Του Γ. Λακόπουλου
Οι εκλογές φεύγουν το τρίτο Μνημόνιο έρχεται. Από τα πανηγύρια των νικητών για το αποτέλεσμα της κάλπης η χώρα θα περάσει στη σκληρή πραγματικότητα της υλοποίησης του μιας συμφωνίας που έχει χαρακτήρα τελευταίας ευκαιρίας. Της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας λύπη…
Με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων τελειώνουν και οι ψευδαισθήσεις που προσπάθησαν να δημιουργήσουν οι διεκδικητές της ψήφου. Τίποτε από όσα επαγγέλθηκαν τα κόμματα δεν έχει αξία αν η χώρα δεν αποκτήσει αμέσως βιώσιμη κυβέρνηση, ικανή και πρόθυμη να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που ανελήφθησαν έναντι των εταίρων.
Από αυτή την άποψη καλό είναι να διαλυθούν εγκαίρως κάποιοι μύθοι που καλλιεργήθηκαν την προεκλογική περίοδο για να παραπλανηθούν οι ψηφοφόροι. Η προεκλογική περίοδος είχε μαγικές εικόνες που δεν θα υπάρχουν τη Δευτέρα. Η σκληρή πραγματικότητα θα γκρεμίσει τους χάρτινους πύργους της προεκλογικής μεγαλοστομίας. Ας δούμε τους πιο βασικούς από αυτούς τους μύθους.
Ο πρώτος μύθος είναι η περίφημη Ομάδα Εθνικής Διαπραγμάτευσης του χρέους. Τον όρο λανσάρισε ο Βαγγέλης Βενιζέλος στον καιρό του και επανέλαβαν αρκετοί και από διάφορα κόμματα σ’ αυτές τις εκλογές. Κανείς δεν εξήγησε τι ακριβώς εννοεί . Αλλά, αν μιλάμε για ένα γκρουπ που θα μεταβεί στις Βρυξέλλες για συνομιλίες, πρόκειται απλώς για εθνική μπαρούφα. Οι κοινοτικοί θεσμοί δεν συνομιλούν με ομάδες διαπραγμάτευσης. Συνομιλούν με κυβερνήσεις. Στα συμβούλια μετέχουν υπουργοί, ή αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων. Δεν μετέχουν επιτροπές και ομάδες πίεσης. Συνεπώς, αν η νέα κυβέρνηση θέσει να σχηματίσει μια επιτροπή που θα τη συμβουλεύει μπορεί να το κάνει. Αλλά έξω από τα σύνορα αυτή η ομάδα δεν μπορεί να έχει κανένα ρόλο.
Ο δεύτερος μύθος αφόρα τα περίφημα ισοδύναμα. Είναι ένας όρος που χρησιμοποιήθηκε διακομματικά και στην πραγματικότητα ισοδυναμεί με απόπειρα εξαπάτησης. Χρησιμοποιείται για να δοθούν στους ψηφοφόρους υποσχέσεις ότι θα ελαφρυνθούν κάποια φορολογικά βάρη και το κενό που θα δημιουργηθεί θα καλυφτεί από αλλού. Αυτή η υπόσχεση είναι αέρας κοπανιστός. Αν όταν λένε π.χ. στους αγρότες ότι θα τους απαλλάξουν από την προβλεπόμενη φορολόγηση, ή την άρση φοροαπαλλαγών που επιβάλει το Μνημόνιο, βρίσκοντας ισοδύναμα, υπόσχονται κάτι που δεν μπορεί να ισχύσει γιατί αφορά μεταρρύθμιση και όχι απλώς ταμειακή επιδίωξη. Γενικώς όσοι έλεγαν ότι θα αφαιρέσουν μια προβλεπόμενη οικονομική επιβάρυνση από κάποιους, αλλά δεν έλεγαν σε ποιους και πως θα τη μεταφέρουν, απλώς θόλωναν α νερά. Η υπόσχεση ‘θα βρούμε ισοδύναμα’ υπήρξε το πιο σύντομο ανέκδοτο της προεκλογικής περιόδου.
