Του Μάνου Στεφανίδη
Τί λέγαμε – μάλλον τι γράφαμε – χτες για την γενική απεργία ΓΣΣΕ, ΑΔΕΔΥ; “…Πρόκειται για μια ξεθυμασμένη γυμναστική που αφορά μόνο στους βολεμένους συνδικαλιστές και τους κυβερνητικούς προβοκάτορες. Οι εκατοντάδες χιλιάδες
άνεργοι δεν εκτονώνονται καν από τέτοια ξαναζεσταμένα φαγητά…”
-Τί κερδίσαμε; Τον Αλέξη σε ρόλο Αι Βασίλη. Έτσι στήθηκε ένα εντυπωσιακό σκηνικό απεργίας σε όλη τη χώρα ώστε να κάνει το χριστουγεννιάτικο δώρο του ο πατερούλης Αλέξης προς τους συνταξιούχους. Και μάλιστα με την θεατρικότητα ενός αιφνίδιου διαγγέλματος (εμείς βλέπαμε μπάλα).
Προσέξτε την σημειολογία της συγκεκριμένης κίνησης : στους συνταξιούχους, όχι στους ανέργους ή τους απολυμένους! Και βέβαια όχι στην παραγωγή που έχει διαλυθεί αλλά απευθείας στο σώμα των ψηφοφόρων. Την εκλογική εκείνη πελατεία που ψωμίζεται αποκλειστικά από το κράτος.
Είμαστε σοσιαλαϊκιστές γαρ! Στο πλαίσιο της αθάνατης παπανδρεϊκής παράδοσης. Αλλά και στον ασφυκτικό κλοιό μιας διαπραγμάτευσης που δεν λέει να κλείσει… Όλα για το φαίνεσθαι, για την επικοινωνία; Η απάντηση δική σας.
Συμπέρασμα : Οι αγώνες δικαιώνονται την άλλη μέρα. Ιδιαίτερα όταν είναι στημένοι.