Του Νίκου Λακόπουλου
“Η Ιστορία είναι το πιο επικίνδυνο χημικό του ανθρώπινου μυαλού. Διεγείρει τα όνειρα, δηλητηριάζει τα έθνη. Τα μπολιάζει με μεγαλομανία και μανία καταδίωξης”.
Πολ Βαλερί
Eίναι τραγικό, αλλά η όλη πολιτική της κυβέρνησης στηρίζεται σε εικασίες. Θα πατάξουμε την φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο, θα έρθει η ανάπτυξη, θα έχουμε έσοδα. Κι αν δεν έρθει; Mόλις το 4,5 % των Ελλήνων είναι τόσο αισιόδοξοι όσο ο Αλέξης Τσίπρας- το Πάσχα θάρθει η Ανάσταση της Οικονομίας, είπε χθες- κι ο πάντα χαμογελαστός υπουργός Οικονομίας, ο Σταθάκης. Τι πίνουν;
H πολιτική για το Μεταναστευτικό στηρίζεται σε μια απλή εικασία. Οι πρόσφυγες δεν έρχονται να μείνουν. Η Ελλάδα δεν έχει κανένα σχέδιο για το μέλλον, όπως δεν είχε ούτε για την θέση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο ένας υπουργός πίστευε πως αν κάνουμε πως φεύγουμε από την ευρωζώνη θα τρέξουν με τις πυτζάμες να μας δανείσουνε. Ο άλλος έβλεπε αποχώρηση από το ευρώ και ένταξη ….στο Σύμφωνο Βαρσοβίας, νομίζοντας πως ο Μπρέζνιεφ ζει ακόμα! Ο τρίτος πήγαινε στην Κίνα κι ο ξάδελφος του πρωθυπουργού στην ….Βενεζουέλα!
Ως παλιός πρόεδρος δεκαπενταμελούς ο Αλέξης Τσίπρας παρακολουθούσε τη …συνέλευση. Τελευταία στιγμή τον φώτισε ο Θεός κι έστριψε το πλοίο πριν πέσει στα βράχια, αλλά δεν άλλαξε και πορεία. Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα, βρίσκεται εκτός της μισής Ευρώπης. Αλλά -χα!- δεν μπορούν να μας διώξουν. Κι όσο για τη συνθήκη Σέγκεν δεν υπάρχει νομική διαδικασία για έξοδο.Ο πρωθυπουργός …απειλεί την Ευρώπη, πως αν δεν τηρήσει τα συμφωνημένα θα… Στο μεταξύ αριστερός- εκτός από …ζαβός- σημαίνει όλο και πολύ το να είσαι αμέριμνος, χαζοχαρούμενος και άνευ λόγου και αιτίας γελαστός και αισιόδοξος. Όπως αυτή η πρόεδρος της Βουλής που γελούσε ανεξήγητα μόνη της.
Δηλαδή τι θα κάνει ο πρωθυπουργός, αν οι Ευρωπαίοι δεν τηρήσουν τα “συμφωνημένα”; Θα φύγει και θα τους αφήσει ….μόνους τους; Ήδη ανακάλεσε τον πρέσβη στη Βιέννη. Θα ανακαλέσει κι άλλους; “Oι μοναχικές πρωτοβουλίες» δεν οδηγούν πουθενά» λέει ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. «Κινδυνεύει η ενότητα της Ευρώπης”. Κι ο Γιάννης Μουζάλας : «Η Ελλάδα δεν πρόκειται να αποδεχθεί να γίνει ένας Λίβανος για την Ευρώπη, “μία αποθήκη ψυχών». Δηλαδή, γιατρέ, τι θα πει δεν πρόκειται να το αποδεχθεί. Τι θα κάνετε; Τίποτα περισσότερο από ότι κάνετε ήδη. Η κυβέρνηση -και ο πρωθυπουργός- αρνείται να αποδεχθεί την πραγματικότητα.
Το στάδιο του ναρκισσισμού
Η σκέψη του Αλέξη Τσίπρα είναι πολύ απλή, αλλά ναρκισσιστική, από την εποχή που αυτός θα φέρει την μεγάλη ανατροπή στην Ευρώπη. Από τότε, όπως είπε ο υπουργός του Χρ. Βερναρδάκης, η άνοδος του Σάντερς στις ΗΠΑ οφείλεται στο brand name του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή η ισχύς του κόμματος είναι παγκόσμια. Χαρείτε! Πήραμε το Μανχάταν και πάμε για …Βερολίνο, όπως τραγουδά ο αγαπημένος μας Leonard Cohen.
