Toυ Μάνου Στεφανίδη
Παρέλαση φουστανελοφόρων στην Πέμπτη Λεωφόρο της Νέας Υόρκης για την επέτειο της 25ης Μαρτίου. Είναι ο τύπος που διασώζει την ουσία ή το αντίθετο; Είναι η φιλοπατρία μια επίδειξη συμβόλων ή είναι τα σύμβολα που εμπεδώνουν τη σημασία εννοιών αφηρημένων; Και το κυριότερο: Πώς μεταλαμπαδεύεις σε γενιές νεότερες τα κεκτημένα μιας παράδοσης που συχνά έγινε το πεδίο της πιο άγριας πατριδοκαπηλικής εκμετάλλευσης; Λαοί με βάσεις και αξίες έχουν την φινέτσα να καλλιεργούν τον τύπο χωρίς να παραμελούν την ουσία.
Οπότε αξιοποιούμε τον τελευταίο συλλογισμό για να απαντήσουμε στο πρώτο ερώτημα…
Ένα από τα καλά της κυβέρνησης Σύριζα, είναι το ότι γλυτώσαμε από το κήρυγμα εναντίον των παρελάσεων των μελών του Σύριζα κάθε τέτοια μέρα από τις τηλεοράσεις. Βλέπετε σήμερα βρίσκονταν τα μέλη του Σύριζα στις εξέδρες των επίσημων. Κατά τ’ άλλα ο εθνικός μας παραλογισμός καλά κρατεί.
Προσωπικά χειροκρότησα χτες στην οδό Ομήρου της Ν . Σμύρνης την πιτσιρικαρία που παρήλασε με τις ελληνικές σημαίες εμπρός στους συγκινημένους γονείς οι οποίοι ήσαν, όπως πάντα, εξαιρετικά πολυπληθείς. Και δεν σταματούσαν να φωτογραφίζουν τα βλαστάρια τους. Οι μαθητές και οι μαθήτριες μοιάζουν να απολαμβάνουν κάθε φορά το εθνικό …πάρτι, ιδιαίτερα οι τυμπανιστές. Τί το κακό σ’ αυτό;
Παιδεία είναι αυτή η λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην πειθαρχία και την ελευθερία, στην υπακοή και την αυτενέργεια, στην ιεραρχία και την ανατροπή λόγω αξίας. Αξιοκρατία δηλαδή και αριστεία παντού. Μου αρέσουν οι μαθητικές παρελάσεις, τα πανηγύρια στα νησιά και τα βουνά, τα αυθόρμητα γλέντια ανάμεσα σε άγνωστους σε μαγαζιά και εκδρομές, οι λαϊκές αγορές για την αυτοσχέδια θεατρικότητα τους, οι ιδιαιτερότητες μας που συγκροτούν κάποτε – κάποτε την επιφάνεια μας και κάποτε -κάποτε το βάθος μας. Πειράζει;
Σχετικά με τη μαντήλα της μαθήτριας τώρα στην παρέλαση: Σαφής η αντίρηση, διατυπωμένη από τους περισσότερους με μετριοπάθεια (π.χ. τον Τατσόπουλο) αλλά … δεν συμφωνώ. Η μαθήτρια του ελληνικού σχολείου δικαιούται και να τιμάει την ελληνική επανάσταση και να υπερασπίζεται την πολιτιστική της ταυτότητα. Δεν βρίσκω καμία αντίφαση σε αυτό. Είμασταν ανέκαθεν πολυπολιτισμική κοινωνία ακόμα κι όταν ανεξαρτητοποιηθήκαμε από την πολυφυλετική οθωμανική αυτοκρατορία. Είχαμε Εβραίους, Αλβανούς, Πομάκους, Ρομά, καθολικούς των Κυκλάδων ή των Επτανήσων, ακόμη και αιγυπτιακή μειονότητα ή Φραγκολεβαντίνους. Είχαμε καραμανλήδες, ούτηδες, Ρωσοπόντιους, σλαβόφωνους κλπ. Τους ενσωματώσαμε χωρίς να τους εξουθενώσουμε. Τους σεβαστήκαμε και μας σεβάστηκαν πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Ως προς την Αιγύπτια μαθήτρια τα συγχαρητήρια μου και για το σθένος και για την σεμνότητα της. Τιμώ επίσης το θάρρος της να γίνει θέαμα για τους κανιβάλους του θεάματος. Όλα τα άλλα απλώς υποκρισία. Εκτός και αν εθνική ενδυμασία είναι τα ξέκωλα με τα οκτάποντα.
