Toυ Γιάννη Πανούση
Από τους πανέξυπνους
οι πολλοί
είναι τελείως κουτοί
Τ. Μιχόπουλος, Κορακοφωλιά
Οι πολίτες [;] απομονώνονται στον κόσμο των πολιτικών θορύβων, σε μία ‘μη-πραγματική’ πραγματικότητα, χωρίς καν τρισδιάστατα γυαλιά ή αποκωδικοποιητές/ανιχνευτές ψεύδους. Αντί για δρώντα πρόσωπα έγιναν θύματα ενός ψευδο-εξισωτισμού, αγνοώντας ίσως τη λαϊκή σοφία που λέει πως ‘ο φοβισμένος ποτέ δεν δικαιώνεται’. Από την άλλη η Πολιτεία παίρνει συνεχώς αποφάσεις για την εφαρμογή των οποίων αδιαφορεί. Οι νόμοι στην Ελλάδα ψηφίζονται για να μην τους σέβεται κανείς.
Ελλάδα. Η χώρα των εξαιρέσεων και των εξαιρετικών περιστάσεων. Στην Ελλάδα ο νόμος της Πολιτείας δεν είναι νόμος αφού τελικά ο πραγματικός, γενικής αποδοχής, Νόμος είναι η Ανομία.
Το πολιτικό και κονωνικό παιχνίδι διεξάγεται εκτός ορίων και κανόνων βλάπτοντας σοβαρά την ποιότητα της Δημοκρατίας. Ένα συχνά άβουλο κι αμήχανο πολιτικό σύστημα αναμένει την όποια λύση άνωθεν. Η όποια επιχείρηση ‘καθαρά χέρια’ και οι όποιες [τάχα] κόκκινες γραμμές υπονομεύονται από την έλλειψη αυτογνωσίας, την προσφυγή σε αυταπάτες, την ίδια ώρα που το παράλογο και το αντιφατικό κυριαρχούν.
Ομφάλιος λώρος προς αποκοπή δεν είναι μόνο το Κεφάλαιο και τα παντός είδους διαπλεκόμενα οικονομικά συμφέροντα. Είναι και η ολιγωρία, οι παλινωδίες, οι αδυναμίες, οι φοβίες των αρμόδιων–ανεύθυνων υπουργών.
Είναι και η επί δεκαετίες διαμορφωθείσα αντίληψη ότι μπορείς και σοσιαλιστής να’σαι και κομπιναδόρος, και υπέρ του λαού και υπέρ της ιδιοτέλειας σου, και υπέρ της οικολογίας και υπέρ του αυθαιρέτου σου, και υπέρ της αξιοκρατίας και υπέρ του διορισμού των ημετέρων.
Ο καλοζωισμένος, κακομαθημένος και καλοβολεμένος ψευδο-ευρω-έλληνας συνιστά έναν πολύ ασταθή για την κοινωνία και τη δημοκρατία παράγοντα. Αυτός ο ανθρωπολογικός τύπος θα ψηφίσει τον πολιτικό που του ταιριάζει, θα συμμαχήσει με τον επιχειρηματία που τον ‘βολεύει’, θα διαφθείρει τους δημόσιους λειτουργούς που τα ‘πιάνουν’.
Φαύλος κύκλος. Το [σάπιο]σύστημα δεν μακροημερεύει χωρίς τους σάπιους, και οι σάπιοι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς το [σάπιο] σύστημα. Στα ενδιάμεσα κενά δολοφονούνται, αυτοκτονούν ή πεθαίνουν από ασφυξία οι θεσμοί διαφάνειας και λογοδοσίας
Στη χώρα μας αντί για ρεύματα [σκέψης,τέχνης,πολιτικής] αναπτύχθηκαν εμπο-ρεύματα αγορών. Ένας άναρχος βαλκανο-ευρω-λαϊκός καπιταλισμός, ο οποίος άλλοτε παρουσιάζεται ως κεντροαριστερός τρίτος δρόμος κι άλλοτε μεταμφιέζεται σε αριστεροριζοσπαστικό ρεαλισμό της ουτοπίας, κυριαρχεί και παγιδεύει τους πάντες σε βαθμό που να μη γνωρίζει κανείς προς τα πού πορευόμαστε.
Οι φίλοι της Κυριακής εξελίσσονται σε εχθρούς της Δευτέρας και ο ‘χορός του εθνικού Ζαλόγγου’ καλά κρατεί.
Από τον ένα Ομφάλιο λώρο στα πολλά πλοκάμια της Λερναίας Ύδρας = αυτή είναι η τραγική ιστορική ευθύνη όλων μας.