Του Γιώργου Μαρκάκη
Μπορούν οι Έλληνες πολίτες να έχουν μια απάντηση σχετικά με το αν έμεινε ευχαριστημένος ο πρωθυπουργός της χώρας και η επικοινωνιακή ομάδα του, από την πρόσφατη δημόσια συζήτηση με τον πρώην Πρόεδρο των ΗΠΑ Bill Clinton;
Αν ναι τότε τα πράγματα είναι σοβαρά. Αν όχι τότε πάλι τα πράγματα είναι σοβαρά. Όπως και να’χει το θέμα, κατανοούν στο Μαξίμου πως είναι εξαιρετικά σοβαρό το γεγονός ότι η χώρα μας γίνεται ρεζίλι, όταν στην συνομιλία που δέχθηκαν να συμμετέχει ο πρωθυπουργός μας, δεν φαίνεται να κατανοεί τι τον ρωτάει μπροστά στο μεγαλύτερο τηλεοπτικό δίκτυο του πλανήτη, ο πρώην ‘πλανητάρχης’;
Μήπως η επικοινωνιακή του ομάδα του το σέρβιρε after the storm “ότι σκίσαμε» και δεν καταλαβαίνουν ότι γίναμε ρεζίλι;
Αν επίτηδες διάλεξε η ομάδα του Πρωθυπουργού να μην έχει μεταφραστή και να πρωταγωνιστούμε στο “Χαμένοι στην μετάφραση” τότε μπορεί να μάθουμε τον ή τους λόγους που έγινε αυτό;
Αν σκέφτηκαν πάλι πως θα είναι ντροπιαστικό ειδικά ο ΠΘ να είναι ο μόνος που έχει ταυτόχρονη διερμηνεία σε μια τέτοια εκδήλωση, τότε κανείς δεν σκέφτηκε πόσο ντροπιαστικό είναι να μην καταλαβαίνει τις ερωτήσεις που του έκανε ο συνομιλητής του που δεν είναι μάλιστα τυχαίος;
Βεβαια συμφωνώ πως πολλές φορές το άλλοθι οτι χαθήκαμε στην μετάφραση αποτελεί πιο αξιόπιστη λύση από το επιχείρημα, “Καταλαβαίναμε περίπου τι λέγονταν αλλά είχαμε περίπου απαντήσεις”.
Αν δεν βλέπουν πως υπάρχει πρόβλημα στο Μαξίμου αναρωτιέμαι τότε πραγματικά, αν υπάρχουν μεταφραστές-όπως πάντα υπάρχουν στις επίσημες συνεδριάσεις -και στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις του Πρωθυπουργού μας με άλλους ηγέτες.
Ή μήπως πιστεύουν πως οι γνώσεις του στα αγγλικά φτάνουν και περισσεύουν;