Ο τρίτος μύθος είναι τα λεφτά από το ‘πακέτο Γιούνγκερ’ από τα οποία μάλιστα κάποιοι ζητούν και …προκαταβολή. Σ ‘ αυτό το θέμα η άγνοια εναλλάσσεται με την παραπληροφόρηση. Η ιστοσελίδα Huffington Post απευθύνθηκε σε τέσσερις πολιτικούς γι’ αυτό το θέμα. Και οι τέσσερις έδειξαν να μην ξέρουν ότι ‘ ‘πακέτο Γιούνγκερ’ με 35 δις ευρώ δεν υπάρχει. Ούτε υπήρξε ποτέ, ούτε θα υπάρξει.
Κάποιοι εννοούν χρηματοδοτικές προβλέψεις που έχουν εγκριθεί εδώ και χρονιά είτε μέσω του ΕΣΠΑ, είτε μέσω των γεωργικών ενισχύσεων και άλλων ταμείων. Αλλά αυτό δεν είναι ‘πακέτο’, ούτε συνδέεται με τον Γιούνγκερ. Πρόκειται για ήδη γνωστούς πόρους που εισρέουν με κανόνες και προϋποθέσεις.
Το ‘Σχέδιο Γιούνγκερ’ για την ανάπτυξη δεν είναι ‘πακέτο’ και δεν έχει κονδύλια προς διάθεση. Είναι ένα πρόγραμμα στο οποίο η Κομισιόν και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα επενδύσεων θα προσφέρουν σε ενδιαφερομένους επενδυτές σε τομείς αιχμής κάποιες εγγυήσεις, αφού οι χώρες βρουν τους επενδυτές και εξασφαλίσουν την εθνική συμμετοχή. Με μια μάλλον υπερβολική πρόβλεψη για μόχλευση ένα προς…14 , ενδέχεται αυτό το πρόγραμμα να αποδώσει 315 δις αναπτυξιακών επενδύσεων. Σ’ αυτό το πλαίσιο στην Ελλάδα θα μπορούσαν θεωρητικά να γίνουν επενδύσεις έως 35 δις ευρώ. Αλλά σε κάθε περίπτωση δεν πρόκειται για ζωντανό χρήμα που θα εισρεύσει προς διανομή.
Τέλος, ο τέταρτος μύθος αφορά την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Κάποιοι προσπάθησαν να δημιουργήσουν την ψευδή προοπτική της επανεξέτασης ορισμένων προβλέψεων του, υπέρ συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων- δηλαδή έναντι μιας συγκεκριμένης πελατείας. Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να αρχίσουν από την αρχή διαβουλεύσεις μεταξύ των ελληνικών αρχών και των κοινοτικών θεσμών για όσα συμφωνήθηκαν. Στην πρώτη αντίρρηση εφαρμογής τους που θα προβάλει η όποια ελληνική κυβέρνηση θα κατέβουν τα μολύβια.
Συμπέρασμα. Από τη Δευτέρα τα κεφάλια μέσα. Η χώρα θα βρεθεί αντιμέτωπη με τις δυσκολίες της και την υποχρέωση να τις αντιμετωπίσει με το μόνο τρόπο που έχει στη διάθεση της: τις δημοσιονομικές αξιώσεις και τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις του τρίτου Μνημονίου. Η αξιόπιστη εφαρμογή του σε συνδυασμό με ειλικρινείς προσπάθειες εσωτερικής εξυγίανσης και σκληρή δουλειά από όλους, αλλά με στερήσεις για μια περίοδο, μπορεί να βάλει τη χώρα σε τροχιά μεσοπρόθεσμης εξόδου από την κρίση. Τα υπόλοιπα ήταν ωραία προεκλογικά παραμύθια.
