νίκη χάθηκε ήδη> του αντέτεινε ο ίδιος από την αίθουσα.
<Εγώ δεν σε διέκοψα>, τον σταμάτησε ο Θεοδωρίδης.< Η διαδικασία τελείωσε και σας άκουσα όλους με προσοχή. Πρέπει να σεβόμαστε το διάλογο. Δεν ήλθα εδώ για να αντιδικήσουμε, αλλά για να βρούμε αυτά που μας ενώνουν>.
< Πώς να τα βρούμε όταν η κυβέρνηση με την πολιτική της στέφει εναντίον μας όσους μας ψήφισαν;. Οι υπουργοί αγνοούν την οργάνωση , ακόμη και τους βουλευτές μας έχουν στο περιθώριο> συνέχισε ακάθεκτος ο άλλος.
< Αυτά τα είπες και στην ομιλία του, τώρα δεν έχεις το λόγο>, είπε αυστηρά ο Θεοδωρίδης και κοίταξε τις σημειώσεις του.
Συνέχισε να μιλάει για δέκα λεπτά περίπου, παρ ότι αντιλαμβάνονταν ότι το ακροατήριο δεν συμφωνούσε μ αυτά που άκουγε. Από την πείρα του ήξερε με τέτοιο κλίμα στις οργανώσεις, ο Κωνσταντίνου δεν είχε πολλές ελπίδες στο συνέδριο.
Ανακοίνωσε ότι θα ζητήσει από τον πρωθυπουργό να στείλει ένα κυβερνητικό κλιμάκιο για να συζητήσει με τη Νομαρχιακή Επιτροπή τα προβλήματα της περιοχής. Μέσα του πίστευε ότι το ίδιο έπρεπε να γίνει σε όλη τη χώρα . Έβλεπε ότι το μόνο που του έμεινε για ενισχύσει την επιρροή του Κωνσταντίνου ήταν να χρησιμοποιήσει την κυβέρνηση και το κράτος. Έτσι θα αποδυνάμωνε όσο ήταν δυνατό την εσωκομματική αντιπολίτευση και θα συσπείρωνε τα στελέχη της περιφέρειας στο πλευρό του πρωθυπουργού..
Με την δευτερολογία του Θεοδωρίδη τελείωσε η συνέλευση. Ο γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής του ανακοίνωσε ότι έχουν ετοιμάσει , εκεί κοντά, ένα τραπέζι και τους ακολούθησε. Η συνηθισμένη διαδικασία. Τρώγοντας είπαν πολλά για την κυβέρνηση και το κόμμα, τον ρωτούσαν για τα σχέδια του Κωνσταντίνου και για διάφορες φήμες που κυκλοφορούσαν τον τελευταίο καιρό για ανασχηματισμό μετά το συνέδριο .
Τους απαντούσε με ένα δήθεν εμπιστευτικό τρόπο, φροντίζοντας να μην εκτίθεται , καθώς ήξερε ότι όσα λέει θα μεταφερθούν αυτολεξεί στους εσωκομματικούς αντιπάλους του Κωνσταντίνου. Σ αυτά ο Θεοδωρίδης ήταν έμπειρος και ποτέ δεν του ξέφευγε κάτι που θα μπορούσε να του δημιουργήσει προβλήματα.
Με την κουβέντα πέρασε η ώρα. Σηκώθηκε και τους ευχαρίστησε όλους, δίνοντας τη διαβεβαίωση ότι θα τα ξαναπούν σύντομα , ότι το συνέδριο θα δώσει λύσεις στα προβλήματα του κόμματος και δεν πρέπει να ανησυχούν.
Μπήκε στο αυτοκίνητο του για να επιστρέψει στην Αθήνα. Πάντα όταν έβγαινε στην επαρχία οδηγούσε μόνος. Μπορούσε να πάρει οδηγό, αλλά το απέφευγε και είχε τους λόγους του. Δεν ήθελε να ξέρει κανείς τα δρομολόγια του, ούτε να ακούει τα τηλεφωνήματα του.
Δέκα χιλιόμετρα έξω από την πόλη εγκατέλειψε τον κεντρικό δρόμο και μπήκε σ ένα στενό. Συνέχισε για λίγο και είδε μπροστά του την εξώπορτα ενός σπιτιού. Παρκάρισε και χτύπησε το κουδούνι.
Ήταν το εξοχικό σπίτι ενός μέλους της Νομαρχιακής Επιτροπής. Ο ιδιοκτήτης ήταν ήδη εκεί και σε λίγο άρχισαν να καταφθάνουν και αλλά αυτοκίνητα. Ήταν μια μικρή ομάδα στελεχών που είχε οργανώσει από καιρό ο Θεοδωρίδης στο νομό.
Μια οργάνωση μέσα στην οργάνωση.
