Νέα κυβέρνηση ισορροπιών και συμβιβασμών  

ΑΠΕ-ΜΠΕ /ΠANTEΛΗΣ ΣΑΪΤΑΣ

Του Μελέτη Ρεντούμη

ΡΕΝΤΟΥΜΗΣ ΜΕΝΕΛΑΟΣ

Ο πολυπόθητος ανασχηματισμός ανακοινώθηκε, οι επιλογές του πρωθυπουργού οριστικοποιήθηκαν και πλέον η χώρα διαθέτει μια νέα κυβέρνηση υπό τον Αλέξη Τσίπρα, με στόχο όπως τονίζει ο ίδιος, να επιταχυνθούν οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές και να κλείσει θετικά η 2η αξιολόγηση του 3ου Μνημονίου.

Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι αν ο βασικός στόχος ήταν και είναι η δεύτερη αξιολόγηση, τότε ο πρωθυπουργός άργησε χαρακτηριστικά να κάνει τις κινήσεις του, δεδομένου ότι τα εκκρεμή ζητήματα και τα προαπαιτούμενα υπάρχουν από το καλοκαίρι και με τις παλινωδίες διαφόρων υπουργών έμεναν χωρίς καμία εξέλιξη.

Εκτός αυτού, ένας ανασχηματισμός δεν μπορεί να έχει μόνο σαν βασικό στόχο μια δημοσιονομική αξιολόγηση για τον επόμενο μήνα, αλλά να θέτει τις βάσεις αφενός για ένα στρατηγικό και μεσοπρόθεσμο σχέδιο για την χώρα και αφετέρου να ενισχύει την αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων.

Φαίνεται όμως τελικά, ότι ο πρωθυπουργός πιεζόμενος τόσο από τους δανειστές, από την εσωτερική οικονομική κατάσταση, όσο και από τις δημοσκοπήσεις που φέρουν τον Σύριζα πολύ πίσω από τη ΝΔ στην πρόθεση ψήφου, έκανε επιλογές συμβιβασμού και ισορροπιών προσπαθώντας απλά να κλείσει εσωκομματικά ζητήματα και τίποτα παραπάνω.

Πιο συγκεκριμένα, στάθμισε ποιος υπουργός θα ήταν ίσως λιγότερος επικίνδυνος αντιπολιτευτικά μένοντας εκτός κυβέρνησης και κατέληξε στο Νίκο Φίλη, ο οποίος πλήρωσε ακριβά την σύγκρουσή του και τις δηλώσεις του για την εκκλησία.

Βέβαια και ο διάδοχος του Ν. Φίλη, ο Κ. Γαβρόγλου έχει ακριβώς τις ίδιες σκέψεις αλλά προφανώς θα τις εκφράζει διαφορετικά και πιο προσεκτικά αυτή τη φορά.

Σε αντίθεση με την παραπάνω περίπτωση, ο πρωθυπουργός προτίμησε ν’αφήσει στην κυβέρνηση τον Πάνο Σκουρλέτη, παρά τις μεγάλες αντιρρήσεις του επί της κυβερνητικής πολιτικής για τις ιδιωτικοποιήσεις, αναθέτοντάς του το πιο ουδέτερο υπουργείο των Εσωτερικών, ενώ πάλι για το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων ο Θ. Δρίτσας απομακρύνθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από το υπουργείο Ναυτιλίας.

Ίσως οι βασικότερες και πιο δομικές αλλαγές στην κυβέρνηση, είναι η αλλαγή στο Υπουργείο Εργασίας με διάδοχο του Γ. Κατρούγκαλου τη 31χρονη Έφη Αχτσιόγλου, καθώς και την ανάληψη από τον Δ.Παπαδημητρίου του υπουργείου Οικονομίας στη θέση του Γ. Σταθάκη.

Βέβαια όλοι αναμένουν οι νέοι υπουργοί να ξεχάσουν παλαιότερες ακραίες δηλώσεις τους τόσο περί σκισίματος των Μνημονίων όσο και περί παράλληλου νομίσματος και να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις στο να επιτελεστεί άρτια το κυβερνητικό έργο.

Ο μεγαλύτερος ίσως συμβιβασμός και ελιγμός ταυτόχρονα από τον Α. Τσίπρα, αφορά το πρόσωπο του Ν. Παππά που απασχόλησε όσο κανείς τα μέσα λόγω του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες. Παρά την σοβαρή εμπλοκή του διαγωνισμού και την απόφαση του ΣτΕ για την αντισυνταγματικότητα του νόμου, ο υπουργός όχι μόνο δεν απομακρύνθηκε αλλά δημιουργήθηκε και νέο υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής με ειδικό χαρτοφυλάκιο για το Ν. Παππά, διατηρώντας μάλιστα τις αρμοδιότητες των μέσων ενημέρωσης.

Είναι προφανές ότι ο ανασχηματισμός που επιχειρήθηκε είναι ένα μείγμα νέας μνημονιακής πολιτικής, με άρωμα κομματικής ισορροπίας σε όλα τα επίπεδα καθώς και συμβιβασμούς με στενούς συνεργάτες για ν’αποφευχθεί  μια εκτεταμένη αντιπολίτευση στο εσωτερικό του κόμματος αλλά και της κυβέρνησης.

Αυτός είναι και ο λόγος που ο πρωθυπουργός δεν επέλεξε τελικά ούτε πασοκογενείς αλλά ούτε και εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς με εμπειρία από την αγορά.

Τα πρόσωπα βέβαια από μόνα τους δεν μπορούν να κάνουν την διαφορά, καθώς καλούνται να υπηρετήσουν συγκεκριμένες πολιτικές. Αν αυτές οι πολιτικές έχουν περιεχόμενο και οδηγήσουν την χώρα σε μία νέα αναπτυξιακή πορεία, τότε σίγουρα θα πρόκειται για ένα θετικό εγχείρημα.

Παρ’όλα αυτά, οι ιδεολογικές αγκυλώσεις του παρελθόντος σε συνδυασμό με τις κομματικές επιλογές, είναι βέβαιο πώς θα δυσκολέψουν σε μεγάλο βαθμό την αποτελεσματικότητα του κυβερνητικού έργου.

 

Ο Μελέτης Ρεντούμης  είναι οικονομολόγος τραπεζικός.