Διαφωνώ επίσης με την Σώτη Τριανταφύλλου και τις απόψεις της για το ανέφικτο της πολυπολιτισμικής κοινωνίας στο Ευρώπη. Ξεχνάμε πολλά ιστορικά γεγονότα και προσεγγίζουμε την επικαιρότητα διαστέλλοντας αποκλειστικά την παρούσα κοινωνικοπολιτική συγκυρία και προβάλλοντας τους μύχιους φόβους μας σ’ αυτή. Δεν μπορεί όλα τα πολιτιστικά μας ανακλαστικά να τροφοδοτούνται από τον φόβο των πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων των άλλων. Δεν ήταν ποτέ έτσι η κοσμοπολιτική και η υπερήφανη για τον πολιτισμό της Ευρώπη. Ούτε πρέπει να διαβάζουμε το Ισλάμ με τα μέτρα του ΙΣΙΣ. Στην Ευρώπη ζουν περισσότεροι από 15.000.000 μουσουλμάνοι και στην Ελλάδα πάνω από 500.000. Αλίμονο αν τους παραδώσουμε στους τρομοκράτες. Μία φοβική, περίκλειστη Ευρώπη με συρματοπλέγματα και περίπολα είναι βούτυρο στο ψωμί όσων μισούν τις ευρωπαϊκές αξίες του Διαφωτισμού. Είναι ήδη μία ηττημένη Ευρώπη που δεν πιστεύει σε τίποτε άλλο εκτός των καταναλωτικών της επιτευγμάτων. Η πολιτιστική μας παράδοση και οι ιδιαιτερότητες μας είναι η άμυνα και η προστασία μας. Είναι η υπεροχή μας.
Εκτός κι αν κάνουμε το ίδιο πολιτικό – πολιτιστικό λάθος που διαπράττει η αμερικάνικη υπεροψία επιβάλλοντας το δικό ” δημοκρατικό” μοντέλο στις κοινωνίες της Ανατολής με τα γνωστά αποτελέσματα. Μαντήλες φοράνε και οι μουσουλμάνες φοιτήτριες στο Δημοκρίτειο Θράκης. Φούστα φοράει και ο Σον Κόνερυ ως Σκωτσέζος όταν παρασημοφορείται από την βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας. Είναι λάθος να ποινικοποιήσουμε όλο το Ισλάμ αντί να το κατανοήσουμε. Η Ελλάδα δεν είναι αποικιοκρατικό ούτε λαϊκό κράτος όπως η Γαλλία που καιρό έχει προβλήματα με τους δεύτερης κατηγορίας και τρίτης γενιάς μουσουλμάνους πολίτες της. Το αγκάθι της προσαρμογής τους εκεί δεν έχει καμία σχέση με την ελληνική πραγματικότητα εδώ. Η οποία ήταν ανέκαθεν ηπίως πολυπολιτισμική. Οι Σουλιώτες της Επανάστασης μιλούσαν αρβανίτικα και ο Αντρούτσος είχε μουσουλμάνους ως πρωτοπαλίκαρα!
Ο Νικηφόρος Λύτρας ζωγράφισε τον “Χρήστο, τον αράπη” δύο φορές έναν Αιγύπτιο που ζούσε στην Πλάκα το 1880 ! Ενώ στο κέντρο της παρέας των παιδιών στα διάσημα “Κάλαντα” του ξεχωρίζει ένα μαυράκι. Ο Αντετοκούμπο της εποχής. Τέλος, επαναλαμβάνω ότι τιμώ τους έγχρωμους, αλλόθρησκους, αλλοεθνείς μαθητές και μαθήτριες, συχνά αριστούχους, των ελληνικών σχολείων, μετόχους της ελληνικής παιδείας, γιατί τιμούν κάθε φορά τις εθνικές μας επετείους χωρίς να προσβάλουν το δικό τους πολιτιστικό μοντέλο.