Η μεγάλη ιδέα που έχει για τον εαυτό του ο Αλέξης Τσίπρας, ο μικρομεγαλισμός που κρύβει καλά την μεγαλομανία του αποτυπώνεται στην ομιλία του όταν λέει λ έ γ ω- αντί λέω-, τ ο ύ τ ο- αντί αυτό ή -όπως είπε χθες στη συνέντευξή του στον Νίκο Χατζηνικολάου, στον Star-πως η προσχώρηση του κόμματος του στο ευρωπαϊκό μπλοκ των Σοσιαλιστών δεν είναι δεξιά μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ. “Θέλουμε να δώσουμε την ευκαιρία στους σοσιαλιστές να μετακινηθούν αριστερά” είπε.
Η συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στο Σοσιαλιστικό Κόμμα δεν μετατοπίζει τον ίδιο στην σοσιαλδημοκρατία- ποτέ δεν θα γίνουμε σοσιαλδημοκράτες εμείς!- αλλά την μετατοπίζει σοσιαλδημοκρατία Αριστερά. Αλίμονο. Η εξωτερική πολιτική ασκείται με φτηνά συνθήματα φοιτητικού αμφιθέατρου, με ευχές και ηθικολογίες. Αλλά όπως, δίδασκε κάποτε ο Αστέρης Στάγκος, δεν υπάρχει ηθική στις διεθνείς σχέσεις. Η κυβέρνηση δεν είναι ΜΚΟ, όπως επί ΓΑΠ, ούτε φιλανθρωπική οργάνωση όπως θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πανηγυρίζουμε που από το ενάμισυ εκατομμύριο ανέργων δώσαμε σε 20.000 επίδομα ενοικίου. Ούτε οργανώνουμε συνέντευξη τύπου για τρεις χιλιάδες μολύβια σε φτωχά παιδιά -τόσο κιμπάρηδες!
O υπουργός Ναυτιλίας Θοδωρής Δρίτσας- ο μόνος που θυμάται πως …πρέπει να φύγουμε από το ΝΑΤΟ- άρχισε μια πρακτική- που στο ποδόσφαιρο ονομάζεται κατενάτσιο. Άρχισε …την επιβράνδυση της πορείας των προσφύγων μέσα στην Ελλάδα. Στο στρατό είναι η το παράγγελμα “σημειωτόν”. Η κυβέρνηση δεν έχει αποδεχθεί πολλά πράγματα, ακόμα κι αν αυτά έχουν γίνει. Τον υπουργό δεν τον ενημερώνουνε κι ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, όταν ψήφισε μνημόνιο- αν θυμάστε- κατουρήθηκε.
“Μεταναστευτική πολιτική η χώρα ούτε είχε τότε, ούτε απέκτησε μετά” γράφει ο Παύλος Τσίμας. Η προσαρμογή των ανθρώπων έγινε με ένα κοινωνικό αυτοματισμό, με το χρόνο, με το φιλότιμο. Η επίσημη πολιτική θα μπορούσε να συνοψιστεί στο τρίπτυχο: κάνε πως δεν τους βλέπεις, μην τους καταγράφεις, ταλαιπώρησέ τους όσο μπορείς, κι ας τους να βρουν τρόπο να φύγουν μόνοι τους για όπου τους βγάλει ο δρόμος τους…. Η περίοδος αυτή τελείωσε με πάταγο όταν η Χρυσή Αυγή μετέφερε την έδρα της στον Άγιο Παντελεήμονα και εισέβαλε στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης. Η νέα περίοδος είχε ως έμβλημά της την Αμυγδαλέζα».
