Του Γ. Λακόπουλου
Μόνο από προσωπικό καπρίτσιο μπορεί η ΝΔ να συντηρήσει για πολύ τη στρατηγική “εδώ και τώρα εκλογές” που χάραξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης μόλις δυο μήνες από την ανάδειξη του στην ηγεσία.
Αυτή η στρατηγική στηρίζονταν στο ενδεχόμενο να μην καταφέρει η κυβέρνηση να περάσει από τη Βουλή την αξιολόγηση- ή να συγκρουστεί με τους εταίρους – και ως τέτοια έχασε πλέον τη βάση της. Τώρα , όπως επισήμανε στα ΝΕΑ ο Διον. Νασόπουλος, ως αντιπολιτευτική τακτική πρέπει να αλλάξει χωρίς να φαίνεται ότι η ΝΔ αλλάζει πορεία.
Αυτή η στρατηγική υποχρεώνει τη ΝΔ σε μια ρητορική που δεν έχει αντικείμενο και ταυτόχρονα νομιμοποιεί τις παρεμβάσεις των λαϊκιστών και των ακραίων παραγόντων της, που απευθύνονται στα πιο καθυστερημένα τμήματα της κομματικής βάσης .
Απόδειξη ότι ο Άδωνις Γεωργιάδης βρήκε τρόπο να ψαρέψει και στα νερά της συγκέντρωσης “Παραιτηθείτε” για την οποία η ΝΔ θέλει να φαίνεται ότι δεν έχει σχέση, ενώ φροντίζει για τη μαζικοποίησή της. Ο αντιπρόεδρός της θέλει να επωφεληθεί και δήλωσε εκ των προτέρων ότι θα είναι παρών, αλλά .. όχι ως αντιπρόεδρος.
Την ίδια ώρα ο Κυριάκος προσπαθούσε να ενισχύσει το διεθνές ίματζ του δια της συμμετοχής του στην σύνοδο της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, όπως είχε κάνει νωρίτερα με τη -δεύτερη κατά σειρά -συνάντησή του με την καγκελάριο Μέρκελ.
Και στις δυο περιπτώσεις όμως, και ιδιαίτερα στη συζήτηση με τη Γερμανίδα, το αίτημα των άμεσων εκλογών στην Ελλάδα δεν είναι και το πιο πρόσφορο για την αυτοπαρουσίασή του σε κύκλους στους οποίους θέλει να έχει πρόσβαση. Το μόνο που δεν θέλουν οι ξένοι αυτή την περίοδο, είναι εκλογλε΄ς στην Ελλάδα.
Ο Μητσοτάκής παραδέχθηκε οτι έθεσε την πολιτική του στην κρίση της Καγκελαρίου. Αλλά ήταν πολλοί όσοι πρόσεξαν ότι μετά τη συνάντηση του Λουξεμβούργου- στην οποία ο πρόεδρος της ΝΔ , όπως έλεγε προκαταβολικά, θα προσπαθούσε να πείσει την Μέρκελ ότι έχει καλύτερη πρόταση εφαρμογής του Μνημονίου – οι γερμανικοί ύμνοι προς τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ενισχύθηκαν. Και σ’ αυτό έλαβε μέρος προσωπικά ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Κανείς δεν θα πιστέψει ότι οι Γερμανοί ενθουσιάζονται οχι απλώς με τη ιδέα των εκλογών αλλα και με το ενδεχόμενο να φύγει η σημερινή κυβέρνηση -την οποία πιστώνουν διαρκώς με υλοποίηση όσων έχουν συμφωνηθεί. Συνεπώς η γραμμή “τώρα εκλογές” και “παραιτηθείτε”, μάλλον δημιουργεί χάσμα ανάμεσα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και την ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία -των συντηρητικών κομμάτων συμπεριλαμβανόμενων.
Στο εσωτερικό αυτή η γραμμή επιβάλει κινήσεις σαν την αποχώρηση από τη Βουλή για τις οφσόρ εταιρίες που νομιμοποίησε την πρώτη εσωκομματική κριτική στις αποφάσεις του Κυριάκου και το περιβάλλον που τις εισηγείται. Πολλοί βουλευτές επέκριναν την αποχώρηση δημοσίως. Ηταν μια ακόμη ήττα της στρατηγικής για κατάληψη της εξουσίας δι εφόδου.
Στην υποθεση της αποχώρησης ο συνήθης Άδωνης βρήκε μια ευκαιρία να προσθέσει ακόμη ένα αστεράκι στο προφίλ του – το οποίο διαμορφώνει κατά τρόπο που τον οδηγεί μαθηματικά σε σύγκρουση τον Μητσοτάκη.
