Οι Ευρωπαίοι των Βρυξελλών παίζουν Τσίπρα, οι φιλοευρωπαίοι της Αθήνας όχι

Του Γ. Λακόπουλου
ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣΗ παρουσία του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στην Αθήνα έδωσε επίσημο χαρακτήρα σ’αυτό που είναι φανερό από καιρό στις Βρυξέλλες και τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες: όλοι Τσίπρα. Η Κομισιόν, το Ευρωκοινοβούλιο, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα- πλην Στουρνάρα- η Μέρκελ , ο Ολάντ, ο Ρέντσι, -και σύμπασα η υπερατλαντική δύναμη -στηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση.

Καμιά σχέση με το πολεμικό κλίμα που επικρατούσε πέρυσι τέτοια εποχή όταν ο Τσίπρας, ακολουθώντας τον Βαρουφάκη, θεωρούσε ότι θα εκβιάσει -αλλά και θα ….αλλάξει -την Ευρώπη και οι Ευρωπαίοι μετρούσαν μέρες για να τον κρεμάσουν στο τσιγκέλι- μαζί με τη χώρα.

Η στροφή Τσίπρα αντιμετωπίσθηκε με επιφύλαξη στην αρχή, αλλά με ανακούφιση στη συνέχεια. Ειδικά όταν κλιμακώθηκε το προσφυγικό η παλιά αντιπαλότητα έγινε στρατηγική συμμαχία και από τις δυο πλευρές.

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός ξέρει ότι χωρίς την Ευρώπη είναι χαμένος από χέρι- άσχετα αν αφήνει κάποια αντιευρωπαϊκά υπολείμματα στο κόμμα του, προφανώς ως το Συνέδριο.

Οι Ευρωπαίοι ξέρουν επίσης ότι χωρίς τον Τσίπρα η υπόθεση της παραμονής της Ελλάδας στη Ευρωζώνη είναι χαμένη: κανείς άλλος δεν κατάφερε να περάσει από τη Βουλή τόμους σκληρών μέτρων χωρίς απώλειες. Αλλά και κανείς δεν θα καταφέρει στο μέλλον με τον Τσίπρα απέναντι. Η θεωρία του Κένεντι για τη θέση που πρέπει να έχει στη σκηνή ο Χούβερ σε ευρωπαϊκή έκδοση.

Υπό την πίεση των πραγμάτων, οι δυο πλευρές, συνομολόγησαν ένα πολιτικό σχέδιο με δυο άξονες. Ο ένας είναι η πλήρης εφαρμογή του Προγράμματος χωρίς εκπτώσεις, κάτι που στην πράξη σημαίνει ότι η Ελλάδα θα πλησιάσει τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία σε ότι αφορά μισθούς και συντάξεις, μέχρι να βγάλει λεφτά μόνη της. Ο άλλος αφορά τη διαχείριση των προσφυγικών ροών επί ελληνικού εδάφους κα’τ αρχήν. Είναι μια συμφωνία winwin.

Προφανώς είναι μια συμφωνία με μεσοπρόθεσμη προοπτική. Ήτοι θα αξιολογηθεί στο τέλος του Μνημονίου. Αν ως τότε εμφανιστούν ενθαρρυντικά στοιχεία στην ελληνική οικονομία, υπάρχει “οψιόν” για παράταση. Αλλά μέχρι τότε θα κυλήσει πολύ νερό στον Σηκουάνα, το Ρήνο και τον Άραχθο που τροφοδοτείται με νερό από το χωριό του Τσίπρα.

Ενώ αυτό ελληνο-κοινοτικό σκηνικό σταθεροποιείται διαρκώς, οι εγχώριες φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις δείχνουν να έχουν χάσει επεισόδια. Πυροβολούν ακόμη τον … αντιευρωπαίο Τσίπρα και ζητούν εκλογές, προκαλώντας μερικές φορές εκνευρισμό στους ιδίους τους Ευρωπαίους. Γι’ αυτό φώναζε στο Μέγαρο Μουσικής την Τρίτη ο Γιούνκερ ότι ο Τσίπρας άλλαξε, και τελεί πλέον υπό ευρωπαϊκή προστασία.

Το ευρωπαϊκό διευθυντήριο κάνει ό,τι μπορεί για να στηρίξει τη σημερινή κυβέρνηση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης στέλνει μηνύματα με περιεχόμενο: εγώ είμαι ο δικός σας, όχι αυτός.

Η Μέρκελ συμφώνησε με τον Τσίπρα πως θα εφαρμόσει το Μνημόνιο και ο Μητσοτάκης προσπαθεί να την πείσει ότι αυτός ξέρει έναν καλύτερο τρόπο.

Οι επικεφαλής των τριών ισχυρότερων κυβερνήσεων στάζουν μέλι για τον Alexis και ο αρχηγός της ΝΔ μιλάει για … απομόνωση.

Από την πλευρά της η Φώφη Γεννηματά, έχοντας περιορισμένη πληροφόρηση για το κλίμα στη Ευρώπη, φτάνει στα όρια της ψυχρότητας με τους Ευρωσοσιαλιστές που θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ μαζί τους και απειλεί με βέτο σε ενδεχομένη ένταξή του στους κόλπους τους.

Λάθος κίνηση. Παραβλέπει ότι θα προτιμήσουν τον μεγάλο εταίρο. Όπως έκαναν βέβαια σε προγενέστερη φάση με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ.

Υπάρχει και ο Θεοδωράκης που συμπληρώνει τη ρητορική Μητσοτάκη κατά του Συριζαί-ικου αντιευρωπαϊσμού- φτάνοντας στην άκομψη κίνηση να θυμίσει τι έλεγε για τον Τσίπρα ο Γιούνκερ, την ημέρα της παρουσίας του στην Αθήνα- αλλά δεν τον ρωτάει κανένας.

Η ουσία είναι ότι τα δεδομένα του 2015 έχουν αντικατασταθεί από ένα νέο πλέγμα σχέσεων των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων με το κοινοτικό κέντρο και τις αντίστοιχες πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης.

Τώρα τα κοινοτικά όργανα και οι κυβερνήσεις βάζουν όλα τα λεφτά τους στο χαρτί του Τσίπρα. Ο αντίπαλος του αντιμετωπίζεται ως αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά όχι και ως επικείμενη εναλλακτική λύση.

Ακόμη και αν προέκυπτε δεν είναι σίγουρο ότι τη θέλουν, καθώς θυμούνται τα χουνέρια του Σαμαρά- στον οποίο το 2012 για να μιλήσει η Μέρκελ χρειάστηκε μεσολάβηση του Λουκά Παπαδήμου.

Αυτό το κρίσιμο στοιχείο διαφεύγει από τις αναλύσεις της Συγγρού και το αποτέλεσμα είναι η άσκηση πολιτικής σε αντίθεση κατεύθυνση από τη φορά των πραγμάτων.

Όπως διαφεύγει από τις αναλύσεις της Χαρ. Τρικούπη ότι ένας… Καμμένος τους χωρίζει από την σύμπλευση με τον Τσίπρα – κατ’ αξίωση των Ευρωσοσιαλιστών.

Αυτό είναι το μεγαλύτερο από τα δώρα που κάνουν στον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ η ΝΔ από την εποχή του Σαμαρά και το ΠΑΣΟΚ από την εποχή του Βενιζέλου.