Του Νίκου Λακόπουλου
Το να κάνει απεργία η ΑΔΕΔΥ απεργία πριν ακόμα έρθει το μνημόνιο δεν ξέρω αν είναι θράσος ή βλακεία. Πάντως δείχνει ότι δεν υπάρχει καμιά ελπίδα σ΄αυτό τον τόπο.
Οι τρία- τέσσερα εκατομμύρια άνεργοι και χρεοκοπημένοι μικροαστοί δεν έχουν τόση δύναμη όση έχει η ΑΔΕΔΥ. Δεν έχουν καμιά δύναμη. Ακόμα και τα “εργατικά” κόμματα εκπροσωπούν επάξια την μικροαστική δημοσιουπαλληλία με πρώτο-πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ. Ως υπερσυνδικάτο υποσχέθηκε κυρίως πως δεν θα θίξει τα προνόμια, τις συντάξεις το “δημόσιο”δηλαδή τις συντεχνίες. Το πελατειακό κράτος.
Θα τα πληρώσει όλα η δυσθεώρητη -ίσως και αναιμική- Ολιγαρχία! Αλλά τι θα κάνουμε αν δεν έχουμε “αρκετή” ολιγαρχία; Πόσοι είναι πια οι Ολιγάρχες σ΄αυτή τη χώρα ή εντός της χώρας;
O αγώνας θα είναι νικηφόρος όπως με το νομοσχέδιο Γιανίτση. Δεν έχουν αντιληφθεί για τι μιλάμε οι της ΑΔΕΔΥ ή έχουν πολύ καλά αντιληφθεί; Σε μια κρίσιμη στιγμή για το κακότυχο αυτό έθνος, μερικοί βάζουν πάνω κι από το Λαό το Συνδικάτο. Με “συνείδηση ταξική” να δυσκολέψουμε το έργο της κυβέρνησης, την ώρα που οι προκλήσεις στο Αιγαίο αποδεικνύουν πόσο ευάλωτο είναι αυτό το “πάντα ευκολοπίστευτο και πάντα αυτο- προδομένο” έθνος.
Δυστυχώς δεν υπάρχει Συνδικάτο Ανέργων. Τα κλαδικά, τα συντεχνιακά δικαιώματα είναι πιο ιερά από όσους δεν έχουν τέτοια δικαιώματα, ούτε δουλειά, ούτε προσωπικότητα, ούτε συνδικαλιστική δύναμη, ούτε πρόσβαση, όπως η ΑΔΕΔΥ, στο κράτος. Ούτε δικαίωμα κι αυτοί να απεργήσουν. Τα κόμματα γίνονται μέρος του προβλήματος που θέλουν να λύσουν και τα συνδικάτα τροχοπέδη.
“Ο “αριστερός” οπορτουνισμός -γράφει ο Λένιν- εκδηλώνεται με υποτίμηση των αντικειμενικών νόμων της κοινωνικής εξέλιξης, με αδυναμία κατανόησης και εκτίμησης των εξελίξεων στη συνείδηση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, με τακτική τεχνητής «επιτάχυνσης» της επανάστασης, με τυχοδιωκτισμό”. Η κοινωνική του βάση είναι ένα στρώμα προνομιούχων υπαλλήλων που ξέρει να προσαρμόζεται.
Aπό το 1932 ο Ελ. Βενιζέλος που καθιέρωσε τα συνδικάτα, τις αργίες και τα δικαιώματα αγωνιζόταν να ενοποιήσει τα ασφαλιστικά ταμεία και δεν τα κατάφερε. Ο Μεταξάς ήταν πιο καλός με τα συνδικάτα, ώστε πολλοί νομίζουν πως αυτός έφτιαξε το ΙΚΑ. Ο Λένιν αντίθετα μερικά χρόνια πριν πίστευε ότι για το πέρασμα στον σοσιαλισμό, αρκούσε να…κόψει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων!
Έχω γράψει ήδη ένα άρθρο https://anoixtoparathyro.gr/ για το πως οι συντάξεις -των αγωνιστών, των ημετέρων, των δικών μας- ακόμα και οι πρόωρες και οι έμμεσες των νεώτερων “αγωνιστών- είναι -μαζί με τόσους άλλους λόγους όπως περισσότερο όσο όσο τα δάνεια και οι τόκοι- η αιτία οχτώ χρεοκοπιών στη χώρα.
Λίγο πριν την άνοδο του Χίτλερ τα γερμανικά συνδικάτα δέχτηκαν μείωση των μισθών τους λόγω της κρίσης. Αλλά εδώ εμείς έχουμε πια δυνατά συνδικάτα. Θα την ρίξουν την κυβέρνηση. Τη δική τους κυβέρνηση. Κι ας έλεγε ο Τσίπρας τόσα ωραία λόγια για το δίκιο των ανθρώπων – το δίκιο του εργάτη.
Ας ενωθούμε, όλοι μαζί, μη θεωρηθούμε και Εχθροί του Λαού. «Αγωνιζόμαστε για: Να μην ψηφιστεί το νέο αντιλαϊκό μνημόνιο. Ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών. Αθέτηση αποπληρωμής και μονομερή διαγραφή του χρέους. Συνεχίζουμε τους αγώνες μας, καθημερινά στους δρόμους και στις πλατείες”. Και ιδιαίτερα στα στενά και τα σοκάκια του μυαλού μας.
Η τελική ήττα θα είναι δική μας.