Τέτοιες ομάδες υπήρχαν σε όλη τη χώρα . Τις είχε δημιουργήσει ο ίδιος ο Θεοδωρίδης , πριν ακόμη γίνει Πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνου. Δεν άφηνε τα πράγματα στην τύχη τους και είχε στήσει σε κάθε νόμο ένα μικρό πυρήνα στελεχών που έδιναν αναφορά μόνο στον ίδιο.
Στην αρχή αυτοί οι πυρήνες είχαν σαν αποστολή να αναδείξουν στην ηγεσία τον Κωνσταντίνου. Αλλά ο Θεοδωρίδης δεν τις διέλυσε μετά την επικράτηση του. Τις είχε ανάγκη για να παρακολουθεί στελέχη που αμφισβητούσαν την ηγεσία. Με μια τέτοια ομάδα βρισκόταν τώρα. Ήταν καμιά δεκαριά άνθρωποι, όλοι πιστοί οπαδοί του Κωνσταντίνου. Ζήτησε καφέ και μπήκε αμέσως στο θέμα.
<Λοιπόν παιδιά τα πράγματα είναι δύσκολα. Όπως είδατε οι άλλοι σήμερα ήταν στην ίδια γραμμή: να αλλάξουμε πολιτική, χάνουμε τις εκλογές, χρειάζεται ενότητα και τέτοια. Ήδη ξεκίνησαν εξόρμηση στις οργανώσεις . Έτσι θα μας πάνε μέχρι το συνέδριο. Ακριβώς την ίδια γραμμή έχουν παντού. Και από ότι μαθαίνουμε τη Δευτέρα στην Κεντρική Επιτροπή θα πέσει το σύνθημα για περισσότερη αμφισβήτηση. Ο πρόεδρος θα απαντήσει , αλλά έτσι όπως είναι τα πράγματα το συνέδριο είναι κρίσιμο>.
<Να βγάλει από την κυβέρνηση όσους τον αμφισβητούν>, πετάχτηκε κάποιος. <Αφού διαφωνούν με την πολιτική της κυβέρνησης , να παραιτηθούν>.
<Ήσυχα Κώστα>, τον έκοψε ο Θεοδωρίδης.< Αυτό δεν μπορεί να γίνει τώρα. Αν το κάνει μέχρι το συνέδριο τους δίνουμε έδαφος να παίξουν>.
Ο Θεοδωρίδης ήξερε ότι μετά το συνέδριο ο Κωνσταντίνου ήταν αποφασισμένος να πάει σε ανασχηματισμό και να δώσει ένα καλό μάθημα όχι μόνο στους εσωκομματικούς αντιπάλους τους, αλλά και σε κάποιους φίλους του ασκούσαν τελευταία κριτική που τον ενοχλούσε. Δεν υπήρχε όμως λόγος να αποκαλύψει αυτά τα σχέδια.
<Προέχει να κερδίσουμε το συνέδριο> συνέχισε . <Γι αυτό πρέπει να είμαστε δυνατοί. Και δυστυχώς δεν είμαστε. Όπως ξέρετε πολλοί δικοί μας σηκώνουν μπαϊράκι. Ο πρόεδρος είναι απογοητευμένος μ αυτούς περισσότερο. Πρέπει όμως να είμαστε όλοι μαζί και δεν είμαστε. Κινδυνεύουμε να πάμε στο συνέδριο διασπασμένοι>.
< Δικοί μας…. Ποιοι δικοί μας, αυτοί είναι χειρότεροι> είπε κάποιος.< Τους βλέπω στην τηλεόραση να λένε ότι αν δεν αλλάξουμε πολιτική θα χάσουμε τις εκλογές και δεν καταλαβαίνω. Με ποιον είναι τέλος πάντων>.
<Με τον εαυτό τους είναι Θανάση. Θέλουν να βγει από τη μέση ο πρόεδρος και να αναλάβουν αυτοί. Όλοι όμως ξέρουμε ότι χωρίς τον Κωνσταντίνου το κόμμα δεν έχει καμιά τύχη. Χάρη στο δικό του κύρος κερδίσαμε δύο φορές τις εκλογές και πιστεύω ότι μ αυτόν μόνο επικεφαλής μπορούμε να τις ξανακερδίσουμε. Αν χάσουμε όμως το συνέδριο , καταλαβαίνετε τι θα γίνει.>
<Εμείς καταλαβαίνουμε, αυτοί δεν καταλαβαίνουν>;
<Καταλαβαίνουν, αλλά ο καθένας έχει τις φιλοδοξίες του. Προσωπικά πιστεύω ότι κανείς τους δεν θα παρατραβήξει στο σκοινί και στο συνέδριο θα είναι όλοι μαζί μας. Όποτε το θέμα είναι να ελέγξουμε την κατάσταση απέναντι στην εσωκομματική αντιπολίτευση , όποτε οι δικοί μας θέλουν δεν θέλουν θα ακολουθήσουν>.
<Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε Αντώνη>, πήρε το λόγο ο ιδιοκτήτης του σπιτιού, ο Ντίνος. <Είδες όμως και μόνος σου σήμερα ότι τα πράγματα είναι δύσκολα, Μας βάζουν θέματα στα οποία δεν έχουμε απάντηση. Και δεν μπορούμε να κρατήσουμε ούτε το δικό μας κόσμο. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους οι άλλοι βρίσκουν και τα κάνουν. Η κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει την περιοχή. Μίλησα με υπουργούς , τους είπα τα προβλήματα, αλλά ανταπόκριση δεν βρήκα .Μας έχουν στη γωνία>.
<Ντίνο έχεις δίκιο. Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν το πρωί. Θα πάω στον πρόεδρο να στείλει στο νομό τους αρμόδιους υπουργούς για να βρουν λύσεις. Νομίζω ότι όσο προχωράμε προς το συνέδριο τα πράγματα θα είναι καλύτερα. Να κοιτάξετε μόνο να το εκμεταλλευτείτε. Και στις συζητήσεις που θα κάνετε να τους φωνάξετε όλους . Ακόμη και αυτούς που κάνουν κριτική. .>
Η κουβέντα συνεχίσθηκε για αρκετή ώρα Ο Θεοδωρίδης έδωσε οδηγίες, τους είπε να είναι όλοι σε επιφυλακή, να μην αφήσουν μέλος που να μην το πλησιάσουν και ετοιμάσθηκε για την αναχώρηση.
Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το κινητό του τηλέφωνο και στην οθόνη είδε έναν αριθμό που τον έκανε να απορήσει.. Από αυτό το τηλέφωνο τον καλούσαν από το μέγαρο Μαξίμου μόνο σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης ή όταν ήθελε να του μιλήσει ο ίδιος ο Κωνσταντίνου. Κάπως ανήσυχος πάτησε το κουμπί της ακρόασης. Δεν πρόλαβε να μιλήσει.
<Αντώνη που είσαι:> άκουσε το διευθυντή του γραφείου του Πρωθυπουργού, το Σταύρο Ντελή. Του φάνηκε αναστατωμένος.
<Σταύρο τι συμβαίνει;>
<Αντώνη ….>είπε ο άλλος κι έβαλε τα κλάματα.
<Για το Θεό Σταύρο τι συμβαίνει;>
<Συμφορά…. Σκότωσαν τον πρόεδρο…>
Λίγο έλειψε να του φύγει το τηλέφωνο από το χέρι. Όσοι ήταν στο δωμάτιο κατάλαβαν ότι κάτι ασυνήθιστο υπάρχει και τον κοίταζαν άφωνοι.
<Τι λες τώρα; Είσαι μετά καλά σου; Ποιος; Που; Γιατί;>
<Δεν είναι ούτε δέκα λεπτά, τρέξε αμέσως>.
<Ποιος Σταύρο; Γιατί,> ούρλιαξε ο Θεοδωρίδης.
<Τρέξε Αντώνη, έλα κατ ευθείαν εδώ>.
<Ξεκινάω αμέσως, αλλά θα μου πάρει δυο ώρες>.
Έκλεισε το τηλέφωνο και έπιασε το μέτωπο του με τα δυο του χέρια. Δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει αυτό που άκουσε.
<Ένα ποτήρι νερό >, είπε.
Κάποιος έτρεξε στην κουζίνα. Ο Θεοδωρίδης σήκωσε το κεφάλι. Το βλέμμα του ήταν θόλο.
<Παιδιά, μόλις τώρα με ειδοποίησαν ότι κάτι συνέβη στον πρόεδρο. Ίσως έχουμε πολιτική δολοφονία. Φεύγω αμέσως>.
Μια γυναίκα που δεν την είχε ξαναδεί του έφερε ένα ποτήρι νερό. Στο δωμάτιο επικρατούσε αναστάτωση. Εκείνη τη στιγμή μπήκε η σύζυγος του ιδιοκτήτη.
<Ντίνο, Ντίνο > , είπε αναστατωμένη στον άνδρα της. < Μόλις τώρα η τηλεόραση είπε ότι στην Αθήνα σκότωσαν τον Πρωθυπουργό>.
Ο Θεοδωρίδης δεν έμεινε να ακούσει τη συνέχεια. Άνοιξε την πόρτα χωρίς καν να χαιρετήσει κανένα και πετάχτηκε έξω. Άκουσαν το αυτοκίνητο του να μουγκρίζει καθώς έπαιρνε το δρόμο της επιστροφής.
(Συνεχίζεται..)