Του Ανδρέα Δεληγιάννη
Ερωτηθείσα η Ντόρα Μπακογιάννη για το αίτημα της ΝΔ για προσφυγή στις κάλπες, δήλωσε ότι το αποδέχεται πλήρως και το χαρακτηρίζει «αίτημα της κοινωνίας». Το τελευταίο δεν προκύπτει από πουθενά. Άρα μένει το πρώτο, στο οποίο πολλοί διέκριναν στροφή: ως τώρα η κυρία δεν ήταν ένθερμη οπαδός της πρόωρης κάλπης-ανεπισήμως τουλάχιστον.
Όπως δεν ήταν ένθερμη και άλλων από όσα προσπαθεί να προσκομίσει στο δημόσιο βίο και στη ΝΔ ο αδελφός της. Πρωτίστως δεν ήταν ένθερμη να προσκομιστεί ο ίδιος ο Κυριάκος. Αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση. Που παραπέμπει στο τραγούδι του Τσιτσάνη “Το όνειρο της αδελφής”: “”… κι απ’ τον ύπνο τρομαγμένη ξύπνησα μανούλα μου…”
Η Ντόρα είναι πολιτικός με ευρύτερο εκτόπισμα από τον σημερινό … αρχηγό της. Έχει βαθύτερη κυβερνητική εμπειρία, αξιοσημείωτο κύκλο διεθνών επαφών και καλύτερη δημόσια παρουσία. Αλλά, χρόνια τώρα βλέπει τον έναν μετά τον άλλο τους στόχους της να απομακρύνονται. Τελικά “”σακατεύτηκε” πολιτικά από εκεί που το περίμενε.
Για χρόνια σήκωνε το βάρος της “ατιμίας” που διέπραξε το 1993 ο Αν. Σαμαράς κατά του πατέρα της. Αργότερα, έστω και με μισή καρδιά, σιώπησε όταν ο Κ. Καραμανλής αποφάσισε να του δώσει εκ νέου ρόλο.
Από δικά της λάθη αυτός ο ρόλος έφτασε να τον κάνει αρχηγό της ΝΔ και Πρωθυπουργό. Της επιφύλαξε τον εξευτελισμό της διαγραφής και της περιθωριοποίησης, ακόμη και όταν δικαιώθηκε για τη θέση της στο Μνημόνιο- που του έδωσε την αφορμή.
Όταν τελικά ο Σαμαράς έγινε και πρωθυπουργός, με μια κίνηση ραδιουργίας έβαλε στην κυβέρνηση τον αδελφό της, που δεν την είχε ακολουθήσει όταν προσπάθησε να σταθεί με το δικό της κόμμα. Χτυπούσε το Μητσοτακέικο από μέσα.
Εκτός από τη υπουργοποίηση του Κυριάκου την είχε στο ψυγείο για δυο χρόνια και όταν τη δέχθηκε την παρέπεμψε στον … Βενιζέλο για το τη θέση της επιτρόπου και τελικά την έδωσε σε έναν ακόμη εχθρό της. Δεν της το είχε υποσχεθεί ποτέ, αλλά, όπως λέγεται, αυτή η θέση περιλαμβάνονταν στο πακέτο που είχε συμφώνησε με τους διαμεσολαβητές της επιστροφής της στης ΝΔ τον Ιούνιο του 2012.
Τα χειρότερα δεν είχαν έλθει ακόμη. Ο Κυριάκος με την πρακτική της “αδελφομοιρασιάς “, αδιαφόρησε για το “δικαίωμά” της να δοκιμάσει εκ νέου τη τύχη της και για το προβάδισμα της. Τελικά τον υποτίμησε. Έγινε αρχηγός της εκμεταλλευόμενος μια σειρά από συγκυρίες. Π.χ. την υποτίμηση της διάδοχης σ’ αυτή τη φάση, από όλους τους πρωτοκλασάτους. Αλλά πρωτίστως στηριζόμενος στην, αδιανόητη, σύμπραξη του με τον Αντ. Σαμαρά.
