Του Γ. Λακόπουλου.
Για τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα υπάρχουν δυο καλά νέα!. Για την ακρίβεια δύο σημαντικές διαπιστώσεις για το μέλλον.
Το πρώτο είναι ότι η πολιτική κυριαρχία του δεν απειλείται ως το τέλος της τετραετίας , καθώς δεν έχει μπροστά της καμία ενδιάμεση εκλογική διαδικασία που θα μπορούσε καταγράψει με εγκυρότητα διάσταση ανάμεσα στο λαϊκό αίσθημα και τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς. Κάλπες προβλέπονται για τις αρχές του 2019 .
Το δεύτερο νέο είναι ότι οι υποχρεώσεις της χώρας σε τόκους και χρεολύσια κατά τα έτη 2017 -18 είναι πολύ χαμηλές. Συνεπώς στο δεύτερο μισό της κυβερνητικής θητείας του θα έχει την ευχέρεια να ασκήσει πολιτική χωρίς τους σημερινούς περιορισμούς. Θα περισσεύουν λεφτά γιατί το κράτος θα έχει να πληρώσει λιγότερα.
Αυτά τα δυο καλά νέα συνιστούν ταυτόχρονα και ένα κακό νέο: την ανικανότητα της κυβέρνησής του να αξιολογήσει και εκπονήσει ένα σχέδιο με βάση αυτά τα στοιχεία. Η πολιτική που ασκείται σήμερα είναι ιδιαίτερα κοντόφθαλμη, αν λυθεί υπόψη ότι οι μελλοντικές συνθήκες θα είναι καλύτερες για την κυβέρνηση. Αν περάσει την έρημο της πρώτης διετίες η δεύτερη θα είναι καλύτερη. Ποιο κόμμα δεν θα ήθελα να έχει τις καλύτερες συνθήκες πριν από τις επόμενες εκλογές;
Η στοιχειώδης πολιτική ανάλυση και η κοινή λογική οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει επιδιώξει εξ αρχής συμφωνία με τους εταίρους- με όποιο κόστος για την ίδια. Γιατί απλούστατα όσο δύσκολη και αν ήταν για την ίδια αυτή η συμφωνία ,θα είχε το χρόνο με το μέρος της.
Αν κατάφερνε να σταθεροποιήσει τις σχέσεις της με την Ευρώπη και να εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση της χώρας για την επόμενη διετία –αποδεχόμενη φυσικά τους όρους των δανειστών αλλά και τις υποχρεώσεις της στην Ευρωζώνη ανεξάρτητα από τα δάνεια- θα μπορούσε να δώσει στις εξελίξεις άλλη κατεύθυνση.
-Να μετατρέψει το σημερινό μειονέκτημα σε αυριανό πλεονέκτημα .
Θα άρχιζε τη θητεία της με διετή παράταση της λιτότητας- στην οποία πάντως δεν θα αντιμετώπισε πιεστικές πολιτικές απειλές – αλλά και με διετή εξασφάλιση της οικονομικής επιβίωσης. Σ αυτό το διάστημα θα είχε περιθώριο να λειτουργήσει ως σοβαρή κυβέρνηση της Αριστεράς που ξέρει να σχεδιάζει και να υλοποιεί την πολική της με πραγματικά δεδομένα. Και στη συνέχεια να αξιοποιήσει το όφελος της σταθερότητας.
Θα ήταν αρκετό να εξηγήσει στους πολιτες τι είναι αυτό την αναγκάζουν να ετεροχρονίσει την πολιτική της- περί αυτού πρόκειται. Για ποιο λόγο παίρνει μέτρα που είχε καταγγείλει τα προηγούμενα χρόνια . Θα ήταν αρκετό να δεσμευτεί για τη μετακίνηση της εφαρμογής του προγράμματος της στο δεύτερο μισό της θητείας της και να δικαιωθεί στο τέλος.
Σε κάθε περίπτωση με αυτή την πολιτική θα είχε την κάλυψη της Ευρώπης και το περιθώριο να σταθεροποιήσει τη δημοσιονομική κατάσταση με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και όχι μονομερώς σε βάρος των αδυνάτων , όπως έκαναν οι προηγούμενοι.
Θα είχε την ευκαιρία να κάνει αλλαγές στο εσωτερικό , να εξυγιάνει το πολιτικό σύστημα , να εμπεδώσει σημαντικές μεταρρυθμίσεις στη φορολογία και τη διοίκηση.
Παρ όλα αυτά η κυβέρνηση ακολούθησε τον άγονο δρόμο που την έφερε στη σημερινή κατάσταση με τα άδεια ταμεία και την αβεβαιότητα. Έχοντας χάσει την εμπιστοσύνη των εταίρων της χώρας, σταδιακά θα αρχίσει να χάνει και την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Παραμένει απορίας άξιο είναι γιατί ο Πρωθυπουργός δεν σπεύδει ακόμη και τώρα να βάλει τα πράγματα στη σωστή σειρά: πρώτα η εξομάλυνση με την Ευρώπη και αποφυγή της χρεωκοπίας και στη συνέχεια η υλοποίηση των υποσχέσεων.
Αν απλώς φοβάται ότι κάποιοι βουλευτές το κόμμα του -και προφανώς και ο ετερόκλιτος κυβερνητικός εταίρος του -δεν θα ακολουθήσουν αυτή την πολιτική – κάτι που θα επιβεβαιώνει τις υπόνοιες για τα κίνητρα και τις επιδιώξεις τους – είναι προτιμότερο αυτή η διαφοροποίηση εκ μέρους τους να γίνει τώρα, παρά αργότερα.
Τώρα μπορεί να τους αντιμετωπίσει και πρακτικά να απαλλαγεί από αυτούς – με όποιον τρόπο χρειαστεί. Αν είναι να προσφύγει σε εκλογές είναι προτιμότερο να το κάνει για να απαλλαγεί από τα βαρίδια της οπισθοδρόμησης, και όχι λόγους ρήξης με την Ευρώπη.
Αν αντί να συγκρούεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση συγκρουστεί με τις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης που δρουν στο κόμμα του και στην κυβέρνησή του θα ωφελήσει τη χώρα και δημόσιο βίο , αλλά και ο ιδιος στρατηγικά θα βγει ενισχυμένος, καθώς όπως επισημαίνεται στην αρχή : ο χρόνος είναι με το μέρος του , αν τον διαχειριστεί σωστά.