Νίκος Κοτζιάς: ταλαντούχος, σκληρός και επίμονος.

Ο Έλληνας ΥΠΕΞ κ. Νίκος Κοτζιάς έφυγε πρόσφατα από την Ουάσιγκτον ανακοινώνοντας με πομπώδες ύφος ότι παρουσίασε αναλυτικά στον Αμερικανό ομόλογο του όλα τα θέματα εξωτερικής πολιτικής αλλά, ως συνήθως, ξέχασε το θέμα της Ελληνικής ΑΟΖ.

Του Γ. Λακόπουλου.


Φράσεις όπως <ολιγαρχικές δομές> ή <διεθνής καταμερισμός και εργασίας> που διανθίζουν το λόγο του, αποκαλύπτουν τους επιχρωματισμούς της διαδρομής του. Και θέσεις όπως < Ελλάδα χωρίς ευρωζώνη σημαίνει, ότι δεν θα υπάρχει και ευρωζώνη > αναδεικνύουν το σημερινό δόγμα του.Ο Νίκος Κοτζιάς  , ως  επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας,  πολιτεύεται σαν ινστρούχτορας πρωτίστως.
Είναι ίσως ο πρώτος που καπάρωσε υπουργείο μόλις άρχισε να διαφαίνεται στον ορίζονται η προοπτική της εξουσίας για τον ΣΥΡΙΖΑ. Στο πρόσωπο του ότι ο Αλέξης Τσίπρας βρήκε πολλά από τα στοιχεία που τον συναρπάζουν. Αναλύσεις της διεθνούς κατάστασης από μαρξιστική σκοπιά, μέχρι τις εμπειρίες που αποκόμισε ο Κοτζιάς πρώτα σαν εμπειρογνώμονας και μετά σαν στενός συνεργάτη ς του Γ. Παπανδρέου στον υπουργείο Εξωτερικών. Εκεί είχε τον Χάρη Παμπούκη να τον κοντρολάρει,– στον ΣΥΡΙΖΑ δεν βρέθηκε κανένας, ή δεν τόλμησε.

Ο Κοτζιάς είναι ιδιαίτερα ταλαντούχος και καταρτισμένος πανεπιστημιακός-κυρίως στους τομείς που τον ενδιαφέρουν. Αλλά ταυτόχρονα είναι και δύσκολος άνθρωπος, εκρηκτικός και παρορμητικός. Είναι όμως δουλευταράς και ασυμβίβαστος.
Το 2007 ήταν ο άνθρωπος που μετά την ήττα κράτησε όρθιο τον Παπανδρέου και του πρότεινε τη γραμμή κοντά στα συμφέρονται με την οποία καθάρισε τον Βενιζέλο. Το οποίο ο Κοτζιάς αποκαλούσε βλαχοδήμαρχο. Αλλά το 2009 αρνήθηκε ένα υφυπουργείο γιατί του ήταν αδιανόητο να απολογείται στον Δρούτσα και έκοψε κάθε σχέση με τον νεοπαπανδρεισμό.
Όταν τελείωσε με το ΠΑΣΟΚ, στράφηκε στον ΣΥΡΙΖΑ χωρις καν να υπάρχει η προοπτική της εξουσίας. Τελικά πήρε την καλύτερη ρεβάνς απέναντι στον Παπανδρέου. Δεν τον έκανε αυτός υπουργό Εξωτερικών τον έκανε ο Τσίπρας- και ο ιδιος ψάχνει για δουλειά. Αυτός είναι ο Κοτζιάς: γοητευτικός και μαχητικός σαν υποστηρικτής, αλλά σκληρός και εκδικητικός σαν αντίπαλος. Συνήθως οι άλλοι διαλέγουν πως τον προτιμούν.
Εξηνταπενταρης σήμερα, απόφοιτος της Σχολής Μωραΐτη, σπούδασε Οικονομικά και Πολιτική Φιλοσοφία στην Αθήνα και στη Γερμανία, όπου και δίδαξε, όπως άλλωστε στη Μεγάλη Βρετανία και στις ΗΠΑ. Παλιός Λαμπράκης και μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ στη διάρκεια της χούντας, πέρασε εύκολα στην ΚΕ του ΚΚΕ. Καταδικάστηκε δυο φορές από στρατοδικείο και μεταδικτατορικά ήταν αυτός που καθοδήγησε κάποιες από τις μεγάλες απεργίες, όπως στην Πισινέ και τη Λάρκο το 1977.
Η πορεία του ως διανοούμενου είναι εντυπωσιακή, , καθώς μετείχε στη δημιουργία των επιστημονικών περιοδικών, αλλά και στο Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών και στο Ίδρυμα < Νίκος Πουλατζάς>. Συνεργάσθηκε με τις Εκδόσεις Καστανιώτη και Λιβάνη, υπήρξε αρθρογράφος σε πολλές εφημερίδες έγραψε 24 επιστημονικά βιβλία και αλλά 60 κυκλοφορούν με δικούς του προλόγους.
Στο ΚΚΕ είχε μακρινούς ορίζοντες, αλλά το 1989 παραιτήθηκε την βραδιά που συγκροτήθηκε η κυβέρνησης Τζανετάκη με τη συνεργασία Αριστεράς και Μητσοτάκη, αν και σήμερα δεν τον ενοχλεί η συνεργασία Αριστεράς Καμένου. Στο υπουργείο Εξωτερικών ήταν πρεσβευτής-εμπειρογνώμων και διεύθυνε κρίσιμες ομάδες έρευνας, προγραμματισμού και σχεδιασμού.
Είναι επίμονος και συχνά μονομερής στις επιδιώξεις του- και ως πολιτικός- έτσι όπως διαμορφώνονται από τις επιστημονικές απόψεις και τις ιδεολογικές παραδοχές τους. Είναι όμως πολύ ένας πολύ ενδιαφέρον άνθρωπος ,αλλά και πολύ σκληρός παίκτης. Όπως και με άλλους υπουργούς ο Τσίπρας ρισκάρισε πολλά αναθεωρώντας αυτό το χαρτοφυλάκιο στον Κοτζιά και ταυτόχρονα το υπουργείο Άμυνας στον Καμένο.
Ο Κοτζιάς όμως δεν ρισκάρισε τίποτε. Είναι από αυτούς που πιστεύουν κάτι που έλεγε ο αμερικανός συγγραφέας Άλβιν Τόφλερ: <Καλύτερα να σφάλλεις τολμώντας παρά να σφάλλεις όντας προσεκτικός>
.