Στην ίδια σύγκρουση αναγκαστικά θα οδηγηθεί ο πρόεδρος της ΝΔ και με τον Αντώνη Σαμαρά, όσο εμφανίζεται δημοσίως ως χειραγωγός του, ακολουθώντας το δόγμα ότι πρώτιστο μέλημα του Κυριάκου είναι να δικαιώσει την πολιτική του.
Ανεξάρτητα από τις συνθήκες στις οποίες οδηγήθηκε -σε συμμαχία με τον οικογενειακό εχθρό που έριξε τον πατέρα του και περιθωριοποίησε την αδελφή του- ο νεώτερος Μητσοτάκης έχει πρόβλημα με το ρεβανσιστικό άρωμα της δημόσιας παρουσίας Σαμαρά.
Προσπάθησε να πάρει αποστάσεις λέγοντας ότι του παρέδωσε κόμμα με 7 μονάδες διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ, αντιπαραθέτοντας τις δέκα δημοσκοπικές μονάδες που έχει εξασφαλίσει ο ίδιος ως τώρα. Αλλά αυτό δεν πρόκειται να αναχαιτίσει τον Μεσσήνιο πολιτικό που ρέπει στη ραδιουργία και προσπαθεί να προβάλει τον διάδοχό του ως εικόνα και ομοίωση του. Ακόμη και σπεύδοντας να του υποδείξει ποιους από το ΠΑΣΟΚ να πάρει στη ΝΔ –αφήνοντας απλώς αμφιβολίες αν το έκανε για να τους ανοίξει την πόρτα ή για να τη κλείσει.
Στα εσωτερικό της ΝΔ τα μέτωπα μένουν προς το παρόν καλυμμένα, αλλά είναι ορατά για όσους δίνουν σημασία τους συμβολισμούς. Π.χ. η δραστηριότητα της Ντόρας Μπακογιάννη. Αντιτάχθηκε στην εκλογή του Κυριάκου προτιμώντας τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη- προφανώς για να κρατήσει ανοιχτή τη δική της πόρτα 
προτού την παραδώσει στον γιο της, όπως λέγεται- αλλά τώρα κινείται ως “Μεγάλη Αδελφή”. Λειτουργεί προστατευτικά- ή πατερναλιστικά κατά άλλους- απέναντι στον πρόεδρο της ΝΔ. Τον προκαταλαμβάνει και συχνά δίνει την αίσθηση συνδιοίκησης.
Σ’ αυτό το εσωκομματικό περιβάλλον ο μόνος αντικειμενικός σύμμαχος του Κυριάκου είναι ο Κ. Καραμανλής. Όχι επειδή ο πρώην πρωθυπουργός τον συμπάθησε ξαφνικά. Ούτε γιατί διακρίνει ιδιαίτερες ικανότητες στους χειρισμούς του ως τώρα, αλλά για λόγους αρχής και προσωπικής αξιοπρέπειας. Ενδεχομένως και για λόγους άλλου τύπου σχέσης με την παράταξη που τον κρατάει μακριά από την καθημερινότητά της.
Πάντως όπως δεν μπήκε στα πόδια των προηγούμενων, δεν θα το κάνει και τώρα. Άλλωστε για τους Μητσοτάκηδες είχε πάντα τη γνώμη του χωρίς να τη διατυμπανίζει και αυτό που αναγνωρίζει είναι ότι η Ντόρα στη συνεργασία της μαζί του υπήρξε έντιμη.
Η διακριτή αποχή του Καραμανλή διευκολύνει τον Κυριάκο καθώς απενεργοποιεί τον καραμανλικό βραχίονα της ΝΔ και πάντως δεν νομιμοποιεί όσους θα έβγαιναν πρόωρα στη κόντρα με την ηγεσία.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης απολαμβάνει εντυπωσιακής στήριξης από ΜΜΕ που δεν ανήκουν υποτίθεται στο δικό του χώρο, αλλά δέχεται κριτική για ροπή προς το λαϊκισμό από παράγοντες της παράταξής του. Οπως έχουν τα πράγματα όμως βρίσκεται μπροστά στην υποχρέωση να περάσει στην επόμενη φάση. Να εγκαταλείψει το ροκ που του συστήνουν ορισμένοι -συνήθως προσκολλώμενοι, κατά τρόπο που τον εκθέτουν για τη σχέση του μαζί τους.
Ως τώρα η θεωρία του ήταν ότι πρέπει να υιοθετήσει την ατζέντα το κέντρου για να διευρυνθεί προς τα αριστερά του και ταυτόχρονα να αναδείξει πρόσωπα από τη δεξιά πτέρυγα της ΝΔ για να κλείσει τις διαρροέςν να προκαλέσει επιστροφές. Ακόμη και αν διατηρήσει αυτή τη θεωρία -και αντίστοιχη πρακτική- πρέπει να την προβάλλει με μια διαφορετική ρητορική. Αλλιώς απλώς βάζει δύσκολα στον εαυτό του χωρίς λόγο.