Από τον εχθρό το περιμένεις. Αλλά η πανωλεθρία της ολοκληρώθηκε από το περιβάλλον του αδελφού της, ως προέδρου της ΝΔ πλέον. Έγιναν προσπάθειες να παραγκωνιστεί και όπως λέγεται της υποδείχθηκε να μην κάθεται δίπλα του …. στη Βουλή. Το κόμμα το πήρε ο Κυριάκος, όχι η οικογένεια. Ακόμη και για τις δημόσιες εμφανίσεις της , λέγεται, της συνεστήθη να συμβουλεύεται τους … συμβούλους του Κυριάκου.
Όσοι ξέρουν τη Ντόρα ισχυρίζονται ότι σε κάποιες περιπτώσεις υπήρξαν μάρτυρες μιας ειδικής χρήσης της ελληνικής γλώσσας που κάνει όταν της γυρίζει το μάτι ανάποδα. Αλλά δημοσίως συνέχισε να χαμογελάει.
Αντιλαμβανόμενη ότι βρίσκεται σε δυσχερή θέση προσπάθησε να κινηθεί με τον αέρα της σκιώδους υπουργού Εξωτερικών και Άμυνας, που απέσπασε. Αλλά σύντομα έγινε σαφές ότι ούτε σ’ αυτό μπορεί να έχει αυτονομία και .. μέλλον. Από κάποιες πλευρές ήδη προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι ένα πρόσωπο δεν πρόκειται να ορίσει υπουργό Εξωτερικών ή Άμυνας ο Κυριάκος- αν γίνει Πρωθυπουργός: την αδελφή του.
Πέραν των άλλων υπάρχουν και πολιτικές διάφορες μεταξύ τους στη θεώρηση της εξωτερικής πολιτικής, καθώς ο ίδιος περισσότερο υιοθετεί τα δόγμα του Αντ. Σαμαρά, πάρα τις απόψεις της υπουργού Εξωτερικών του Καραμανλή.
Επιπλέον η προσπάθεια του να φανεί ” αντι-συστημικός” τον οδηγεί να κλείσει τα στόματα περί οικογενειοκρατίας με θύμα τη Ντόρα. Ή και τον γιο της Κ. Μπακογιάννη, τον οποίο προορίζει για διάδοχο της, όπως λέγεται.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, η θερμή συνηγορία της Ντόρας υπέρ των άμεσων εκλογών δείχνει μυστηριώδης. Μπορεί να φαίνεται ως συμμόρφωση με τη κεντρική κομματική γραμμή, αλλά οι γνωρίζοντες λένε ότι κάθε άλλο παρά γι’ αυτό πρόκειται.
Σαν τι; Πιεζόμενη από την κατάσταση στη οποία έχει περιέλθει, αντιλαμβάνεται τις εκλογές ως ευκαιρία για ξεκαθάρισμα. Δεν μπορεί να σηκώνει άλλο τον σταυρό του μαρτυρίου της.
Αν πράγματι επικρατήσει ο Κυριάκος θα πάρει και η ίδια τις αποφάσεις της, ανάλογα με τη μεταχείριση που θα της επιφυλάξει. Όπως τις πήρε και ο ίδιος ανακοινώνοντας την υποψηφιότητά του, παρά την δέσμευση για οικογενειακή διαβούλευση μετά από μετρήσεις της κοινής γνώμης. Ή όταν έστηνε το κόμμα της.
Αν αποτύχει οι ελπίδες της αναπτερώνονται και θα δοκιμάσει να αποδείξει ότι είκοσι χρόνια προετοιμασίας για τη ηγεσία δεν πήγαν χαμένα, πάρα τον εφιάλτη του 2009.
Ούτως ή άλλως θέλει να κλείσει αυτός ο κύκλος της κομματικής και ενδοικογενειακής “ταλαιπωρίας” της.
Οι ίδιοι παράγοντες ισχυρίζονται ότι η Μπακογιάννη βιώνει καταστάσεις τύπου “Κάιν και Άβελ”. Αντιλαμβάνεται ότι με τον Κυριάκο στην πρωθυπουργία θα περιέλθει στο απόλυτο έλεός του. Δεν θέλει ούτε να το σκέπτεται. Όποτε σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία , έχει ένα όνειρο. Εύκολα μπορεί να καταλάβει κάνεις ποιο μπορεί να είναι. Άλλωστε στον ίδιο Ονειροκρίτη ψάχνουν και άλλοι στη ΝΔ…