Toυ Γ. Λακόπουλου
Ακόμη και στις συνεντεύξεις του στα διεθνή μέσα ενημέρωσης ο Κυριάκος Μητσοτάκης στολίζει την κυβέρνηση και ζητάει να φύγει για να πάρει ο ίδιος τη θέση της.
Οι παλιοί πολιτικοί ακολουθούσαν τον άτυπο κανόνα να μην στρέφονται κατά των πολιτικών αντιπάλων τους όταν βρίσκονταν στο εξωτερικό ή όταν απευθυνόταν στη διεθνή κοινή γνώμη. Τον τήρησαν όλοι οι επικεφαλής της ΝΔ πλην του Σαμαρά.
Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Ας δούμε την ουσία. Ο πρόεδρος της ΝΔ προβάλλει ότι “αυτή η κυβέρνηση εφαρμόζει τις λάθος πολιτικές“ και ότι ίδιος είναι έτοιμος να τη διαδεχθεί. Θεμιτή φιλοδοξία.
Από πού προκύπτει όμως ότι μια δική του κυβέρνηση θα εφάρμοζε μια άλλη πολιτική; Το ίδιο Μνημόνιο δεν υπέγραψαν με τον Τσίπρα; Την ίδια τρόικα δεν έχουν να αντιμετωπίσουν; Τα ίδια μέτρα δεν πρέπει να πάρουν. Τους ίδιους στόχους δεν πρέπει να πετύχουν; Με τα ίδια κριτήρια δεν θα αξιολογούνται;
Συντάξεις και μισθούς δεν θα κόψει και η δική του κυβέρνηση; Φόρους δεν θα βάζει για να βρει λεφτά; Τις ίδιες δημόσιες επιχειρήσεις δεν θα ιδιωτικοποιεί; Το ίδιο μεταναστευτικό δεν θα έχει να αντιμετωπίσει;
Τι είναι αυτό που θα αλλάξει λοιπόν η ΝΔ; Θα είναι ίσως πιο αποτελεσματική; Ας το δεχθούμε. Αλλά αποτελεσματική στην ίδια πολιτική, στα ίδια μέτρα στις ίδιες δεσμεύσεις.
Η πολιτική που ακολουθείται σήμερα είναι μονόδρομος και θα την ακολουθούσε οποιαδήποτε κυβέρνηση. Όταν την ακολουθεί μια κυβέρνηση της Αριστεράς, πόσο μάλλον μια κυβέρνηση της Δεξιάς.
Ίσως ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι μια δική του κυβέρνηση δεν θα είχε το έλλειμμα διακυβέρνησης που διακρίνει την κυβέρνηση Τσίπρα. Ότι θα κυβερνήσει με καλύτερους;
Με ποιους ακριβώς; Ποιοι είναι αυτοί οι καλύτεροι που έχει στη διάθεση του. Αν εξαιρεθεί ο αντιπρόεδρος του Κωστής Χατζηδάκης και δύο τρία πρόσωπα ακόμη δεν έχει παρά την ομάδα Σαμαρά, τους Καραμανλικούς με τον οποίους τον χωρίζει χάσμα,το μηχανισμό της αδελφής του και τους προερχόμενους από την ακροδεξιά.
Στους “σολίστες” – που έλεγε ο ίδιος- του Καρατζαφέρη θα στηριχτεί για να κυβερνήσει καλύτερα; Στους αποτυχημένους λαϊκιστές του Σαμαρά; Σε όσους δοκιμάστηκαν στην καραμανλική περίοδο;
Όσα προβάλλει – και στο εξωτερικό – ο πρόεδρος της ΝΔ είναι έπεα πτερόεντα. Αν κυβερνούσε θα εφάρμοζε την ίδια πολιτική που θα είχε τις ίδιες συνέπειες στην κοινωνία με ενδεχομένως χειρότερο υπουργικό συμβούλιο. Αν και χειρότερο από αυτό που έχει ο Τσίπρας σήμερα είναι δύσκολο να βρει.
Ας μην κοροϊδευόσαστε λοιπόν. Και να φύγει η κυβέρνηση Τσίπρα, αυτή που θα έλθει θα ακολουθήσει την ίδια πολιτική. Οι επιλογές δεν γίνονται στην Αθήνα. Έχουν ήδη γίνει από αυτούς που δανείζουν τη χώρα και επιτηρούνται από τη τρόικα. Τα υπόλοιπα είναι σε κουβέντα να βρισκόμαστε.
Γι’ αυτό άλλωστε σε κανένα σενάριο στην Ευρώπη δεν προβλέπεται κυβερνητική μεταβολή ως τη ολοκλήρωση του Μνημονίου το 2018. Με αυτή την κυβέρνηση θα προχωρήσουν οι Ευρωπαίοι εφόσον έχει τη νομιμοποίηση της ελληνικής Βουλής-κάτι που δεν προβλέπεται να χάσει.
Αν μιλάμε για νέα κυβέρνηση μιλάμε για μετά το 2018. Ζήσε Μάη μου.
Με τη σπουδή του “θέλω να κυβερνήσω τώρα” ο πρόεδρος της ΝΔ επιβεβαιώνει ότι περισσότερο από την πίεση που δέχεται να συνδράμει όσους βρίσκονται σε σύγκρουση με τη Κυβέρνηση Τσίπρα και χάνουν προνόμια, παρά από το αντικειμενικό συμφέρον της ΝΔ να κυβερνήσει τώρα.
Άλλωστε το πραγματικό ζήτημα στη χώρα δεν είναι ποιος θα κυβερνήσει ως το 2018. Είναι αν ως τότε μπορεί να σταθεί στα πόδια της ώστε να παραμείνει στην Ευρωζώνη- βασική προϋπόθεσης ανάκαμψης. Αν δεν είναι –και θα κάνει πιο δύσκολη τη θέση της αν πάει να αλλάξει κυβέρνηση ως τότε- δεν έχει καμιά σημασία ποιος θα την κυβερνάει.
Όσο βιάζεται ο Κυριάκος κάνει το λάθος που έκανε το 2009 ο Γ. Παπανδρέου και ο Τσίπρας το 2004. Αν είχαν περιμένει τη σειρά τους θα είχαν καλύτερη τύχη.
Δεδομένης της πολιτικής που θα ακολουθούσε κάθε κυβέρνηση ο Κυριάκος έχει κάθε λόγο να αφήσει τη σημερινή κυβέρνηση να προχωρήσει στην υλοποίηση των μνημονικών υποχρεώσεων, δεδομένου ότι τα καταφέρνει σε αυτό καλύτερα από τις προηγούμενες κυβέρνησεις, κάτι που διαπιστώνουν και οι ξένοι γι’ αυτό και τη στηρίζουν.
Η βιασύνη πέραν του ότι είναι στρατηγικό λάθος, τον εκθέτει κιόλας. Ιδίως όταν το επείγον του πράγματος καθημερινά σχηματοποιείται σε ένα καμένο πεδίο: την αντιπαράθεση για τα κανάλια.
