Toυ Γ. Λακόπουλου
Οι ανακοινώσεις για την οικονομική κατάσταση της ΝΔ και πως σκοπεύει να τη συμμαζέψει που έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανοίγει ξανά τη συζήτηση για τα οικονομικά των κόμματων- ένα θέμα που συνδέεται με τις πιο σκοτεινές πλευρές της Μεταπολίτευσης.
Ο νέος πρόεδρος της ΝΔ μίλησε καθαρά για την κατάσταση που παρέλαβε: χρέη 214 εκατ. ευρώ και πάνω από οκτώ εκατομμύρια το μήνα λειτουργικό κόστος.
Ωστόσο η παρουσίασή του, αλλά και οι προτάσεις για το ‘νοικοκύρεμα’ -που είπε ότι θα επιδιώξει- πάσχουν στην παράλειψη να αναφερθεί σε ευθύνες. Ή να κάνει διαχειριστικό έλεγχο, όπως είχε υποσχεθεί ότι θα έκανε ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης αν κέρδιζε.
Ποιοι χρέωσαν τόσο πολύ ένα κόμμα και γιατί; Πως γίνεται ο σημερινός πρόεδρος να βεβαιώνει ότι μπορεί να λειτουργήσει το κόμμα με 2,4 εκατομμύρια το μήνα και ο προκάτοχος του να ξόδευε 8,2 εκατ; Γιατί για τις στεγαστικές ανάγκες του κεντρικού μηχανισμού ΝΔ θα πληρώνει κάτω από δέκα χιλιάδες ευρώ και ως τώρα πλήρωνε πάνω από ενενήντα χιλιάδες;
Γιατί ποτέ κανείς δεν έδωσε λογαριασμό, όπως υπόσχεται να κάνει εφεξής ο Κυριάκος, αν μιλάει για ειλικρινή λογαριασμό; Και ένα αναγκαστικό ερώτημα: συνδέεται η οικονομική κατάσταση που άφησε ο Σαμαράς με τις επιλογές που έκανε στις εσωκομματικές αρχαιρεσίες;
Στη ΝΔ ξέρουμε τα γενικά στοιχεία της οικονομικής της κατάσταση, δεν ξέρουμε τις λεπτομέρειες και τους υπευθύνους. Και μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ.
Αλλά στο άλλο μεγάλο κόμμα της Μεταπολίτευσης- του οποίου οι αμαρτωλές σχέσεις με το χρήμα αναδείχθηκαν πολλές φορές-, τα πράγματα είναι χειρότερα, παρ’ ότι εκεί είναι εύκολο ακόμη και τώρα να μάθουμε λεπτομέρειες- τουλάχιστον για την περίοδο 2004-14 που το διοικούσε ο Γ. Παπανδρέου.
Γι’ αυτή την περίοδο έχει διενεργηθεί έλεγχος στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ από έγκυρες εταιρίες και να στοιχεία είναι εξακριβωμένα. Δεν θα τα μάθουμε ποτέ γιατί μένουν κλειδωμένα στα συρτάρια του – ενδεχομένως χρησιμοποιήθηκαν και σε εσωκομματικά παιχνίδια- ενώ η Δικαιοσύνη δεν έδειξε ενδιαφέρον.
Δεν υπάρχει υπολογισμός για τα προγενέστερα χρόνια, αλλά κατά γενική παραδοχή ο Γ. Παπανδρέου τίναξε το ταμείο στο αέρα. Συχνά για να ικανοποιεί προσωπικά καπρίτσια του όπως η εγκατάσταση γυμναστηρίου στα κομματικά γραφεία, αλλά και για να καλύπτει δαπάνες που δημιουργούσε η μεγαλομανία του, όπως η προεδρία της ανυπόληπτης Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Ή ακόμη και για να αμείβει πλουσιοπάροχα συνεργάτες του σε ένα σύστημα στο οποίο η προφορά υπηρεσιών πρέπει να είναι εθελοντική.
Έχουμε, λοιπόν, τα δυο μεγάλα κόμματα επί των οικονομικών των οποίων υπάρχει σκοτάδι, παρά τα ιλιγγιώδη ποσά που διαχειρίσθηκαν οι ηγεσίες τους. Αυτό δεν είναι κάτι που περιορίζεται στο παρελθόν. Η μη απόδοση ευθυνών επηρεάζει και τη σημερινή λειτουργία τους. Οι τράπεζες, όπως είναι λογικό φροντίζουν να εισπράττουν μέρος από τα οφειλόμενα παρακρατώντας την μειώνει πλέον κρατική επιχορήγηση. Αυτό προφανώς δυσκολεύει την τρέχουσα κομματική λειτουργία.
Γιατί οι σημερινές ηγεσίες δεν αναλαμβάνουν τη ευθύνη να φωτίσουν αυτές τις πλευρές της προγενέστερης κομματικής περιόδου είναι ένα μυστήριο. Ούτε ο Μητσοτάκης, ούτε η Φώφη, αλλά ούτε και Βενιζέλος προηγουμένως ,φέρουν καμία ευθύνη για το οικονομικό χάλι που κληρονομήσαν. Τι τους εμποδίζει να μιλήσουν καθαρά για τις μεθόδους διαχείρισης που παρέλαβαν; Γιατί δεν ζήτησαν ποτέ ευθύνες; Γιατί έχουμε ένα πανθομολογούμενο έγκλημα αλλά δεν φτάνουμε ποτέ στους ενόχους;
Εν πάση περιπτώσει, σε ότι αφορά το ΠΑΣΟΚ το σημερινό μέγεθος του περιορίζει αυτή τη συζήτηση στο παρελθόν. Για τη ΝΔ -ο νέος αρχηγός της υπόσχεται διαφανή διαχείριση και αναζήτηση πόρων αποκλειστικά από τους φίλους τους με νόμιμες διαδικασίες- είναι υπόθεση και του παρόντος.
Σ’ αυτό το θέμα προκαλεί εντύπωση ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν κάνει το αυτονόητο: να αναλάβει πρωτοβουλίες που θα εξυγιάνουν συνολικά την τρόπο χρηματοδότησης και οικονομικής λειτουργίας των κομμάτων -του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου. Ξέρουμε τι έκαναν τα δυο μεγάλα κυβερνητικά κόμματα, δεν πρέπει να γνωρίζουμε τι κάνει και το τρίτο; Εκτός αν αυτό εμποδίζει να υπάρξουν τέτοιες πρωτοβουλίες.