Το πρόβλημα με τη νέα κυβέρνηση είναι πως θεωρεί ότι έχει πολιτική και μάλιστα αριστερή. Αλλά δεν αντιλαμβάνεται πως το “μεταναστευτικό” δεν οφείλεται απλώς στον πόλεμο- και θα λυθεί όταν αυτός τελειώσει, ούτε πως μια πολιτική εναντίον της Αμυγδαλέζας μπορεί να οδηγήσει σε περισσότερες “Αμυγδαλέζες”, ακόμα και σε λιγότερη κυριαρχία και εθνικό χώρο. Κι έτσι – η αριστερή κυβέρνηση- υποδέχεται με πανηγυρισμούς τον νατοϊκό στόλο, που μάλλον δεν αποτελείται από …κρουαζερόπλοια και δεν έρχεται ακριβώς ως μη κυβερνητική οργάνωση στο Αιγαίο.
Η εθνική μελαγχολία
Η κυβέρνηση αυτοσχεδιάζει. Ουσιαστικά «απειλεί» εκλιπαρώντας. «Αν δεν πιάσουμε τους στόχους ως τον Μάη, καήκαμε» λέει ο κ. Τσακαλώτος. Κι ο Δραγασάκης πως «αν δεν εξασφαλιστεί μια συμφωνία στη βάση της υφιστάμενης πρότασης, τότε κάθε επόμενη πρόταση θα είναι κατά πολύ χειρότερη”. “Το Πάσχα θα έρθει με την Ανάσταση Οικονομίας” λέει ο Αλέξης Τσίπρας. Τι παίρνει; Tίποτα. Τρώει πολύ σοκολάτα, λέει το ρεπορτάζ.
Mέσα σ΄αυτό το σκηνικό, η κυβέρνηση- με ναρκισσισμό- ενδιαφέρεται μόνο για την επιβίωσή της. Τον Ιούλιο οργάνωσε ένα δημοψήφισμα που δεν έχουμε καταλάβει ακόμα για να πάρει τις εκλογές. Η Ελλάδα γνώρισε μια ήττα, αλλά ο πρωθυπουργός το εμφανίζει ως νίκη.
“Είδαμε και πάθαμε να πείσουμε τον Ερντογάν να δεχθεί το ΝΑΤΟ” είπε ο πρωθυπουργός. “Ωστόσο, δηλώνουμε την έντονη ανησυχία μας αναφορικά με την παρουσία του ΝΑΤΟ” λέει η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Ευτυχώς που αυτές τις κρίσιμες στιγμές, ξέρουμε τι θέλουμε και είμαστε ….ενωμένοι. Άλλωστε είναι καλό να γίνονται διαδηλώσεις εναντίον της κυβέρνησης και αφού συμμετέχει κι ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως είπε η κυβερνητική εκπρόσωπος, πάμε για …αυτοδυναμία.
Ο προσωπικός ναρκισσισμός θεραπεύεται. Ο εθνικός όχι. Κι ο πολιτικός ναρκισσισμός- όπου ένα κόμμα ασχολείται υπερβολικά με τον εαυτό του, την εμφάνιση, τον τρόπο ομιλίας, ακόμα και την γλώσσα του (εκλογικού) σώματος και γενικότερα την εικόνα την οποία δημιουργεί στους άλλους-έχει μια διαφορά από τον προσωπικό. Ο ασθενής αισθάνεται καλά. Οι άλλοι πέφτουν σε -εθνική- μελαγχολία.
Η μελαγχολία αυτή-που διαγνώστηκε στην Γερμανία την δεκαετία ’20- μετά την Συνθήκη των Βερσαλλιών- γέννησε τον ναζισμό- δηλαδή την εξέλιξη ενός αισθήματος μειονεξίας σε επιθετικότητα. Ο μικρομεγαλισμός του Αλέξη Τσίπρα, ο “αριστερός” πολιτικός ναρκισσισμός και ο εθνικολαϊκός μεγαλοιδεατισμός δεν ξέρουμε που μπορεί να οδηγήσει. Ξέρουμε όμως που οδηγούν οι μεγαλοιδεατισμοί που εμπλέκουν το έθνος σε προεκλογικές καμπάνιες, την πολιτική με την ηθικολογία και τα προσωπικά πολιτικά οράματα με τις “εθνικές” επιδιώξεις. Και πως Αριστερά δεν σημαίνει “φιλανθρωπία”, αλλά δικαίωμα. Κι ότι είναι “εθνικό” δεν μπορεί να είναι “αριστερό” -αυτή είναι η διαφορά του πατριωτισμού με τον ψευτοπατριωτισμό, της Αριστεράς με την Ψευτο-Αριστερά.
